تحلیل بازی جواد عزتی در «وحشی»: شباهت‌ها و نقاط ضعف
تحلیل نقش جواد عزتی در «وحشی»؛ شباهت به مالک زخم کاری و نقاط قوت و ضعف بازیگری
تحلیل بازی جواد عزتی در «وحشی»؛ شباهت به مالک زخم کاری، نقاط قوت در انتقال احساس و ضعف در عمق احساس.
قسمت ششم مجموعه «وحشی» در تاریخ ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۴ از طریق شبکه نمایش خانگی منتشر شد. بازی بازیگران، به ویژه جواد عزتی، از زمان پخش قسمت اول با واکنش‌های متنوعی روبه‌رو شده است.
به گزارش، در این سریال، جواد عزتی نقش داوود اشرف، یک قاتل، را ایفا می‌کند. در ادامه، به بررسی نقاط قوت و ضعف این بازیگر در نقش‌آفرینی در سریال «وحشی» خواهیم پرداخت.
جواد عزتی در نقش خوب و بد در فیلم «وحشی»
بازی عزتی در فیلم "وحشی" دارای جنبه‌های مثبت و منفی است که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود:
او نقش را اجرا نمی‌کند، بلکه زندگی می‌کند.
بازنمایی لایه‌های پنهان در شخصیت: جواد عزتی در آغاز کار خود با کمدی وارد عرصه شده است، اما به تدریج از نقش‌های محبوب و عامه‌پسند مانند «دردسرهای لطیف» فاصله گرفت و در درام‌های چندلایه ظاهر شد. مبنای بازی‌های او در آثار مانند «وحشی» بر حضور استوار است، نه صرفاً بر حرکت یا دیالوگ. او ممکن است در یک صحنه هیچ واکنشی نشان ندهد، اما با ایستادن، فضا را در اختیار می‌گیرد و نقش خود را نشان می‌دهد. نمونه‌اش صحنه‌ای است در قسمت پنجم، که داوود در ماشین پلیس نشسته و رها جهانشاهی در حال صحبت با مسئول است. عزتی به خوبی درک کرده است که نقش تنها یک قاب خالی نیست، بلکه اگر تحلیل عمیقی پشت آن باشد، می‌تواند نشانگر تنش‌ها و ظرفیت‌های روانی شخصیت باشد.
انتقال احساس به تماشاگر: جواد عزتی در «وحشی» نشان داده است که بازیگری واقعی یعنی شناخت عمیق زیرپوستی نقش، ساختن بدون نیاز به نمایش‌های اغراق‌آمیز و انتقال احساسات بدون نیاز به هدایت مستقیم. محمد جلیلوند در مصاحبه‌ای با فیلم‌نت نیوز معتقد است: «او در وحشی همان بازیگری است که توانسته داوود را به مخاطب بقبولاند. ترس درون چشم‌هایش را نشان می‌دهد بدون اینکه دیالوگی بگوید.»
هومن سیدی با تکیه بر توانایی‌های او، به ویژه در نمایش درونیات و نوسانات داوود، نقش او را به خوبی به بیننده منتقل می‌کند. عزتی تصویری زنده از مردی است که هم قربانی و هم مجرم، هم بی‌دفاع و هم مهاجم است. او پرتره‌ای انسانی ارائه می‌دهد که هم شکست‌خورده است و هم به آینده امیدوار. جعفر گودرزی، رئیس منتقدان سینما، در صفحه شخصی‌اش در اینستاگرام می‌نویسد: «او با چشم، تنفس، دست و سکوت بازی می‌کند. چشمانش نشانگر چیزی میان ترس و پشیمانی است. او نقش را بازی نمی‌کند، بلکه زندگی می‌کند.»
بازی جواد عزتی جهانی خلق کرده است که هر لحظه می‌تواند نفس تماشاگر را بند آورد. اولین سکانس او پس از ورود به زندان، صحنه گرفتن پتو و ورود به راهرویی تاریک است که به نظر می‌رسد انتها ندارد. نماهای بسته و بازی عزتی حس خفگی را در مخاطب ایجاد می‌کند. حتی زمانی که او در جمع زندانیان قرار دارد، نماها همچنان بسته و پر از احساس خفقان است. این هماهنگی میان متن و تصویر نیازمند حضور عنصر دیگری است، که همان جواد عزتی است. او در «وحشی» فاصله معناداری با سایر آثار، حتی فصل اول «زخم کاری»، دارد و از همان ابتدا توانسته است سیر منطقی و امتداد حسی شخصیت را با نرمی و دقت اجرا کند.
مالک همان داوود اشرف است.
شباهت داوود اشرف به مالک زخم کاری: در اولین قسمت سریال زخم کاری، جواد عزتی توانست با نقش‌آفرینی‌اش به دنیای درام وارد شود. برخی افراد معتقدند که بازی او در فیلم وحشی شباهت قابل توجهی به شخصیت مالک در زخم کاری دارد. یکی از کاربران در توییتر نوشت: «اگر کسی فقط یک سکانس از بازی جواد عزتی در وحشی را ببیند و داستان داوود را نشناسد، ممکن است متوجه نشود که عزتی نقش مالک را ایفا نمی‌کند.»
نقص در عمق احساس و بازی مصنوعی در برخی سکانس‌ها: بازی جواد عزتی در فیلم وحشی گاهی اوقات به عنوان شمشیری دو لبه عمل می‌کند، زیرا در برخی قسمت‌ها باعث می‌شود تماشاگر نتواند ارتباط عاطفی با داستان برقرار کند. در برخی صحنه‌ها، او از ظاهر یک کارگر قاتل فاصله می‌گیرد و بازی‌ای تصنعی و مصنوعی ارائه می‌دهد که بر تاثیرگذاری کلی اثر تأثیر منفی می‌گذارد.
