درس‌های انسانی و اجتماعی انیمه Attack on Titan؛ از دوستی و ایستادگی تا مقابله با بی‌عدالتی

کمتر انیمه‌ای وجود دارد که بتواند از همان قسمت اول مخاطب را به طور کامل درگیر داستان خود کند. حمله به تایتان، یکی از برترین آثار ژانر شونن، روایتگر داستان انسان‌هایی است که در جنگی بی‌پایان با تایتان‌های انسان‌خوار قرار دارند. جنگ و خون‌ریزی اساس این داستان را تشکیل می‌دهد. تنها کافی است یک انسان از دیوارهای محافظ جزیره پارادایس عبور کند تا این هیولاهای غول‌پیکر او را نابود سازند. تمامی شخصیت‌ها در این انیمه نقش مهمی ایفا می‌کنند، اما ارن یگر، شخصیت اصلی، در پی آزادی بشر است و تمام عمر خود را صرف تلاش برای نابودی تایتان‌ها می‌کند.

این متن، داستان انیمه حمله به تایتان را فاش می‌کند.

عوامل متعددی در موفقیت و شهرت این انیمه نقش داشته‌اند، از جمله طراحی و قلم ایسایاما، خالق مانگای حمله به تایتان، و همچنین اقتباس انیمه‌ای با کیفیت بالا که توسط استودیو ماپا ساخته شده است و صدای‌گذاری عالی دارد. با این حال، آنچه این اثر را به یک اثر ارزشمند تبدیل می‌کند، درس‌های زندگی نهفته در آن است. از صمیمت و احساسات گرفته تا موضوع فقدان و درگیری، همگی نشان می‌دهند که تماشای این انیمه تنها یک اثر فانتزی ساده نیست، بلکه تجربه‌ای پر از مفاهیم عمیق است.

خانواده و دوستان ارزشمندترین دارایی‌های زندگی‌اند که باید برای نگه‌داشتن و حفظ آن‌ها تلاش کرد!

محرک اصلی ارن یگر، نجات دوستان نزدیکش از ستم تایتان‌ها بود.

دوستی یکی از مفاهیم بنیادی است که در اثر اتک آن تایتان به آن توجه ویژه‌ای شده است. بسیاری از شخصیت‌ها، از جمله ارن یگر، آرمین آرلرت و میکاسا آکرمن، در جریان حملات تایتان‌ها عزیزان خود را از دست داده‌اند و اکنون به عنوان تنها تکیه‌گاه و پشتیبان یکدیگر عمل می‌کنند. پیوند میان این سه شخصیت تنها نتیجه هدف مشترک و تلاش برای بقا نیست؛ بلکه بر پایه عشق و دلبستگی عمیق میان آن‌ها استوار است.

اعضای گروه دیده‌بانی، که در ظاهر یک واحد نظامی هستند، پس از سال‌ها همکاری و خدمت در کنار هم، به نوعی خانواده تبدیل شده‌اند. خانواده‌ای که حاضر است برای حفظ آن، جان خود را فدا کند. شخصیت‌هایی مانند ساشا براوس، کانی و ژان کریشتاین، لِوای آکرمن، اروین و هانجی نمونه‌هایی بارز از اهمیت و جایگاه عمیق دوستی در داستان حمله به تایتان هستند. حتی ارن، برای محافظت از عزیزانش، ریسکی بزرگ را به جان خرید و راه مبارزه با تایتان‌ها را آغاز کرد؛ حادثه‌ای که مرگ بسیاری از انسان‌ها را رقم زد.

هر شخصیتی، چه اهل مارلی باشد و چه اهل الدیا یا مناطق دیگر، در نبرد علیه تایتان‌ها برای محافظت از عزیزان خود می‌جنگد. این انگیزه‌ی حفاظت، حتی در شرایطی که احتمال پیروزی کم است، نیرو و انگیزه لازم برای ادامه مبارزه را فراهم می‌آورد. از مرور صحنه‌های داستان، می‌توان نتیجه گرفت که دوستان و خانواده، ارزشمندترین دارایی‌های زندگی هستند و حمایت از آن‌ها، حتی در تاریک‌ترین لحظات، می‌تواند مسیر را روشن کند.

۴. اگرچه وضعیت ممکن است ناامیدکننده به نظر برسد، اما هرگز تسلیم نشوید!

همانطور که آرمین در سخت‌ترین وضعیت‌ها از کوشش برای برقراری صلح دست برنداشت، ارن نیز تا آخرین لحظه برای آزادی مبارزه کرد.

تسلیم شدن تنها راه‌حل در مواجهه با شرایط دشوار نیست؛ این درسی است که می‌توان از شخصیت‌های اتک آن تایتان آموخت. آن‌ها با رفتار و گفتار خود نشان می‌دهند که بدون فداکاری و کوشش، هیچ تغییری ممکن نیست. نمونه بارز این موضوع، ایستادگی بی‌وقفه آن‌ها در مقابل تایتان‌ها است، تایتان‌هایی که قدرتی بسیار فراتر از انسان دارند. نکته جالب این است که نگاه انیمه به این موضوع واقع‌گرایانه است؛ چرا که در بخش‌هایی از داستان، شاهد شخصیت‌هایی هستیم که احساس ناامیدی و بی‌ارزشی می‌کنند.

برای نمونه، پس از آن‌که اروین حمله انتحاری خود علیه تایتان جانور را رهبری کرد و شکست خورد، دسته دیده‌بانی خود را از دست داد و از نظر روحی دچار فروپاشی شد. با این حال، شخصیت‌هایی مانند ارن هرگز حتی به فکر تسلیم نبودند. او در چنین شرایطی، جمله‌ای حماسی بر زبان آورد: «باید به پیش رفتن ادامه دهم»، که نشان‌دهنده اراده فولادین او بود. شخصیت اصلی داستان، حتی زمانی که همه چیز را از دست داد، از حرکت باز نایستاد و تا آخرین نفس برای رسیدن به آرمان آزادی جنگید و جانش را نیز فدا کرد.

ارن تنها شخصیت مقاوم در برابر شکست در این انیمه نیست. آرمین نیز که در سر داشت، رویای صلح و اتحاد بین انسان‌ها را در سر می‌پروراند، و هرگز عقب‌نشینی نکرد. حتی زمانی که این مسیر به مرگ بهترین دوستش منجر شد، همچنان نفع عمومی بشریت را در نظر داشت و در سخت‌ترین لحظات، به تلاش خود ادامه داد.

۳. جنگ همواره جنگ است؛ فریب نخورید که تنها منافع ظاهری آن ارزش دارد!

در این انیمه، مرگ میلیون‌ها نفر به تنهایی تمام واقعیت‌ها را بازگو می‌کند.

هاجیمه ایسایاما، خالق مانگای حمله به تایتان، به طور صریح درباره پیام ضدجنگی که قصد داشت از طریق اثر خود منتقل کند، سخن گفته است. واقعیت این است که جنگ، هر چه که بر سر آن باشد، پر از آسیب، رنج و پیامدهای منفی است. به همین دلیل، ایسایاما تصمیم گرفت پایان داستان خود را غم‌انگیز و واقع‌گرایانه انتخاب کند؛ چرا که او بر این باور است که یک پایان کاملاً خوشایند و بی‌نقص، تا حدی مصنوعی به نظر می‌رسد. با وجود این، جنگ در اتک آن تایتان ضروری به نظر می‌رسید، زیرا تایتان‌ها هیچ راهی برای توقف ظلم و ستم خود نداشتند. اما این واقعیت نمی‌تواند تلخی و ویرانگری پیامدهای جنگ را کم کند.

ارن یگر دیدگاه‌های افراطی نسبت به جنگ داشت و نبرد رامبلینگ را رقم زد که میلیون‌ها نفر را به کام مرگ کشاند. او هرگز نتوانست حقیقت بی‌ثمر بودن جنگ را بپذیرد و در نهایت توسط میکاسا و آرمین کشته شد. آرمان‌های ارن به بهای جانش تمام شد، و این نقطه‌عطف در داستان نشان می‌دهد که هرچند جنگ گاهی اجتناب‌ناپذیر است، اما پیامدهای آن همواره مخرب و ویرانگر خواهند بود.

اگرچه ایسایاما به دلیل پایان تلخی که در اتک آن تایتان رقم زد، با انتقادات شدیدی مواجه شد، اما باید پذیرفت که این بهترین راه برای نشان دادن وحشت‌های جنگ بود. در نهایت، تعهد آرمین و اعضای دسته اتحاد به حل و فصل اختلافات در آینده از طریق روش‌های مسالمت‌آمیز، امیدی در دل روایت زنده می‌کند. این امید یادآوری است که راه‌های جایگزین و بهتری برای حل مشکلات وجود دارد.

شاید تصور نکنید، اما دشمن شما ممکن است شباهت‌های زیادی با شما داشته باشد!

مردم مارلی و الدیا، دشمنان قدیمی که در یکدیگر نشانه‌های انسانیت را مشاهده کردند.

این متن را بازنویسی کرده‌ام:

اشتباه نکنید. نبردهای انیمه «اتک آن تایتان» تنها میان انسان‌ها و هیولاهای خونخوار نبوده است. در حقیقت، دو کشور الدیا و مارلی نیز درگیر کشمکش‌های شدیدی با یکدیگر بودند. مردم این دو سرزمین دشمنان دیرینه یکدیگر محسوب می‌شدند. الدیایی‌ها معتقد بودند مارلیایی‌ها مسئول تبعیدشان به جزیره پارادایس و جدا ماندن از سایر انسان‌ها هستند، در حالی که مارلیایی‌ها که می‌توانستند شکل تایتان به خود بگیرند، الدیایی‌ها را عامل نابسامانی‌های جهانی می‌دانستند. سال‌ها این دو ملت در جدایی و دشمنی به سر بردند، با یکدیگر جنگیدند و نفرت عمیقی نسبت به هم داشتند. اوج این خصومت دیرینه در حمله مخوف به لیبریو رخ داد.

پس از مدتی، مردم این دو کشور تصمیم گرفتند بدون خونریزی وارد گفتگو شوند. این اتفاق باعث شد آن‌ها درک کنند که فارغ از اختلافات، منافع مشترکی دارند. یکی از این اهداف، مقابله با ارن پس از رامبلینگ بود. اتحاد جهانی نخستین قدمی بود که این دو کشور را در مسیر درست قرار داد. هرچند این اتحاد در ابتدا صرفاً برای مقابله با ارن شکل گرفت، اما نشان داد که دشمنان قدیمی می‌توانند با هدفی مشترک، در کنار هم (و نه کنار هم‌پای هم) قرار گیرند و مبارزه کنند.

در مقابل ناعدالتی مقاومت کنید!

در قسمت آخر انیمه "اتک آن تایتان"، انسان‌ها برای مقابله با ستم تایتان‌ها، دست در دست هم گذاشتند و متحد شدند.

ارن هرگز روزی آرام و خوش نداشت. او تمام عمر خود را در هراس و وحشت سپری کرد، ترسی دائمی از حمله دوباره تایتان‌ها، فرو ریختن دیوارهای محافظ جزیره پارادایس و نابودی بشر در دل داشت. در حالی‌که برخی از ساکنان پارادایس تصمیم گرفته بودند پشت دیوارهای بلند مخفی شوند تا از آسیب در امان بمانند، ارن راهی کاملاً متفاوت را برگزید و زندگی‌اش را صرف مبارزه با این تایتان‌های خون‌خوار کرد.

او این نابرابری را ناعادلانه می‌دانست که انسان‌ها باید برای حفظ جان خود، تمام عمرشان را مانند زندانیان، پشت دیوارهای بلند سپری کنند. معروف‌ترین جمله ارن در این انیمه نیز به همین موضوع اشاره دارد: «اگر پیروز شوی، زنده می‌مانی. اگر ببازی، می‌میری.» برای ارن، مبارزه با تایتان‌ها و شکست دادن آنان، مسئله‌ای حیاتی میان مرگ و زندگی بود. او ترجیح می‌داد در راه آزادی کشته شود تا اینکه زیر بار این بی‌عدالتی تسلیم گردد.

در انیمه «حمله به تایتان»، ناعدالتی‌های دیگری نیز به تصویر کشیده می‌شود. الدیایی‌ها به شیوه‌های مختلف و در کشورهای دیگر تحت ستم بودند، زیرا توانایی تبدیل به تایتان را داشتند. اگرچه بسیاری از مردم این کشور سکوت را بر اعتراض ترجیح دادند، اما آرمین برخلاف جریان عمل کرد و هر فرصتی را برای اعتراض و بهبود وضعیت از دست نداد. در پایان داستان، اتحاد جمعی انسان‌ها نتیجه داد و تایتان‌ها نابود شدند. گرچه در این مسیر اتفاقات تلخی رخ داد، اما این دستاورد نمادی است از قدرت مقاومت در برابر بی‌عدالتی.