تحلیل کامل فیلم صبحانه با زرافه‌ها؛ کمدی ابزورد ایرانی
تحلیل کامل فیلم صبحانه با زرافه‌ها؛ کمدی ابزورد ایرانی با طعم توهم‌زا و نقدی متفاوت
فیلم «صبحانه با زرافه‌ها» اثر ابزورد سروش صحت، کمدی توهم‌زا و متفاوتی است که با بازی‌های درخشان و شوخی‌های خاص، در میان سینمای نازل ایران، تجربه‌ای متفاوت و خنده‌دار ارائه می‌دهد.
گروهی از دوستان برای حضور در مراسم ازدواج یکی از آشنایان به سالن عروسی می‌روند. اما زمانی که آن‌ها موفق می‌شوند داماد را قانع کنند تا در مراسم از مواد توهم‌زا استفاده کند، رویدادهای متفاوتی رقم می‌خورد.
کارگردان:
سروش صحت، که سال‌ها در عرصه بازیگری، اجرای برنامه و کارگردانی تلویزیونی فعالیت داشته است، یکی از چهره‌های شناخته شده در دنیای فرهنگ و هنر محسوب می‌شود. او پیش از این در سینما نیز تجربه ساخت فیلم «جهان با من برقص» را داشت که مورد توجه و استقبال علاقه‌مندان به سینما قرار گرفت.
بررسی فیلم «صبحانه با زرافه‌ها»:
«صبحانه با زرافه‌ها» اثری است با فضایی خاص و حال و هوایی شبیه به آثار «ابزورد». این نوع آثار در سینمای ایران بیشتر با نام عبدالرضا کاهانی شناخته می‌شوند، کسی که یکی از مهم‌ترین چهره‌های سازنده این سبک محسوب می‌شود و بسیاری از علاقه‌مندان به سینمای ایران، سینمای «ابزورد» را با نام او می‌شناسند. در سینمای جهان نیز برادران کوئن سال‌هاست که به‌عنوان پیشگامان و نمادهای آثار ابزورد شناخته می‌شوند، از «لبافسکی بزرگ» تا «درون لوین دیویس»، آثار شاخص و مطرحی را در این حوزه ارائه داده‌اند.
در فیلم «صبحانه با زرافه‌ها»، خط داستانی چندان اهمیت ندارد و جذابیت اصلی از شوخی‌های سرخوشانه و طنزآمیز فیلم ناشی می‌شود. در این اثر، با استفاده از مواد مخدر توهم‌زا که شخصیت‌ها مصرف می‌کنند، مجموعه‌ای از شوخی‌های متفاوت و خنده‌دار به نمایش گذاشته می‌شود که برخلاف بسیاری از کمدی‌های دیگر سینمای ایران، در پرده موفق عمل کرده و توانسته است مخاطب را بخنداند.
بخش عمده‌ای از موفقیت فیلم مرهون بازی درخشان بازیگران اصلی است که توانسته‌اند نوع خاصی از شوخی‌های ابزورد را به خوبی به تصویر کشند. به‌ویژه زمانی که شخصیت دکتر وارد داستان می‌شود، وضعیت فیلم بهتر شده و شوخی‌های بامزه‌تری ارائه می‌شود که در تقویت فضای وهم‌آلود و شخصیت‌های بی‌خیال فیلم نقش مهمی ایفا می‌کند.
با این حال، فیلم دارای ایراداتی است که عمدتاً مربوط به بخش پایانی آن است. در این قسمت، داستان بیش از حد کش آمده و شوخی‌ها نیز رنگ می‌بازند. اگر بخش پایانی و پایان‌بندی شبه‌فلسفی آن، که به نظر می‌رسد چندان هماهنگ با کلیت اثر نیست، نادیده گرفته شود، می‌توان نتیجه گرفت فیلمی منسجم‌تر و بهتر ارائه می‌شود.
«صبحانه با زرافه‌ها» برای سروش صحت، تجربه‌ای موفق در حوزه سینمای ابزورد است. او در این اثر تلاش کرده است ضمن حفظ فضای سرخوشانه، ارجاعاتی به کتاب‌ها و دیدگاه‌های فلسفی داشته باشد که خوشبختانه این ارجاعات چندان پررنگ و غالب نیستند و تمرکز کلیت فیلم را تحت تأثیر قرار نمی‌دهند. در مجموع، در میان انبوه کمدی‌های سینمای ایران که اغلب کیفیت پایین‌تری دارند، «صبحانه با زرافه‌ها» می‌تواند اثری متفاوت و جالب برای مخاطب ایرانی باشد؛ مخاطبی که سال‌هاست عادت کرده است تنها نوع بی‌مزه و سطحی کمدی را در سینما ببیند.
