نقد و بررسی سریال «شش ماهه» مهران مدیری: آیا بازگشت موفقیت‌آمیز به تلویزیون است؟

انتظارات به پایان رسید و اخیراً دو قسمت نخست سریال «شش ماهه» از تلویزیون پخش شد.

تصور کنید فردی را که همه چیز را از دست داده و حالا درگیر بیماری نادری شده است که تنها شش ماه زنده می‌ماند. در این وضعیت، خانواده تلاش می‌کنند فضایی آرام و شادی‌آفرین برای او فراهم کنند. داستانی که مهران مدیری در بازگشتش به تلویزیون با سریال «شش ماهه» به تصویر می‌کشد، اثری است که پخش دو قسمت اولیه آن، تردیدهایی درباره موفقیت آن ایجاد کرده است.

نادیده گرفتن مهران مدیری در عرصه سریال‌سازی، کم‌توجهی به بخشی از حافظه جمعی مردم است؛ خاطره‌ای که از «ساعت خوش» آغاز و تا «قهوه تلخ» ادامه داشت. پس از آن، مسیر حرفه‌ای این کارگردان تغییر کرد و نتیجه آن، سریال «قهوه پدری» بود که واکنش‌های متفاوتی را برانگیخت. اکنون این سوال مطرح است که آیا دو قسمت ابتدایی «شش ماهه» نشانه‌ای از بازگشت مهران مدیری به روزهای اوج هستند یا خیر؟

تماشای قسمت‌های اولیه این سریال، بیشتر بیننده را به یاد «قهوه پدری» می‌اندازد تا روزهای خوش مدیری و تیمش. در واقع، «شش ماهه» چنان از جامعه فاصله دارد که نمی‌تواند تماشاگر را همراه خود کند.

پاشنه آشیل «شش ماهه» را باید در متن آن جست‌وجو کرد. داستان این سریال از موقعیت‌های کمیک که در آثار اولیه مهران مدیری ساخته می‌شد، خالی است. شوخی‌های کلامی آن نیز از واقعیت‌های جامعه دور است و کارگردان مجبور شده است برای پر کردن این خلا، به شلوغ‌کاری و فریاد روی آورد. روشی که در گذشته و در سریال‌هایی مانند «در حاشیه» کارساز بود، اما با اشباع فضای مجازی و ذهن مخاطب امروز، دیگر نمی‌تواند خنده‌دار باشد.

نقطه قوت «شش ماهه» را باید در بازی خوب برخی از بازیگران، به ویژه مریم سعادت و حسن معجونی، دانست که ضعف‌های دیگران را پوشش می‌دهند. این سریال سعی دارد با ترکیب شوخی و مفاهیم مدرن مانند روانشناسی، مدیتیشن، هنر معاصر و بازارهای مالی، نسل Z را به تماشا وادارد؛ ترفندی که مهران مدیری در «قهوه پدری» هم به کار برده بود. اما در عین حال، دو قسمت نخست «شش ماهه» شبیه یک کارناوال عروسی است که در آن، کسی خوشحال نیست.

این دو قسمت را می‌توان تلفیقی از «شوخی کردم» و «قهوه پدری» دانست، جایی که چند آیتم نمایشی کنار هم چیده شده و به هم چسبیده‌اند. برخلاف «قهوه تلخ» و «شب‌های برره»، که شوخی‌هایشان از دل جامعه برمی‌آمد و شرایط را نقد می‌کرد، در این سریال، شوخی‌های ضعیف و لودگی‌های سطحی‌تر جای خود را به محتواهای اینستاگرامی داده‌اند. به نظر می‌رسد مهران مدیری و تیم نویسندگی‌اش در فضایی خارج از ایران زندگی می‌کنند.