کابوس طراحی داخلی کامرون دیاز در منهتن: رنگهای خنثی و جواهر
کابوس طراحی داخلی کامرون دیاز در منهتن: رنگهای خنثی، سایههای طلایی و جواهرات در خانه لوکس
کابوس طراحی داخلی کامرون دیاز در منهتن با رنگهای خنثی، سایههای طلایی و جواهرات لوکس، فضایی منحصر به فرد و جذاب.
کامرون دیاز، بازیگر معروف فیلم «زن دیگر»، اخیراً در محله وست ویلیج منهتن آپارتمانی به مساحت 220 متر مربع خریداری کرده است. او تمامی فضاهای داخلی را با رنگهای خنثی طراحی کرده است و در کنار آن، جلوههای رنگی و سایههای متالیک طلایی را به کار برده است. در این پروژه، کلی ویرستلر، طراح دکوراسیون، نقش مهمی ایفا کرده است.
در خانه دیاز، بیشتر از رنگها و سایههای متالیک طلایی استفاده شده است. در اتاق نشیمن، که پسزمینه آن خنثی است، از مبلمان زردرنگ، لوستر شیشهای مورانو، کوسنهای زرد و عناصر دیگر بهره گرفته شده است. ویرستلر میگوید پالت رنگی این فضا بازتابی از شخصیت کامرون است؛ جذاب، اما بدون خودنمایی زیاد. او سلیقه عالی دیاز در انتخاب رنگها و ترکیب آنها با اجناس باکیفیت را ستوده است که هر اتاق را خاصتر میکند.
در قسمت غذاخوری، میز ساختهشده از برنج همراه با صندلیهای سفید ولادیمیر کاگان و دیواری از کاشیهای آینهای، جزو عناصر برجسته هستند. ویرستلر اضافه میکند که انتخاب رنگ جسورانه سبز زمردی برای کابینتها و برنجی برای پیشخانها در میان افراد کمی رایج است، اما دیاز این سبک را دوست دارد و آن را بیشتر شبیه زندگی در جعبه جواهرات زیبا میداند. جنس پیشخانها، سینک و پسزمینه برنجی است و کف چوبی آبنوسی رنگ، با لایهای سفیدکاری، فضا را تکمیل میکند.
علاقه ویرستلر به جواهرات و مد در تمامی قسمتهای خانهاش دیده میشود. آباژور زیبای این اتاق روی کمدی متعلق به دهه ۶۰ قرار دارد و تابلوی اثر هانت اسلونم، دکور را زینت میدهد. پارچههای حریر، دامن چینچین تخت در اتاق خواب اصلی، و صندلی سفید موهر، یادآور مد دهه هفتاد هستند.
ویرستلر معتقد است که هر تجربه با مشتری، چیزی تازه برای یادگیری است. او از دیاز آموخته است که در انتخاب پارچهها حساستر باشد و در تمامی مراحل طراحی، همکاری نزدیکی داشته است. خانه او کاملاً بر اساس انتخابهای خودش طراحی شده است. حمام این خانه با کاشیهای آینهای پوشیده شده و تجهیزات سفارشی دارد.
کامرون دیاز اشاره میکند اگر بازیگر نمیبود، میتوانست در حوزه طراحی داخلی فعالیت حرفهای داشته باشد. او از دیدن، لمس کردن و صحبت درباره اشیای زیبا لذت میبرد. اتاق خواب مهمان شامل تخت برنجی، بغلتختیهای چرمی و صندلی مرمری بدون پشتی است، و تابلوی اثر ریکاردو پروسپری، همراه با قالی ابریشمین Rug Company، فضا را مجلل میکند.
در حال حاضر، دیاز خانهای در نیویورک دارد که آن را واقعاً خانه مینامد: «من در کنار چیزهایی هستم که برایم معنا دارند. همین معنای خانه است.» در حمام مهمان، دیوارها و روشویی از جنس اونیکس صورتی است و سینک و تاسیسات دیگر برنجی هستند.
