چرا سریالهای ایرانی نمایش خانگی در جذب مخاطب شکست میخورند؟
چرا سریالهای نمایش خانگی ایرانی در جذب مخاطب موفق نیستند؟ بررسی تاثیر سوژههای فراسرزمینی و واقعگرایی در استقبال تماشاگران
تحلیل دلایل عدم استقبال از سریالهای ایرانی نمایش خانگی، تاثیر سوژههای فراسرزمینی و واقعگرایی بر جذابیت و ارتباط با جامعه امروز.
اگر نگاهی به تولیدات سالهای اخیر شبکه نمایش خانگی بیندازیم، متوجه میشویم که محور روایی بسیاری از این سریالها حول موضوعاتی مانند مافیا، قاچاق و پروندههای بزرگ میچرخد. این نکته را در نظر بگیرید و در مقابل، عدم استقبال از بسیاری از این پروژهها را، حتی اگر با هزینههای بالا و بازیگران مشهور ساخته شده باشند، قرار دهید تا این سوال مهم بیشتر روشن شود.
در تلاش برای ادغام مفاهیم سوررئالیستی در قالب رئالیسم معاصر و مناسبات خانوادگی آن، باید گفت که نمیتوان این نوع روایتها را با تمام داراییهایشان در چشم مخاطب، منطقی جلوه داد. در بسیاری از این آثار، داستانها ساختاری محکم دارند و هزینههای قابل قبولی برای تولید آنها صرف شده است، اما غالباً با استقبال کمی روبرو میشوند. اگر تیمهای رسانهای این پروژهها تلاش نکنند تا آنها را برجسته کنند و شبکههای ماهوارهای فارسیزبان این سریالها را به رایگان پخش نکنند، میزان تماشاگران آنها حتی از نصف هم کمتر خواهد شد.
پرسش این است که چرا این آثار، که بر روی کاغذ تمامی شاخصهای موفقیت و محبوبیت را دارند، در عمل نتوانستهاند مخاطبان زیادی را جذب کنند؟ پاسخ واضح است: نمیتوان مفاهیمی مانند مافیا، پروندههای سنگین و روابط خارج از عرف را در قالب رئالیسم امروز جامعه و مناسبات خانوادگی آن جای داد، چرا که این نوع روایتها با واقعیتهای جامعه امروز ایران و انتظارات مخاطب، سازگار نیستند. امروزه، مخاطب بیش از هر زمان دیگری با جستوجو در فضای مجازی به دنبال حقیقت و واقعیتهای عینی است و به همین دلیل، تمایلی به دیدن داستانهایی که از نظر محتوا با واقعیتهای جاری جامعه همخوانی ندارند، ندارد.
در مقابل، مشاهده میکنیم که سریالهای کمهزینهای که در این مسیر وارد نشدهاند و تلاش کردهاند تا تصویری واقعی از زندگی در خیابان و خانواده را به خانههای مردم منتقل کنند، چقدر مورد استقبال قرار گرفتهاند. نمونههایی مانند «افعی تهران» یا «در انتهای شب» نشان میدهند که تمرکز این آثار بر روی خانواده و مواجهه آنها با حقیقت زندگی روزمره است.
در جامعهای که در حال گذار از سنت به مدرنیته است، نمایش تیمهای گنگستری با اعضای پرجمعیت و ترسناک، که درگیر قاچاق مواد و قتل و جنایت هستند، با واقعیتهای امروز و دیروز ایران سازگاری ندارد. چنین موضوعاتی نمیتوانند جذابیت کافی برای مخاطب امروزی داشته باشند، زیرا آنان نمونههای کاملتر و مؤثرتر این مفاهیم را در آثار هالیوودی میبینند و از تماشای آن لذت میبرند.
بنابراین، وقتی میگوییم یکی از مهمترین چالشهای فیلمنامهنویسی در تولید محتوا برای پلتفرمهای خانگی، موضوع و سوژه است، باید فراتر از این به آن نگاه کنیم. سوژههایی که در سالهای اخیر تعدادشان به طور قابلتوجهی افزایش یافته است، اما جز چند نمونه محدود، اغلب دیده نشدهاند. این سوژهها در بافت خانوادههای در حال گذار و سبک زندگی جدید آنها جایگاهی نداشته و نمیتوانند موجب استقبال مخاطبان شوند.
برای دیدن مطالب دیگر هنرمندان، با سرویس هنر و رسانه همراه شوید.
صفحه اینستاگرام را دنبال کنید و همچنین اینستاگرام پلاس را نیز دنبال نمایید.
