خانه آبی گیلانی؛ نماد معماری بومی و دلربای اقلیم شمال ایران

علی نصیریان، متولد ۱۵ بهمن ۱۳۱۳، هنرمند ایرانی است که در حوزه‌های بازیگری، نویسندگی نمایشنامه و کارگردانی در سینما، تئاتر و تلویزیون فعالیت می‌کند. او در سال ۱۳۸۰ به عنوان یکی از چهره‌های ماندگار در ایران در عرصه بازیگری شناخته شد و نشان درجه یک هنری را دریافت کرد.

اخیراً تصاویری از این بازیگر محبوب کشورمان در شهر گیلان منتشر شده است.

بناهای روستایی در گیلان بر اساس شرایط اقلیمی و برای برآورده کردن بهترین نیازهای انسانی طراحی شده‌اند. پلان این ساختمان‌ها به شکل مستطیل و با جهت شمالی-جنوبی است که بدنهٔ گسترده و باز آن به سمت شرق، امکان بهره‌گیری از جریان‌های باد تابستانی شرقی و شمال شرقی را فراهم می‌کند. این امر به دلیل اهمیت تهویه و کوران مطلوب در این منطقه، برای ایجاد شرایط آسایش حیاتی است. دیوارهٔ شفاف لایهٔ اول ساختمان، شامل ردیفی از ستون‌ها و ایوان سرتاسری است که در طبقات تکرار شده و بلند بودن کرسی‌ها، گردش هوا در داخل بنا را به حداکثر می‌رساند.

جناح‌های شرقی، جنوبی و شمالی خانه کاملاً باز هستند تا بتوانند از جریان‌های هوا بهره‌مند شده و آن‌ها را در فضا گردش دهند، اما جناح غربی با امتداد سقف شیب‌دار تا سطح زمین، برای جلوگیری از نفوذ بادهای غالب زمستانی، کاملاً بسته شده است. دیواره‌های ایوان و تلار (ایوان طبقه دوم) در فصل تابستان محل زندگی خانواده و محل انجام فعالیت‌هایی مانند آشپزی، خورد و خوراک، خواب و استراحت هستند، در حالی که در زمستان این فعالیت‌ها در فضاهای بسته و با کمترین بازشو انجام می‌شود. ضخامت و جنس دیوارها، که معمولاً از خاک، چوب یا چینه ساخته شده‌اند، نقش مهمی در حفظ گرمای داخلی ایفا می‌کنند. هماهنگی مصالح ساخت با شرایط اقلیمی و استفاده از مصالح بومی، در مناطق مختلف مانند جلگه، کوهپایه و کوهستان، به ایجاد شرایط آسایش گرمایی و سرمایی مناسب کمک می‌کند.