نیکی کریمی درباره شیوا ارسطویی: زن مدرن، آزاداندیش و روایتگر زندگی واقعی در ادبیات معاصر

نیکی کریمی در مورد شیوا ارسطویی نوشت:

بسیاری از نویسندگان خارج از داستان‌هایشان، بخش‌هایی از زندگی شخصی یا تجربیاتشان را می‌نویسند، به ویژه زنان نویسنده. این روند از زمان فروغ آغاز شد، زمانی که او پرچمدار شفافیت و خودبیانگری بود. برایم جالب بود که بدانم در نسل ما، چقدر این نویسندگان زن خودسانسوری می‌کنند یا حرف‌هایشان را می‌زنند. برخی می‌گفتند حتی با جزئیات، و یکی از آن‌ها شیوا ارسطویی بود.

نثر او بسیار قوی بود، که از قدرت بصیرت و تخیلش نشأت می‌گرفت. زنی در این شهر پرهیاهو، با تجارب و زندگی مدرن و آزاداندیشی‌اش، که لازمه یک زن نویسنده در این دوران است، او را متمایز می‌کرد. من کتاب‌هایش را دوست داشتم؛ روایت‌های دیوانه‌وار، تنهایی زن، روایت مستقیم و واقعی، و جزئیاتی که شباهت زیادی به ادبیاتی داشتند که من می‌پسندم. با بسیاری از نویسندگان مورد علاقه‌ام ارتباط برقرار کرده‌ام، از جمله حنیف قریشی که ترجمه‌اش را انجام دادم، و دیگران. بعضی از آن‌ها از فضای داستان‌هایشان فاصله دارند، که چندان مهم نیست و بعید هم نیست، اما شیوا خودش بود؛ شکننده، مهربان و دانا. اگر در داستان‌هایش درباره زن و اغواگری زنانه صحبت می‌کرد، این اصلاً کلیشه‌ای نبود، بلکه بسیار درونی و واقعی بود. خودش نیز همان شخصیت‌هایش بود، با همان غم پنهان در داستان‌هایش. با او در تماس بودم؛ در چند پنل درباره ادبیات صحبت کردیم و بعدها در نوشتن نریشن یکی از فیلم‌هایم به من کمک کرد. دیشب وقتی پیام‌هایش را مرور می‌کردم، کتاب‌هایی که پیشنهاد می‌داد و می‌گفت

«این رو بخون، محشره»،

به یاد آوردم و احساس کردم چقدر حیف است که «خوف» ساخته نشد… نمی‌دانم، احساس می‌کنم درباره شیوا ارسطویی کم می‌نویسند. بعضی هنرمندان خیلی مهجور می‌آیند و می‌روند، شاید خودش هم نمی‌خواست خیلی در مرکز باشد. نه تقدیر و نه سپاس‌گذاری مناسب برای کسی که عمرش را صرف ادبیات کرده است، و حالا که می‌رود… امیدوارم بیشتر درباره کتاب‌هایش نوشته شود.