علی فروتن: کیفیت فیلم‌های دهه ۶۰ و ۷۰ بهتر بود
علی فروتن: تولیدات سینمایی دهه ۶۰ و ۷۰ کیفیت بهتری داشتند؛ تلویزیون برای فیلم‌های رایگان خود تبلیغ می‌کند و تربیت کودکان نیازمند تغییر روش است
علی فروتن برتری کیفیت تولیدات دهه ۶۰ و ۷۰، اهمیت تربیت صحیح کودکان و نیاز به تغییر روش‌های فرهنگی و تربیتی امروز تأکید می‌کند.
در گفتگویی با خبر فوری، وی درباره کیفیت برنامه‌های کودک و تأثیر آن بر تربیت فرزندان اظهار داشت: من فردی منفی‌نگر نیستم و همواره نگاهی مثبت به مسائل دارم، اما آنچه عیان است، نیاز به گفتن ندارد. کافی است نگاهی به سینماها و تئاترها بیندازیم تا متوجه شویم که در سبد فرهنگی کشور، کم‌ترین سهم به کودکان اختصاص یافته است.
علی فروتن در ادامه تصریح کرد: صحبت درباره تلویزیون، وقت‌گیری است. زمانی که از مشاوره و متخصصان به درستی بهره‌مند نشویم، در عمل یا دیر به هدف می‌رسیم یا اصلاً نمی‌رسیم. ساختار مدیریتی کلان کشور و شاخه‌های کوچک‌تر آن در این حوزه، تصور بر همه چیزدان بودن دارند و معتقدند کارشان درست است، اما اگر کمی مهندسی معکوس انجام می‌دادند، نقاط ضعف آشکار می‌شد.
این بازیگر معتقد است امروز ترجیح می‌دهیم تولیدات دهه‌های ۶۰ و ۷۰ را بر تولیدات فعلی ترجیح دهیم. او که فعالیت حرفه‌ای‌اش را از سال ۱۳۶۸ آغاز کرده، می‌گوید ساختار برنامه‌های کودک در دهه‌های مختلف به تدریج افت کرده است.
فروتن بیان می‌کند در آن زمان، شخصیت‌های ایرانی معادل قهرمانان جهانی بودند. اگر می‌گفتیم میکی موس یا دانل لاک مهم است، در کنار آن شخصیت‌های ایرانی هم داشتیم که برایشان فیلم ساخته می‌شد و کودکان آن‌ها را می‌شناختند. اما حالا، اکثر قهرمان‌ها خارجی شده‌اند.
وی تأکید می‌کند که کودکان نیاز دارند قهرمان داشته باشند؛ زیرا از طریق آن‌ها حرف‌شنوی پیدا می‌کنند، عشق می‌ورزند و احساس غرور می‌کنند. در برخی موارد، این قهرمان جای خود را به وطن و خانواده می‌دهد.
او معتقد است در هیچ جای دنیا، تلویزیون تولیدات رایگان خود را در سطح شهر تبلیغ نمی‌کند تا دیده شود. این فیلم‌ها و برنامه‌ها، مانند پلتفرم‌های پولی نیستند، اما تلویزیون در وضعیت کنونی، به دنبال جذب تماشاگر است. هرچند این روند در دنیا مضحک تلقی می‌شود، اما متأسفانه در کشور ما شاهد آن هستیم.
در حوزه تئاتر، وی از مدیران و فعالان خواست تا عرصه کار کودک را محل آزمون و خطا قرار ندهند. او بیان می‌کند که متأسفانه بسیاری از هنرمندان، برای کسب تجربه وارد حوزه کودک می‌شوند، در حالی که کودک هر چیزی را می‌پذیرد و تنها کافی است شوخی و رقص ارائه شود، که این نوع فعالیت‌ها خیانت به کودک است.
او تأکید می‌کند که هنرمندانی که قصد فعالیت در حوزه کودک دارند، باید نگاه تخصصی داشته باشند و دوره‌های آموزشی مربوطه را بگذرانند، همان‌طور که برای تربیت صحیح فرزندان، آموزش لازم است، در حوزه تئاتر هم نباید غذای روح کودکان را مسموم کرد.
وی در ادامه افزود: تربیت پدر و مادرها باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا این افراد هستند که نقش اصلی در تربیت کودک دارند. کودکان معصوم هستند، اما والدین نیازمند آموزش هستند تا بتوانند بهتر فرزندان خود را تربیت کنند. ما برای هر کاری آموزش می‌بینیم، اما برای فرزندآوری هیچ آموزش جدی نمی‌گیریم، در حالی که این وظیفه‌ای خطیر است و باید بهترین اطلاعات را کسب کنیم.
فروتن اشاره می‌کند که در طول دهه‌ها، این خلأ تکرار شده و هنوز هم روش‌های تربیتی سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. او نمونه‌ای از مادربزرگی را ذکر می‌کند که سوسیس آلمانی را حلقه حلقه می‌کرد و هنوز هم در تربیت کودکان، این روش‌ها تکرار می‌شود، در حالی که باید با فرهنگ روز همگام شد و روش‌های نوین را فرا گرفت. او تأکید می‌کند که باید فرهنگ و دانش روز را با تجربیات گذشته تلفیق کرد، زیرا کودکان امروز با نسل‌های قبل متفاوتند.
