«دشتستان»؛ سریالی جوان‌پسند با روایت زندگی خوابگاهی و پیام‌های اجتماعی تاثیرگذار

این مجموعه با رویکردی جوان‌پسند و روایتی زنده و سرزنده ساخته شده است، در فضایی خوابگاهی به بازنمایی داستانی درباره رفاقت، چالش‌های کوچک و دغدغه‌های بزرگ نسل نو می‌پردازد؛ نسلی که در میان رؤیاهای جسورانه و واقعیت‌های گاهی سخت، در مسیر بلوغ و استقلال گام برمی‌دارد. علاوه بر روایت، بازی‌ها نیز نقش مهمی در انسجام اثر ایفا کرده‌اند. ترکیب بازیگران باتجربه و چهره‌های جوان، انرژی قابل توجهی به قاب‌ها بخشیده است. دیالوگ‌ها روان و باورپذیر هستند و لحظات طنز، هرچند محدود، در جای خود و بدون اغراق به کار رفته‌اند تا ریتم داستان حفظ شود. در ادامه، گفت‌وگوی ما با کارگردان و بازیگران این مجموعه نمایشی را می‌خوانید.

تلاش کردیم «دشتستان» باورپذیر باشد

امیر بشیری، کارگردان سریال «دشتستان»، درباره ایده ساخت این اثر گفت: ایده این سریال از زندگی خودمان سرچشمه گرفته است. روزی با محمد نقایی خاطرات خوابگاهی دوران دانشجویی را مرور می‌کردیم و متوجه شدیم چقدر آن دوران پر از شور و هیجان است و چطور یک خوابگاه ساده می‌تواند به «خانه دوم» افراد تبدیل شود؛ همچنین، رابطه میان دانشجویان ترم بالایی و ترم اولی‌ها، گاهی شکل جذابی پیدا می‌کند و تفاوت‌ها و شباهت‌ها، تعاملات این دو گروه، ایده‌هایی را شکل می‌دهد.

وی افزود: برای ما، رابطه بین یک ترم بالایی و ترم پایینی اهمیت نداشت، بلکه در پی آن بودیم که این نوع ارتباط را به نسل‌های مختلف تعمیم دهیم. اینکه این دو گروه چگونه می‌توانند با هم ارتباط برقرار کنند، چه تضادها و تعاملی در میان است و چه تأثیراتی بر یکدیگر می‌گذارند. این ایده به یک طرح تبدیل شد و در نهایت، مجموعه‌ای ۳۰ قسمتی که در بستری از خیال و واقعیت روایت می‌شود، شکل گرفت.

بشیری ادامه داد: در این داستان، سه جوان از شهرهای مختلف کشور در یک اتاق کنار هم قرار گرفته‌اند، اما این هم‌نشینی به سادگی اتفاق نمی‌افتد و این شخصیت‌ها با ماجراها و اتفاقاتی روبه‌رو می‌شوند که مسیر زندگی‌شان را تغییر می‌دهد و با موضوعاتی که در ابتدا مطرح شد، ارتباط پیدا می‌کند.

این کارگردان تلویزیون گفت: بن‌مایه اصلی سریال، خانواده و جامعه است. اگرچه فضای آن به نوعی دانشجویی است، اما تمرکز بر زندگی دانشجویی صرف نیست؛ بلکه وارد زندگی، روابط، دغدغه‌ها و مشکلات افراد می‌شویم. همچنین، نوع رفاقت و فضای خوابگاهی که شکل می‌گیرد، جذاب است، به‌خصوص در مسیر داستان که فراتر از زندگی خوابگاهی می‌رود.

وی افزود: برای رعایت نسبت میان گذشته و حال، سراغ گروه سنی دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد رفتیم، زیرا این مقطع نشان‌دهنده جوانی است که دوران کارشناسی را پشت سر گذاشته و حالا در مسیر پویایی برای آینده قرار دارد. این شرایط، برای تحقق ایده اصلی بسیار مهم بود و از خوابگاه شروع کردیم تا عمق و رنگ رفاقت شخصیت‌ها برای مخاطب باورپذیر باشد.

بشیری در پاسخ به سؤال درباره معیارهای انتخاب بازیگران گفت: مهم‌ترین نکته، حضور بازیگرانی بود که بتوانند ارتباط قوی و طبیعی با یکدیگر برقرار کنند و مخاطب بتواند با آن‌ها همذات‌پنداری کند. این فرآیند زمان‌بر بود و پس از انتخاب، تمرین‌های زیادی برای شکل‌گیری تعامل بین شخصیت‌ها انجام شد. خوشبختانه، بازیگران با تلاش زیاد، در این مسیر موفق بودند و دغدغه‌شان رسیدن به نتیجه مطلوب بود.

وی همچنین در مورد چالش‌های تولید گفت: هرچند فیلم‌برداری در شرایط خاص و محدودیت‌های مختلف انجام شد، اما به

در مورد پیام اصلی اثر، بشیری تأکید کرد: مطمئناً، پیام اجتماعی سریال بسیار مهم است و یکی از اهداف ما نیز همین بود. اما این پیام در لایه‌های درام، در قالب موقعیت‌هایی شیرین و طنزآمیز قرار دارد که در کنار هم، اثری هوشمندانه با پیامی قابل باور ارائه می‌دهد.

وی افزود: شکل‌گیری موقعیت‌های دراماتیک و ارتباط میان شخصیت‌ها برایمان اهمیت زیادی داشت و این روند، خود به خود، موقعیت‌هایی شیرین و طبیعی مانند زندگی واقعی ایجاد می‌کرد.

در پاسخ به سؤال درباره استفاده از موسیقی‌های دیگر آثار، بشیری گفت: تقریباً ۹۵ درصد موسیقی سریال توسط بهنود یخچالی ساخته شده است و در کنار آن، قطعات پاپ خاطره‌انگیز برای مناسبت‌های خاص به کار رفته است.

فضای انسانی «دشتستان» مرا جذب کرد

ستاره حسینی، بازیگر نقش «باران»، درباره نقش خود گفت: وقتی فیلمنامه را خواندم، بیش‌تر از همه، فضای انسانی و صمیمانه داستان، من را جذب کرد. در دل قصه، نگاه واقعی و بی‌پیرایه‌ای به زندگی افراد زحمت‌کش و بی‌ادعا وجود داشت که برایم بسیار ارزشمند بود. نقش باران، دختر قوی، مستقل و بی‌حاشیه‌ای است که بدون شعار، با عمل و رفتار، دیده می‌شود. احساس کردم این شخصیت می‌تواند نماینده بخشی از زنان واقعی جامعه باشد؛ زنانی که محکم هستند اما لطافت درونشان پنهان است. همین توازن بین قدرت و صمیمیت، باعث شد نقش را بپذیرم و معتقدم «دشتستان» سریالی است که حرف‌های ساده اما مهمی برای گفتن دارد.

وی ادامه داد: در این نقش، باران در خوابگاه زندگی نمی‌کند، اما نامزدش در آنجا است. تمرکز من بر روی زندگی واقعی او بود؛ دختری که مسافرکشی می‌کند و کمک‌خرج خانواده است. برای درک بهتر نقش، با چند دختر مسافرکشی صحبت کردم و چند روز هم مسافرکشی کردم که تجربه‌ای جالب و عجیب بود و کمک کرد تا نقش را بهتر ایفا کنم. تضاد میان دنیای سخت و مسئولیت‌بار باران و فضای دانشجویی نامزدش، نکته‌ای بود که سعی کردم در بازی‌ام نشان دهم.

حسینی تأکید کرد: نقش باران نسبت به نقش‌های قبلی من، متفاوت است. چالش اصلی‌ام، نزدیک شدن به جهان درونی او و نشان دادن درد، خستگی، قدرت و غرورش بود، بدون اغراق و به صورت واقعی. یکی از تفاوت‌های مهم این است که باران عاشق است، اما عشق را در سختی‌های زندگی‌اش حمل می‌کند. تلاش کردم این عشق نجیب و بی‌ادعای او را، بدون ظاهرگرایی، نشان دهم.

وی افزود: باران، از دل یک زندگی سخت و مسئولیت‌پذیر بیرون می‌آید، در حالی که نامزدش در فضای آزاد و ایدئالیستی دانشگاه است. سعی کردم در رفتار، لحن و انرژی او، این واقع‌گرایی تلخ و بلوغ زودهنگام را نشان دهم تا برخوردش با جهان دانشجویی، واقعی و ملموس باشد. همین تضادها، قصه نسل امروز را معنا می‌کنند.

این بازیگر جوان تأکید کرد: نقش باران، طنز ندارد و کاملاً جدی و واقعی است، اما فضای کلی سریال فانتزی و طنزآمیز است؛ بنابراین، بازی من باید ثبات لحن داشته باشد و باورپذیری شخصیت حفظ شود تا تضاد بین جدیت و فانتزی بودن سریال، به خوبی منتقل گردد. باید مراقب می‌بودم که باران، همچنان واقعی، محکم و مستقل باقی بماند و در کنار فضای طنز، تداخلی ایجاد نشود که تماشاگر را از باور شخصیت خارج کند.

وی تعامل با کارگردان و نویسنده را بسیار ارزشمند دانست و گفت: با امیر بشیری و محمد نقایی، بسیار دقیق و حرفه‌ای کار کردم. درباره رفتار، واکنش‌ها و لحن شخصیت، جلسات زیادی داشتیم تا او را طبیعی و منطبق بر زندگی واقعی نشان دهیم. این همکاری، نتیجه خوبی داشت و بازخوردهای مثبت مخاطبان نشان می‌دهد که شخصیت باران برای آنان واقعی و دلپذیر است. حضور مردم با نقش، برایم بسیار ارزشمند است و انگیزه‌ام را بیشتر می‌کند. مهم‌ترین چیزی که از این نقش می‌خواهم، قدرت و استقامت یک دختر واقعی در مواجهه با زندگی سخت است.

رنگ‌آمیزی بازیگران «دشتستان» جذاب است

سیامک صفری، بازیگر نقش «تمنا»، درباره انتخاب نقش در این اثر گفت: این دومین همکاری من با امیر بشیری است؛ پیش‌تر در نمایش «کلنل» با او کار کرده بودم. رابطه دوستانه با او، لذت‌بخش است. درباره انتخابم برای «دشتستان»، باید بگویم که متن اولین چیزی است که برای بازیگر اهمیت دارد. وقتی این متن را خواندم، ویژگی‌های جذابی داشت؛ فضا، شخصیت‌ها، داستان و روایت فانتزی بودن، همگی مرا جذب کرد و باعث شد با علاقه و آرامش در این پروژه مشارکت کنم.

وی ادامه داد: نقش «تمنا»، فردی نیست که شرور باشد، اما رند و دندان‌گرد است و قصد دارد چیزهای آسان و رایگان به‌دست آورد. او مکان را اجاره می‌دهد و همه چیز را زیر نظر دارد، اما در مسیر روایت، رابطه‌اش با دانشجویان تغییر می‌کند؛ زمانی که کنجکاوی‌ها افزایش می‌یابد و رازی فاش می‌شود، مشکلات جدیدی بین او و دانشجویان شکل می‌گیرد و داستان را جذاب‌تر می‌کند. شیوه نگارش آقای نقایی، نویسنده «دشتستان»، در خلق موقعیت‌های کمیک، باعث می‌شود بازیگر نیاز به تلاش زیادی نداشته باشد و متن، لحن شیرین و کنجکاوی‌برانگیز داشته باشد.

صفری درباره جذابیت اثر گفت: رنگ‌آمیزی خوب شخصیت‌ها و ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد هرکدام، تنوع و جذابیت متن را افزایش می‌دهد. همچنین، کارگردان با انتخاب بازیگران و هدایت آنان، توانسته است این ویژگی‌ها را به خوبی پروراند. در نهایت، باید دید مخاطب چه واکنشی نشان می‌دهد، اما تصور می‌کنم که این اثر، توجه و علاقه‌مندی آنان را جلب خواهد کرد؛ زیرا نتیجه زحمات زیادی است که در تولید آن صرف شده است.