بازیگران نویسنده در ایران: نگاهی به آثار و کتاب‌های مشاهیر سینما و تئاتر

جذابیت‌های حوزه بازیگری بسیاری را ترغیب می‌کند تا حداقل یک‌بار این هنر را تجربه کنند. نویسندگان عرصه هنر نیز از جمله افرادی هستند که به دلیل ارتباط نزدیک با بازیگران، گاهی به سمت بازیگری گرایش پیدا می‌کنند. در این قسمت، به معرفی نویسندگانی می‌پردازیم که هم در عرصه نویسندگی فعالیت دارند و هم بازیگر هستند.

بهاره رهنما

مجموعه داستانی با عنوان «چهار چهارشنبه و یک کلاه گیس» اثر بهاره رهنما در سال ۱۳۸۸ توسط نشر چشمه منتشر شد. رهنما از کارگاه‌های داستان‌نویسی جعفر مدرس‌صادقی بهره‌مند شده است، اما داستان‌های او در این مجموعه تنها داستان‌های تمرینی و کارگاهی نیستند.

فکر و نظر اندیشه فولادوند

دفتر شعر خانم بازیگر، مجموعه‌ای از اشعار است که می‌توان آن را نشان‌دهنده تلاش‌های یک شاعر دانست؛ تلاش‌هایی که گاهی به خلق بیت‌هایی زیبا منجر شده و گاهی نیز این‌چنین نبوده است. از این رو، «عطسه‌های نحس» پیشنهاد خوبی است که مطالعه آن خالی از لذت نیست.

بهنوش بختیاری

نویسنده در این اثر گاهی به روایت یک داستان می‌پردازد، گاهی در میان روایت، به توصیف می‌پردازد، و گاهی بدون توجه به ارتباط جملات، خیالبافی می‌کند. در مجموع، هدف او نه روایت داستان است، نه شخصیت‌پردازی، و نه نوشتن یک داستان کوتاه!

محمدرضا شریفی‌نیا

محمدرضا شریفی‌نیا آثار متعددی را به چاپ رسانده است که در تصاویر زیر، چند نمونه از آن‌ها را مشاهده می‌فرمایید.

نگار جواهریان

نگار جواهریان علاقه‌مند زیادی به نوشتن دارد، اما حرفه اصلی او را بازیگری می‌داند و نمی‌خواهد علایق دیگرش تمرکز او در حوزه بازیگری را تحت تأثیر قرار دهند. او مدتی در مجله صنعت سینما مقاله‌هایی درباره تحلیل بازیگری می‌نوشت و همزمان به

تا کنون نگار جواهریان چندین نمایشنامه کوتاه از هارولد پینتر، از جمله «شب»، «همینه» و «این مشکل شماست» را ترجمه کرده است، اما هرگز آثار خود را به چاپ نرسانده است. تنها کتابی که از او منتشر شده، نمایشنامه «خیانت» است که مجدداً اثر هارولد پینتر بوده و به صورت مشترک با «تینوش نظم جو» توسط نشر نی و در مجموعه «دور تا دور دنیا» منتشر شده است.

در انتهای این نمایشنامه که شامل ۱۲۷ صفحه است، شعری از «ویلیام باتلرییتس» و مصاحبه‌ای از «مل گوسو» با هارولد پینتر نیز قرار دارد. کتاب دیگری که نگار جواهریان

نیکی کریمی

نیکی کریمی در حوزه ادبیات بیش از هر بازیگر زن دیگری فعالیت کرده است. او پنج کتاب به زبان فارسی تألیف و یک کتاب را از فارسی به انگلیسی ترجمه کرده است. اولین کتاب ترجمه شده توسط او «آوازهایی که مادرم به من آموخت» است، که اثر رابرت لینزی درباره زندگی مارلون براندو است.

می‌توان گفت این اثر بیشتر شبیه یک زندگینامه برای براندو است، زیرا بخش عمده‌ای از آن توسط خود براندو به لینزی گفته شده و او در نگارش آن نظارت داشته است. قبل از کریمی، مترجمان دیگری نیز این کتاب را ترجمه و منتشر کرده بودند، اما چه دلیلی داشت که نیکی کریمی تصمیم بگیرد این اثر را به عنوان اولین ترجمه خود انتخاب کند؟ سال‌ها قبل، هوشنگ گلمکانی بخش‌هایی از این کتاب را منتشر کرده بود و از کریمی خواست تا ترجمه آن را انجام دهد. او پس از مطالعه قسمت‌هایی از کتاب به آن علاقه‌مند شد و دو سال زمان صرف کرد تا ترجمه‌ای کامل و دقیق ارائه دهد. در نهایت، نشر چشمه این اثر را منتشر کرد.

رضا کیانیان

«داستانک» به طور کلی به داستان‌های بسیار کوتاه اطلاق می‌شود که غالباً بیشتر از دو صفحه نیستند؛ داستان‌هایی که بیشتر شبیه حکایت هستند و هدف آن‌ها انتقال یک پیام اخلاقی، اجتماعی یا دیگر مفاهیم است. اما در معنای تخصصی، «داستانک» به داستان‌هایی گفته می‌شود که عناصر اصلی داستان، مانند شخصیت‌ها و روایت، در کم‌ترین و فشرده‌ترین شکل ممکن حضور دارند.

در مجموعه «این مردم نازنین»، داستانک‌های «رضا کیانیان» در دسته‌بندی اول قرار می‌گیرند. این داستان‌ها بیشتر شبیه یادداشت‌های روزانه و ثبت رویدادهای جالب هستند تا داستانک‌های سنتی. «این مردم نازنین» مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت، زیرا مطالعه تجربیات یک بازیگر شناخته‌شده در زندگی روزمره، خیابان‌ها و خانه‌ها، بسیار لذت‌بخش است.

برای دیدن مطالب دیگر هنرمندان، با سرویس هنر و رسانه در تماس باشید.

همچنین، صفحه اینستاگرام ما و اینستاگرام پلاس را دنبال کنید.