انتقادات تند از اکران آنلاین «صددام» رضا عطاران
اکران آنلاین «صددام» با بازی رضا عطاران | نقد و بررسی فیلم پرحاشیه و جنجالی شبکه نمایش خانگی
اکران آنلاین «صددام» با بازی رضا عطاران، فیلمی جنجالی و پرحاشیه با نقدهای منفی درباره فیلمنامه، خشونت و محتوا در شبکه نمایش خانگی.
قیمت آن ۱۳۰ هزار تومان است و برای تماشای آن نیاز به اشتراک ماهانه نیست.
از فجر تا نمایش خانگی؛ فیلمی پرماجرا
فیلم «صددام» در جشنواره فجر، در کنار چند اثر کمدی سیاسی دیگر، به نظر می‌رسید اثری متفاوت و خاص باشد و حتی چند سیمرغ بلورین را نامزد شد. اما در همان زمان، منتقدان نسبت به فیلمنامه‌ی بی‌نظم و شوخی‌های سطحی آن هشدار داده بودند.
اکنون که این فیلم وارد عرصه نمایش خانگی شده است، بخش زیادی از این انتقادها مجدداً تکرار می‌شود و کاربران شبکه‌های اجتماعی بیشتر از هر چیز، به محتوای خشن و ناپسند آن واکنش نشان داده‌اند.
خلاصه داستان را بازنویسی کنید.
این فیلم داستان مردی ایرانی به نام صلاح شریف را روایت می‌کند که به دلیل شباهت ظاهری‌اش با صدام حسین، توسط گروهی برای انجام مأموریتی مخفی انتخاب می‌شود. اما ماموریت او به طور غیرمنتظره‌ای وارد مسیرهای طنزآمیز، خشن و گاهی پوچ می‌شود.
«صددام» با بازی رضا عطاران، پریناز ایزدیار، آزاده صمدی، عباس جمشیدی‌فر و سیاوش چراغی‌پور ساخته شده است و تهیه‌کنندگی آن بر عهده محمدحسین قاسمی است.
یک فیلمنامه ناپخته و در عین حال پر ادعا
در حالی که ایده‌ی تبدیل یک ایرانی به صدام حسین ایده‌ای جذاب است، فیلم هرگز فراتر از یک طرح خام نمی‌رود. فیلمنامه «صددام» فاقد انسجام است و بین شوخی، نقد سیاسی و صحنه‌های بی‌ربط در نوسان است.
به‌جای ارائه‌ی طنزی هوشمندانه، کارگردان به ترکیبی ناموزون از هجو سیاسی، موقعیت‌های بی‌منطق و دیالوگ‌های شعاری رسیده است که در نهایت ریتم روایت را مختل می‌کند.
بر اساس نظرات برخی منتقدان، فیلم «در حد یک طرح اولیه باقی مانده و هیچ‌گاه بازنویسی نشده است.»
شوخی‌های جنسی، اعمال خشونت و ترویج مصرف مواد مخدر
یکی از مهم‌ترین انتقاداتی که به «صددام» وارد شده، ترویج آشکار خشونت و مصرف مواد مخدر به همراه بهره‌گیری افراطی از شوخی‌های جنسی سطحی است.
در چند صحنه، فیلم بدون هدف دراماتیک، از مواد مخدر برای خنداندن تماشاگران بهره می‌برد که این موضوع باعث شده بسیاری آن را «ضدذائقه‌ی عمومی» قلمداد کنند.
منتقدان بر این باورند که پورامیری در تلاش برای خلق طنزی انتقادی، در دام زبان و تصویر مبتذل افتاده است و در نتیجه، اثر نه تنها خنده‌دار نیست بلکه تأمل‌برانگیز نیز نیست.
بازی‌ها در سایه‌ی فیلمنامه قرار دارند.
رضا عطاران با همان سبک و لحن همیشگی‌اش سعی در زنده نگه داشتن فیلم دارد و در برخی لحظات موفق عمل می‌کند، اما شخصیت او فاقد عمق و تغییر است.
پریناز ایزدیار در نقش خود کم‌تحرک ظاهر شده و حضورش در روند داستان چندان محسوس نیست. آزاده صمدی و عباس جمشیدی‌فر نیز در قالب تیپ‌های آشنا و کلیشه‌ای گیر کرده‌اند.
به نظر می‌رسد کارگردان در هدایت بازیگران نتوانسته است تعادلی میان جدیت در موقعیت‌ها و فضای کمدی برقرار کند.
کارگردانی در توازنی میان جدیت و شوخی
پورامیری در اجرا تلاش کرده است با استفاده از رنگ، قاب و میزانسن، فضایی نیمه‌واقعی و نیمه‌کمدی خلق کند، اما نتیجه نهایی نه طنز است و نه واقع‌گرایانه.
تدوین سریع و نامنظم، همراه با پرش‌های ناگهانی در روایت و میزانسن‌های اغراق‌آمیز، باعث شده است فیلم حس پیوستگی و انسجام خود را از دست بدهد.
در مجموع، «صددام» از نظر فرم نیز دچار همان آشفتگی است که در محتوا مشاهده می‌شود.
بازتاب نظرهای منتقدان و علاقه‌مندان
بخش قابل توجهی از کاربران در فضای مجازی، فیلم را به عنوان «ناکام در طنز» و «شوک‌آور در محتوا» توصیف کرده‌اند.
یکی از منتقدان در یادداشتی نوشته است:
«در عوض نقد قدرت، فیلم خودش اسیر شوخی‌های سطحی و سخیف شده است. وقتی طنز به تکیه‌کلام و خشونت و دود محدود می‌شود، دیگر نمی‌توان آن را طنز نامید؛ بلکه تنها یک نمایش بی‌هدف است.»
در مقابل، برخی از طرفداران عطاران بر این باورند که هرچند فیلم دارای ضعف‌هایی است، اما «شجاعت در پرداخت سوژه‌ای متفاوت» نباید نادیده گرفته شود.
پرتوهای بی‌مورد، ثمره‌ای ندارد.
«صددام» با تمام نام‌های بزرگ و ایده‌ی نوآورانه‌اش، در نهایت به فیلمی بدل شده است که نه تنها موجب خنده نمی‌شود، بلکه فاقد عمق فکری است.
خشونت بی‌مهابای، شوخی‌های جنسی، استفاده از مواد مخدر و فیلمنامه‌ای پرآشوب، این اثر را از مسیر یک کمدی هوشمندانه خارج کرده و آن را در سطحی‌ترین حالت ممکن نگه داشته است.
با این حال، حضور رضا عطاران ممکن است بتواند فروش هفته‌ی اول را تضمین کند؛ اما از نظر هنری، «صددام» نمونه‌ای بارز از فرصت‌های از دست‌رفته در سینمای کمدی ایران است.
