شب خوش یا شب آهنگی، کدام را ترجیح می‌دهید؟
برنامه «شب‌خوش» با مهران غفوریان هنوز نتوانسته سطحی بالاتر برود، در حالی که «شب آهنگی» با حامد آهنگی در فیلم‌نت، با ریتم سریع و خلاقیت، موفق‌تر ظاهر شده است.
پخش برنامه «شب‌خوش» با اجرای مهران غفوریان در شبکه سه آغاز شده است. انتظار می‌رفت پس از چند قسمت، حال‌وهوای برنامه تغییر کند و به تدریج بر جذابیت و هیجان آن افزوده شود، اما در واقعیت، برنامه همچنان به همان روال قبلی ادامه می‌دهد. در حالی که «شب‌خوش» پتانسیل زیادی برای تبدیل شدن به یک تاک‌شوی موفق دارد، اما تاکنون تنها در سطح یک برنامه ساده و معمولی باقی مانده است. در مقابل، تاک‌شوی «شب آهنگی»، با اجرای حامد آهنگی و پخش در پلتفرم فیلم‌نت، توانسته است تعداد زیادی از مخاطبان را جذب کند. اگرچه «شب آهنگی» را نمی‌توان یک تاک‌شوی کامل و موفق دانست، اما در مقایسه با «شب‌خوش»، نشان می‌دهد که در بسیاری از جنبه‌ها قوی‌تر ظاهر شده است. در ادامه، این دو برنامه را از زوایای مختلف مورد مقایسه قرار می‌دهیم.
در حالی که حامد آهنگی در سال‌های اخیر محبوبیت زیادی کسب کرده و به عنوان یک چهره شناخته شده در میان مخاطبان جایگاه خاصی پیدا کرده است، مهران غفوریان به عنوان یک بازیگر باسابقه و محبوب‌تر شناخته می‌شود و مخاطبان او را مدت‌هاست به عنوان یک کمدین موفق می‌شناسند. بنابراین، بخش عمده‌ای از موفقیت «شب آهنگی» به جذابیت و هیجان آن مرتبط است و نه صرفاً به سابقه مجری‌ها در نزد مخاطبان.
یکی از ویژگی‌های برجسته برنامه «شب آهنگی» مشارکت مستقیم مخاطبان در روند اجرای برنامه است.
حضور تماشاگران اهمیت زیادی دارد | در «شب آهنگی»، اجرا در استودیویی بزرگ و مقابل دیدگان جمعیت زیادی از تماشاگران انجام می‌شود که این امر به طور طبیعی هیجان برنامه را افزایش می‌دهد. در مقابل، استودیوی «شب‌خوش» کوچک است و تماشاگر ندارد، بنابراین تمرکز برنامه تنها بر مجری و مهمان است و این موضوع ممکن است باعث کاهش جذابیت و ملال‌آور شدن برنامه شود. حامد آهنگی از همان ابتدا با تعامل مستقیم با تماشاگران، برگزاری مسابقه و گفت‌وگو با آن‌ها، برنامه را شروع می‌کند و حتی هنگام ورود مهمان، این ارتباط را قطع نمی‌نماید. این رویکرد باعث می‌شود تمرکز از گفت‌وگوی مجری و مهمان کمی کم شود و گاهی مهمان نیز به صورت مستقیم با تماشاگران وارد گفتگو می‌شود، مانند برنامه‌هایی که داریوش فرضیایی یا جواد خیابانی حضور داشتند، که خود این افراد نیز با تماشاگران صحبت می‌کردند و نکات طنزآمیزی را بیان می‌نمودند.
جذابیت موسیقی | یکی دیگر از دلایل افزایش هیجان و تنوع در «شب آهنگی»، تمرکز بر موسیقی است. در این برنامه، محلی برای قرارگیری سازها در نظر گرفته شده است که نقش مهمی در کنترل ریتم برنامه و ایجاد هیجان دارد. در قسمتی که داریوش فرضیایی مهمان برنامه بود، شاهد بودیم که برای افزایش جذابیت، حتی حرکات موزون هندی نیز اجرا شد و حضور فرضیایی در این بخش، فضای شاد و بامزه‌ای را رقم زد. اگرچه محدودیت‌ها و خط قرمزهای تلویزیون ممکن است این نوع فعالیت‌ها را محدود کند، اما وقتی چنین فرصت‌هایی در برنامه وجود ندارد، سازندگان باید به دنبال روش‌های دیگر برای افزایش جذابیت باشند.
مواجهه با مهمانان یکی از چالش‌های برنامه «شب خوش» است که در اینجا نیز شاهد آن هستیم.
در هر دو قسمت تاکشو، مجری‌ها مقابل چهره‌های شناخته‌شده می‌نشینند و با آن‌ها گفتگو می‌کنند. در حالی که مشخص است وضعیت تلویزیون به سمتی رفته که بسیاری از چهره‌ها تمایلی به حضور در برنامه‌های شبانه ندارند، نکته مهم این است که عوامل برنامه، از جمله شیوه اجرای مجری، چگونه می‌توانند گفتگو را به گونه‌ای پیش ببرند که حتی با حضور مهمان‌های ناشناس، تماشاگران احساس رضایت و خوشایندی داشته باشند. نمونه بارز این موضوع برنامه «خندوانه» است؛ در فصل اول، این برنامه کمتر به سراغ چهره‌های معروف می‌رفت و بیشتر مهمان‌هایی را انتخاب می‌کرد که شاید نام آن‌ها برای مخاطب ناآشنا بود، اما رامبد جوان با شیوه‌ای خاص گفت‌وگو و بازی با مهمان‌ها، برنامه را به سرعت محبوب کرد.
اگر در آن زمان جواد خیابانی و فاطمه گودرزی جایگزین مهمانان «شب آهنگی» شده بودند، با ساختار و شیوه‌ای که مهران غفوریان در «شب خوش» برای ارتباط برقرار کردن با مهمانان دارد، احتمالاً برنامه‌ای معمولی و کم‌جذاب می‌شد. جذابیت «شب آهنگی» در حضور این دو مهمان، به شیوه برخورد حامد آهنگی با آن‌ها برمی‌گردد؛ او تلاش می‌کند از هر بخش زندگی و علایق مهمانان سوالاتی مطرح کند، چه درباره خاطرات گذشته، چه درباره فیلم «تایتانیک»، و حتی درباره طرح تتویی که ممکن است بزنند.
در مقابل، مهران غفوریان در «شب خوش» بیشتر تمرکز خود را بر بازی‌ها می‌گذارد و با توجه به کوتاهی مدت زمان برنامه، سعی می‌کند گفت‌وگوهای پرسش و پاسخ را محدود کند. این رویکرد باعث می‌شود بخش زیادی از برنامه به بازی و سرگرمی اختصاص یابد، در حالی که ذات تاکشو بر ترکیب گفتگو با بازی و ایجاد فضایی مفرح استوار است.
حامد آهنگی در برنامه خود تلاش می‌کند تا برای هر مهمان چالش‌های متفاوت و متنوعی را طراحی کند.
در برنامه «شب خوش»، مهران غفوریان سعی کرده است مهمانان را با چالش‌های مختلف روبه‌رو کند. به عنوان مثال، از آن‌ها خواسته می‌شود تا داستان‌هایی در موقعیت‌های مختلف و با احساسات متفاوت روایت کنند یا حدس بزنند نوشته‌های پشت یک نیسان چه می‌باشد. در یکی از قسمت‌ها که محیا دهقانی مهمان برنامه بود، ماجرای جالبی رقم خورد؛ او نقش مهماندار هواپیما را بازی کرد و نشان داد اگر فراموش کنند غذاهای مسافران را همراه نیاورده‌اند، چگونه می‌تواند آن‌ها را راضی نگه دارد. همچنین، او همزمان با چرخاندن دو فرفره، همزمان لیوان‌های خاکشیر را هم می‌زد و لوبیاهای قرمز را از سفید جدا می‌کرد و در عین حال به سوالات بله و خیر پاسخ می‌داد. این بخش‌ها جزو قسمت‌های جذاب برنامه بودند، اما اگر برنامه با گفت‌وگوی جذاب‌تر و بخش‌های متنوع‌تری همراه می‌شد، می‌توانست تاثیر بیشتری داشته باشد. مشکل این است که کل برنامه عمدتاً بر همین چند بخش جذاب استوار است و سایر قسمت‌ها اهمیت چندانی ندارند. در واقع، غفوریان نتوانسته است مخاطبان را به طور مداوم همراه نگه دارد و تنها گهگاهی هیجان به برنامه وارد می‌کند.
در مقابل، برنامه «شب آهنگی» فضایی شاد و پرهیجان را از ابتدا تا انتها برقرار می‌کند. در این فضا، بخش‌های متنوعی ظاهر می‌شوند که حتی در غیاب مهمان و در حالی که آهنگ‌هایی در حال پخش است، برنامه همچنان جذاب و پرانرژی باقی می‌ماند و ریتم آن کاهش نمی‌یابد.
یکی از بخش‌های جذاب برنامه «شب آهنگی»، اجرای قطعات موسیقی توسط حاضرین در سالن است.
در برنامه «شب آهنگی»، سلیقه و خلاقیت به خوبی نشان داده می‌شود، چرا که حتی زمانی که افراد نام‌برده در برنامه حضور ندارند، هم به آن‌ها اشاره می‌شود. به عنوان نمونه، زمانی که جواد خیابانی تصویری به شکل زمین فوتبال را نشان می‌دهد که چهره بازیگران در آن قرار گرفته است و بازی میان آن‌ها را گزارش می‌کند، هر زمان نام یکی از آن بازیگران ذکر می‌شود، ویدئویی کوتاه از بازی او پخش می‌شود. این اقدام هم مخاطبان را به یاد آن‌ها می‌اندازد و هم یاد آن‌ها را در قالب نقش‌های مهمشان زنده می‌کند. اگرچه این کار شاید به نظر ساده برسد، اما نشان‌دهنده ذکاوت و خلاقیت تهیه‌کنندگان است. این نوع موارد در زمانی که درباره گذشته صحبت می‌شود یا خاطرات مرور می‌گردد، بیشتر دیده می‌شود. در مقابل، برنامه «شب خوش» فاقد چنین ظرافت‌هایی است؛ مجری فقط با مهمان گفت‌وگو می‌کند و هیچ عنصر دیگری مانند کلیپ، موسیقی یا حرکت خلاقانه‌ای فراتر از گفت‌وگو ارائه نمی‌شود.
سبک و سیاق استقرار مهران غفوریان در استودیو و روش اجرای او شباهتی به حامد آهنگی در برنامه «شب آهنگی» ندارد.
شیوه اجرای مهران غفوریان، شخصیت جذابی است. تنها کافی است بنشیند و صحبت کند یا خاطره‌ای تعریف کند تا همه سرگرم شوند و از خنده روده‌بر شوند. اما او سابقه زیادی در اجرا ندارد و نمی‌تواند تسلط کامل بر شرایط داشته باشد. اگر تیمی قوی و حرفه‌ای همراه او باشد که بتواند اوضاع را کنترل کند و در مواقع لازم واکنش نشان دهد، حتماً می‌تواند وضعیت بهتری را رقم بزند. اما در برنامه «شب خوش»، همه چیز بر عهده خودش است و او تنها می‌تواند به عنوان یک میزبان بامزه ظاهر شود، در نتیجه کنترل کامل بر سایر جنبه‌ها ندارد. در برنامه «شب آهنگی»، مجموعه‌ای گسترده وجود دارد که حامد آهنگی بخشی از آن است، بنابراین تمرکز بیشتری روی اجرا دارد. علاوه بر این، خود آهنگی در اجرای مهارت بیشتری دارد و هر لحظه با واکنش‌های سریع، وضعیت را مدیریت می‌کند و در مواقع لازم موضوع برنامه را برمی‌گرداند تا برنامه از ریتم نیفتد. در مجموع، برنامه «شب‌خوش» برای قوی‌تر شدن نیازمند تلاش همگانی است، اما در حال حاضر تنها بر جذابیت مهران غفوریان تمرکز کرده است، که این موضوع مانع بهره‌برداری درست از پتانسیل این بازیگر می‌شود.
