بیوگرافی کامل لورل و هاردی رازهای مرگ و مزارشان
بیوگرافی کامل لورل و هاردی؛ علت مرگ، عکس مزار و رازهای زندگی ستاره‌های کمدی هالیوود
بیوگرافی کامل لورل و هاردی، رازهای زندگی، علت مرگ و تصاویر مزار این ستاره‌های کمدی هالیوود را در این مقاله بخوانید.
لورل و هاردی یک زوج کمدی بودند که در اوایل دوره سینمای کلاسیک هالیوود در صنعت فیلم آمریکا فعالیت می‌کردند. این گروه متشکل از استن لورل، بازیگر انگلیسی (1890-1965) و اولیور هاردی، بازیگر آمریکایی (1892-1957) بود.
لورل و هاردی - Laurel and Hardy
مقالات و آثار منتشر شده
آنها فعالیت حرفه‌ای خود را در دوره سینمای صامت آغاز کردند و پس از آن با موفقیت در سینمای ناطق ادامه دادند. این دو هنرمند به خاطر کمدی بی‌نظیر و پرجنب‌وجوش خود از اواخر دهه 1920 تا نیمه دهه 1950 شهرت جهانی کسب کردند. در این مجموعه، لورل نقش دوست دست‌وپاچلفتی، زودباور و هاردی نقش فرد زورگو و پرطمطراق را ایفا می‌کردند.
مجسمه استن لورل و اولیور هاردی
آهنگ اصلی و محبوب فیلم‌های آنها که با عناوین «آواز فاخته»، «کو-کو» یا «رقص فاخته‌ها» (اثر آهنگساز هالیوود، ماروین هتلی) شناخته می‌شود، در ابتدای تیتراژ فیلم‌هایشان پخش می‌گردید و همانند کلاه بولر لبه‌دارشان به نمادی آشنا تبدیل شده بود.
لورل و هاردی در فیلم «پرواز دو دیوانه» نقش‌آفرینی می‌کنند.
زندگینامه اولیور هاردی
اولیور نوروِل هاردی در تاریخ ۱۸ ژانویه ۱۸۹۲ به دنیا آمد، بازیگر و کمدین آمریکایی و یکی از دو عضو زوج هنری لورل و هاردی بود.
الیور هاردی - Oliver Hardy
او در کنار همکار کمدی‌اش، استن لورل، در مجموع 107 فیلم کوتاه، فیلم بلند و نقش‌های افتخاری ظاهر شد. اولین فیلم او با عنوان «بابای زرنگ» در سال 1914 عرضه شد. هاردی در اوایل دوران فیلم‌های صامت، قبل از همکاری با هال روچ، با نام هنری «بیب هاردی» شناخته می‌شد.
خانواده اولیور هاردی
اولیور هاردی، با نام اصلی «نورول هاردی»، در شهر هارلم به دنیا آمد. پدرش، که او نیز «اولیور» نام داشت، سربازی کهنه‌کار از ارتش ایالات متحده در جنگ داخلی آمریکا بود. او در نبرد آنتی تام در تاریخ 17 سپتامبر 1862 مجروح شد و به عنوان افسر سربازگیری «گروهان کی» از هنگ شانزدهم جورجیا خدمت می‌کرد. در کنار فعالیت‌های نظامی، در اداره مزارع پنبه که برای خانواده‌اش باقی مانده بود، کمک می‌نمود. پس از آن، او بخش‌هایی از سهام یک شرکت خرده‌فروشی خرید و به طور تمام‌وقت در شهرستان کلمبیا به عنوان مأمور جمع‌آوری مالیات مشغول شد. مادر هاردی، «امیلی نورول»، دختر «توماس بنجامین نورول»، از نوادگان «سروان هیو نورول» اهل ویلیامزبرگ و مری فریمن بود. پدر و مادر هاردی در تاریخ 12 مارس 1890 ازدواج کردند، که این ازدواج، دومین ازدواج مادر و سومین ازدواج پدرش محسوب می‌شود.
پس از ازدواج، در سال 1891 و یک سال قبل از تولد اولیور، خانواده به شهر مدیسون نقل مکان کردند. محل تولد او احتمالا هارلم است، اما برخی منابع شهر کوینگتن، زادگاه مادرش، را محل تولد وی می‌دانند. پدرش کمتر از یک سال پس از تولد او درگذشت. اولیور، کوچک‌ترین فرزند خانواده، در جمع پنج فرزند به دنیا آمد. برادر بزرگترش، سام، در رودخانه آنکی غرق شد؛ هاردی او را نجات داد، اما نتوانست او را زنده کند.
در کودکی، هاردی گاهی اوقات بدخلق بود. او را در دوره‌ای به «کالج نظامی جورجیا» در میلجویل فرستادند. در سال 1905، در حالی که تنها 13 سال داشت، برای ترم پاییزه به «کالج یانگ هریس» در شمال جورجیا رفت، اما در آن زمان هنوز در دوره متوسطه آن موسسه تحصیل می‌کرد. در آن زمان، دوره‌های کوتاه دو ساله برای نوجوانان در کالج وجود نداشت. هاردی علاقه چندانی به تحصیلات رسمی نشان نمی‌داد و بیشتر تمایل به موسیقی و تئاتر داشت. او به گروه تئاتر پیوست و بعدها از یک مدرسه شبانه‌روزی در نزدیکی آتلانتا فرار کرد تا در اجرای برنامه‌های خوانندگی با گروهش شرکت کند. مادرش، که استعداد او در آواز را تشخیص داده بود، او را به آتلانتا فرستاد تا نزد معلم آواز آدولف دام-پیترسن، در زمینه موسیقی و صدا آموزش ببیند. همچنین، او در برخی کلاس‌های آموزش آواز شرکت نکرد و در عوض، در تئاتر آلکازار با دستمزد هفتگی 3.50 دلار آواز می‌خواند.
در دوران نوجوانی، نام او را به «اولیور نوروِل هاردی» تغییر داد و نام کوچک «اولیور» را، به عنوان ادای احترام به پدرش، به آن افزود.
- مدلین سالوشن (ازدواج در سال 1913 - طلاق در سال 1921)
- میرتل ریوز (ازدواج در سال 1921 و طلاق در سال 1937)
- ویرجینیا لوسیل جونز (ازدواج در سال ۱۹۴۰)
در ماه مه سال 1954، هاردی دچار حمله قلبی خفیف شد. در سال 1956، او شروع به مراقبت از سلامت خود کرد و برای اولین بار در زندگی‌اش تلاش کرد وزن خود را کنترل کند. او در مدت چند ماه بیش از 68 کیلوگرم از وزن خود کم کرد که این تغییر ظاهر او را به طور قابل توجهی دگرگون ساخت. لورل، همکار هنری او، در نامه‌ای اشاره کرده است که هاردی با سرطان لاعلاج دست و پنجه نرم می‌کرد و هر دو هنرمند سیگاری بودند و در میان دوستانشان به دودکش‌های قطار معروف بودند.
در 14 سپتامبر 1956، هاردی دچار سکته مغزی شد که او را زمین‌گیر و بستری در تخت کرد و چند ماه قادر به صحبت نبود. او در خانه باقی ماند و معشوقه‌اش، لوسیل، از او مراقبت می‌کرد.
در اوایل اوت 1957، او دو سکته مغزی دیگر را تجربه کرد و وارد حالت کما شد؛ وضعیتی که هرگز بهبود نیافت. اولیور هاردی در تاریخ 7 آگوست 1957، در سن 65 سالگی بر اثر ترومبوز مغزی درگذشت. پیکر او سوزانده و در قبرستان پارک یادبود والهالا در نورث هالیوود، لس‌آنجلس به خاک سپرده شد.
مقبره اولیور هاردی در گورستان والهالا مموریال پارک واقع شده است.
زندگینامه استن لورل
استن لورل، که در 16 ژوئن 1890 با نام اصلی آرتور استنلی جفرسون به دنیا آمد، کمدین، نویسنده و کارگردان فیلم انگلیسی بود و یکی از دو عضو زوج هنری لورل و هاردی به شمار می‌رفت.
لورل - استن لورل
او در کنار همکار کمدی‌اش، اولیور هاردی، در مجموع 107 فیلم کوتاه، فیلم بلند و نقش‌های افتخاری ظاهر شد.
آثار استن لورل
لورل فعالیت خود را در عرصه نمایش‌های کمدی روحوضی آغاز کرد، جایی که برخی از ویژگی‌ها و ابزارهای کمدی استاندارد خود را پرورش داد، از جمله کلاه بولرر، وقار و متانت عمیق در کمدی، و خُردنمایی‌های بامزه. اجراهای او در این عرصه، مهارت‌هایش در اجرای قطعات کوتاه پانتومیم و موسیقی را تقویت کرد.
استن یکی از اعضای گروه هنری «قشون فرد کارنو» بود و در آنجا به عنوان جایگزین بازیگر، نقش هنرمند هم‌تراز با چارلی چاپلین را ایفا می‌کرد. او و چاپلین با گروه کارنو در سفری دریایی از بریتانیا به آمریکا آمدند. لورل در سال 1917 وارد دنیای سینما شد و آخرین فعالیت سینمایی خود را در سال 1951 انجام داد. او در سال 1921 با شریک کمدی‌اش، الیور هاردی، در فیلم کوتاه «سگ خوشبخت» ظاهر شد، اما شکل‌گیری زوج هنری‌شان تا اواخر سال 1927 امکان‌پذیر نبود. پس از آن، او به طور کامل با هاردی همکاری کرد تا اینکه پس از درگذشت هاردی در سال 1957، بازنشسته شد.
آرتور استنلی جفرسون در 16 ژوئن 1890 در خانه پدربزرگ و مادربزرگش در خیابان آرگایل، اولرستون لانکاشر، به دنیا آمد. پدرش، «آرتور جی. جفرسون»، بازیگر و مدیر تئاتر اهل بیشاپ اوکلند بود و مادرش، «مارگارت متکاف»، بازیگر اهل اولرستون بود. خانواده او پنج فرزند داشت که یکی از آنها، ادوارد، بعدها در چهار فیلم کوتاه استن ظاهر شد.
وضعیت ازدواج و همسر استن لورل
- لوئیس نیلسون (همسر در سال ۱۹۲۶، جدا شده در سال ۱۹۳۴)
- ویرجینیا روث راجرز در سال 1935 با همسرش ازدواج کرد و در سال 1937 از او جدا شد. سپس در سال 1941 مجدداً ازدواج کرد و در سال 1946 از همسرش جدا شد.
- ویرا ایوانووا شووالووا (متاهل از سال 1938 تا جدایی در سال 1940)
- آیدا کیتائوا رافائل در سال ۱۹۴۶ ازدواج کرد.
استن لورل و همسرش
لورل و می دالبرگ هرگز ازدواج رسمی نداشتند، اما از سال 1919 تا 1925 در قالب ازدواج عرفی با یکدیگر زندگی می‌کردند. در نهایت، دالبرگ پیشنهاد داد و بلیت یک‌طرفه به سمت زادگاهش استرالیا را پذیرفت و به آنجا رفت. در نوامبر 1937، دالبرگ به ایالات متحده بازگشت و از لورل به خاطر عدم حمایت مالی شکایت کرد. در آن زمان، لورل در حال طی مراحل طلاق از همسر دومش بود، و دعوای حقوقی دالبرگ بر مشکلات او افزود. این موضوع در نهایت خارج از دادگاه حل و فصل شد. دالبرگ توسط دادگاه به عنوان «عامل مددرسان پروژه» توصیف شد. لورل یکی از چندین بازیگر مشهور بریتانیایی در هالیوود بود که هرگز تابعیت ایالات متحده را دریافت نکرد.
تصویر همسر لورل
لورل چهار زن داشت و پس از طلاق، با یکی از آنها برای بار دوم ازدواج کرد. همسر اول او، لوئیس نیلسون، در ۱۳ اوت ۱۹۲۶ با او ازدواج کرد و با هم صاحب دختری به نام لوئیس شدند که در ۱۰ دسامبر ۱۹۲۷ به دنیا آمد. فرزند دوم آنها، استنلی، دو ماه زودتر از موعد در می ۱۹۳۰ متولد شد، اما پس از ۹ روز درگذشت. لورل و نیلسون در دسامبر ۱۹۳۴ طلاق گرفتند. دخترشان، لوئیس، در ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۷ در سن ۸۹ سالگی درگذشت.
در سال ۱۹۳۵، لورل با ویرجینیا روث راجرز، معروف به روث، ازدواج کرد. در سال ۱۹۳۷، او درخواست طلاق داد و اعتراف کرد که هنوز با همسر سابقش، لوئیس، رابطه عاطفی و ذهنی دارد و نتوانسته او را از زندگی‌اش کنار بگذارد، اما لوئیس تصمیم به آشتی نگرفت. در روز سال نو ۱۹۳۸، لورل با ویرا ایوانووا شووالووا، معروف به ایلینا، ازدواج کرد و روث او را متهم به چند همسری کرد، اما طلاق آنها چند روز قبل از ازدواج جدیدش نهایی شده بود. این ازدواج جدید بسیار پرتنش بود و ایلینا او را متهم کرد که قصد دارد او را در حیاط پشتی خانه‌شان در دره سان فرناندو زنده به گور کند.
در سال 1939، لورل و ایلینا از یکدیگر جدا شدند و در سال 1940 طلاق گرفتند. در 1 فوریه 1940، ایلینا تمام ادعاهای مالی و حقوقی خود را که شامل استفاده از نام خانوادگی همسرش می‌شد، به مبلغ 6500 دلار واگذار کرد. در سال 1941، لورل با ویرجینیا روث راجرز ازدواج نمود و این ازدواج در اوایل سال 1946 برای بار دوم به طلاق انجامید. در نهایت، لورل در تاریخ 6 مه 1946 با آیدا کیتائوا رافائل ازدواج کرد و تا پایان عمر با او باقی ماند.
استن لورل، همسرش و فرزندشان
لورل تا سال 1960 سیگار می‌کشید، اما ناگهان آن را ترک کرد. در ژانویه 1965، او چندین عکسبرداری با اشعه ایکس برای تشخیص عفونت در سقف دهان انجام داد. در 23 فوریه 1965، در سن 74 سالگی، چهار روز پس از تجربه یک سکته قلبی، درگذشت. دقایقی قبل از مرگ، لورل به پرستارش گفت که علاقه‌مند است کمی اسکی کند، و پرستار پاسخ داد که نمی‌دانست لورل اسکی بازی می‌کند. لورل در پاسخ گفت: «من بلد نیستم، اما ترجیح می‌دهم این کار را انجام دهم تا این کار!» که اشاره‌ای به وضعیت بستر بیماری و احتضار او بود. چند دقیقه بعد، او به آرامی بر روی مبل راحتی خود درگذشت.
در مراسم تشییع جنازه او در کلیسای هیلز، باستر کیتون گفت: «چاپلین، بامزه‌ترین [کمدین] نبود. من بامزه‌ترین [کمدین] نبودم، این مرد بامزه‌ترین بود.»
دیک ون دایک، به عنوان دوست و مرید گاه‌به‌گاه لورل در سال‌های پایانی عمرش، نطق رسمی مجلس ترحیم را ایراد کرد و «دعای دلقک» را قرائت نمود. لورل پیش‌تر در شوخی گفته بود: «اگر کسی در مراسم تشییع من گریه کند، دیگر هرگز با او صحبت نخواهم کرد.» او در آرامگاه فارست لان مموریال پارک در هالیوود هیلز به خاک سپرده شد.
