علیرضا بیرانوند از سختی‌های کودکی در روستا تا مهارت‌های استثنایی در پرتاب توپ و مهار پنالتی رونالدو

علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان تیم ملی ایران و عضو باشگاه تراکتورسازی، در سال ۱۳۹۷ مصاحبه‌ای با سایت «slobodnadalmacija» کرواسی انجام داد که درباره سختی‌های زندگی و مسیر پیشرفت او بود. در این مصاحبه، او به شرح زیر توضیح داد:

اوایل زندگی‌اش را در خانواده‌ای روستایی در لرستان گذراند که شغل پدرش دامداری بود. تنها شهری که با آن آشنا بود خرم‌آباد بود و پدرش هر روز برای فروش شیر و پنیر ۱۲ گوسفندشان به آنجا می‌رفت. خانواده‌اش در فقر شدید به سر می‌بردند. بیرانوند درباره سختی‌های این مسیر گفت که رفتن از جایی با جمعیت ۱۲۰۰ نفر به شهری بزرگ با ۸ میلیون جمعیت، کار آسانی نبود. او پس از مهاجرت به تهران، در تمرینات باشگاه نفت شرکت کرد و پس از آن به پرسپولیس و تیم ملی رسید.

در ابتدا، او جایی برای اقامت نداشت و کارش را در یک پیتزا فروشی شروع کرد. همچنین دو سال در کارواش کار می‌کرد و به دلیل قد بلندش، ماشین‌های شاسی‌بلند را می‌شست، که بیشتر آن‌ها متعلق به ورزشکاران و افراد ثروتمند بودند.

بیرانوند در پاسخ به سوال درباره کمک به خانواده‌اش پس از موفقیت‌هایش، گفت خانواده‌اش اکنون ۳۰۰ رأس دام دارند که او برایشان خریداری کرده است. آن‌ها هنوز هم در دامداری فعالیت می‌کنند، اما وضعیت اقتصادی‌شان بهتر شده است و میزان فروش لبنیاتشان افزایش یافته است. او افزود که در زمان فقر، اقوامی داشت که حتی صدای او را نمی‌شنیدند و در سختی‌ها کمکی به خانواده‌اش نمی‌کردند، اما حالا همه او را تحسین می‌کنند.

در بخش دیگری از گفتگو، بیرانوند درباره توانایی‌های بی‌نظیر در پرتاب توپ توضیح داد. او گفت که در دوران چوپانی، مجبور بود با پرتاب سنگ مراقب گوسفندانش باشد و در آن زمان نمی‌توانست با توپ بازی کند. اما بعدها، با تمرین‌های مخفی و بازی‌های سنگی، توانست پرتاب توپ را تا ۷۰ متر افزایش دهد. کلید این مهارت، داشتن کتف‌های قوی است، هرچند این پرتاب‌ها برای او مشکلاتی نیز ایجاد کرده است. او همچنین اشاره کرد که پسر ۷ ساله‌اش، که او را در تلویزیون می‌بیند، این مهارت را تقلید می‌کند و با هر چیزی که در دست دارد، تلویزیون را هدف قرار می‌دهد، که منجر به شکستن چند مانیتور شده است.

در مورد مهار پنالتی رونالدو در جام جهانی، بیرانوند گفت که قبل از بازی، پیش‌بینی کرده بود که کریستیانو رونالدو به سمت چپ او ضربه می‌زند. وقتی رونالدو پنالتی را زد، او فقط از خدا کمک خواست و توانست آن را مهار کند. این اتفاق در دقیقه ۵۵ بازی رخ داد و پس از آن، بازیکنان تیم ملی ایران تعجب کرده بودند و تصور می‌کردند که او در آستانه گریه است، چرا که احساس می‌کرد در آن لحظه در اوج تمرکز قرار دارد.