خاندان گینس، درام تاریخی جاه‌طلبانه و پرتنش ایرلند
معرفی کامل سریال «خاندان گینس»: درامی تاریخی، جاه‌طلبانه و پرتنش درباره امپراتوری خانواده گینس در ایرلند
سریال «خاندان گینس» درام تاریخی، جاه‌طلبانه و پرتنش درباره خانواده گینس در ایرلند، با بازی‌های برجسته و روایت مدرن.
این مجموعه تلویزیونی که شامل هشت قسمت است، جدیدترین اثر تاریخی نتفلیکس است که توسط «استیون نایت»، خالق سریال محبوب «پیکی بلایندز»، نگارش یافته است. تمامی قسمت‌های این سریال در تاریخ ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۵ منتشر شده و به سرعت به یکی از موضوعات پر بحث و پر بیننده در دنیای هنرهای تصویری تبدیل شده است.
«خاندان گینس» با امتیاز ۷.۵ از سایت آی‌ام‌دی‌بی نشان می‌دهد که این اثر نه تنها ارزش تماشا دارد بلکه به مخاطبان امکان می‌دهد با امپراتوری خانواده گینس در ایرلند آشنا شوند، امپراتوری که شاید پیش از این نام آن را نشنیده بودند.
در این سریال بازیگرانی چون «آنتونی بویل»، «لویی پارترچ»، «فیون اوشی»، «امیلی فرن»، «جیمز نورتون»، «نیام مک‌کورمک»، «شیموس اوهارا» و «دانیل کالیگان» نقش‌آفرینی می‌کنند. «گینس» یکی از برندهای معتبر نوشیدنی با طعم ایرلندی است که از دیرباز شناخته شده است. داستان از زمانی آغاز می‌شود که «بنجامین گینس»، صاحب برند «گینس»، پس از مرگش، اموال و کارخانه‌های نوشیدنی خود را به فرزندانش می‌سپارد.
رویدادهای سریال در بستر تحولات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ایرلند و اروپا رخ می‌دهد. از یک سو با «دوبلین» قرن نوزدهم آشنا می‌شویم، شهری که ملی‌گرایان و آزادی‌خواهان تحت عنوان «انجمن برادری» (فنین‌ها) قصد دارند از سلطه انگلستان خارج شوند، و از سوی دیگر فضای شهر نیویورک که ملی‌گرایان در آنجا به دنبال ایجاد پایگاهی امن برای مبارزه با انگلستان هستند. همچنین نبردهای میان کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها در جریان است. از همان ابتدا، «خاندان گینس» مخاطب را به دنیایی می‌کشاند که حس همزمان تاریخی و مدرن را در او برمی‌انگیزد. موضوعات اصلی این سریال، جاه‌طلبی، عشق، رقابت و روابط خانوادگی است.
با توجه به ساخت سریال توسط «استیون نایت»، بیشتر تماشاگران انتظار داشتند با داستانی پر از هیجان و کشمکش روبه‌رو شوند، اما با توجه به اینکه اثر بر پایه رویدادهای واقعی ساخته شده و نایت تلاش کرده است به وقایع وفادار بماند، برخی سکانس‌ها کند و طولانی هستند. رعایت دقت در روایت وقایع، باعث شده است که روند داستان گاهی کشدار باشد و بعضی بخش‌ها به صورت پراکنده و ناپیوسته روایت شوند. اکثر قسمت‌ها ریتمی کند دارند، هرچند بعضی قسمت‌ها سریع‌تر پیش می‌روند و این موضوع باعث می‌شود تا پیوستگی کلی داستان چندان مشخص نباشد.
«گینس بزرگ» چهار فرزند دارد: «آرتور»، «ادوارد»، «آن» و «بن»، که هر یک شخصیت متفاوت و گاهی متضاد دارند، اما همواره در کنار یکدیگر قرار دارند. نایت در مورد فرآیند انتخاب بازیگران می‌گوید: «برای هر نقش، بازیگرانی که در ابتدا انتخاب شده بودند، قبول کردند و این اتفاق بسیار نادر است. ما توانستیم بهترین‌ها را جمع کنیم و نتیجه این شد که بازیگران در صحنه مانند خانواده‌ای واقعی احساس می‌کردند.» علاوه بر شباهت ظاهری بازیگران با شخصیت‌های تاریخی، تلاش شده است که شباهت چهره‌ای و رفتاری آنها نیز رعایت شود. «آنتونی بویل» در نقش «آرتور»، فرزند ارشد خانواده، فردی اشراف‌زاده و جاه‌طلب است که پیش از مرگ پدر در لندن زندگی کرده است و از نظر سیاسی بلندپرواز است، هرچند مشکلات شخصی او را محدود می‌کند. او درباره نقش خود می‌گوید: «احساس آزادی زیادی داشتم و استیون نایت این آزادی را به من داد تا عناصر شخصی‌ام را وارد شخصیت کنم.»
«لویی پارترچ» نقش «ادوارد»، فردی باهوش، عمل‌گرا و ایده‌آل‌گرا است که در پی توسعه امپراتوری نوشیدنی «گینس» است و در ایرلند به عنوان فردی خلاق و نوآور شناخته می‌شود. «پاتریچ» درباره نقش‌اش می‌گوید: «ادوارد کاملاً با من متفاوت است و همین باعث شد به او علاقه‌مند شوم. او فردی جدی، بلندپرواز و استراتژیک است.» «فیون شی» در نقش «بن»، برادر کوچک خانواده، که همواره نادیده گرفته می‌شود و معتاد به الکل است، در آینده کاپیتان نیروهای سوارکار نیروهای سلطنتی بریتانیا می‌شود. «امیلی فرن» نیز نقش «آن»، دختر خانواده، فردی هوشمند و واقع‌گرا را بازی می‌کند که سعی دارد برادرانش را متحد نگه دارد.
کارگردانی مجموعه، در شخصیت‌پردازی‌ها بسیار کارآمد عمل کرده است و لایه‌های روانی و درونی هر شخصیت را به خوبی نشان داده است. در کنار این، شخصیت «رفرتی»، که نقش چاق‌کننده خانواده «گینس» را دارد، به نظر تخیلی می‌رسد و اگر چنین فردی وجود داشته، سازندگان اثر او را به شکل اغراق‌آمیز نشان داده‌اند. در زمینه طراحی بصری، تلاش زیادی صورت گرفته است تا فضای قرن نوزدهم دوبلین به خوبی بازسازی شود. طراحی لباس، صحنه و لوکیشن‌های شمال‌غرب انگلستان و ولز به خوبی اجرا شده است، اما برخی منتقدان ایرلندی معتقدند که سریال تنها یک نمایش کلیشه‌ای از تاریخ ایرلند و دوران استبداد استعماری است. شخصیت‌ها و سازمان‌هایی مانند «انجمن برادری» گاه به صورت اغراق‌آمیز یا نمادین نشان داده شده‌اند که ممکن است برای برخی مخاطبان باورپذیر نباشد.
نسل‌های بعدی خانواده «گینس» نیز بر این باورند که شخصیت‌ها در سریال به شدت تخیلی بازسازی شده و احترام لازم به واقعیت‌های تاریخی گذاشته نشده است. برخی منتقدان معتقدند که استفاده از موسیقی مدرن در اثر، اصالت تاریخی آن را کاهش داده است. مهم‌ترین نقد وارد بر این سریال، گویش نادرست ایرلندی است که بیشتر تقلیدی است و حس مصنوعی را القا می‌کند.
در مجموع، «خاندان گینس» اثری بصری و جذاب است که با عناصر تصویری، تماشاگر را به خود جذب می‌کند، هرچند منتقدان معتقدند نمی‌توان آن را به عنوان سند تاریخی دقیق تلقی کرد. پس از پایان فصل اول، نتفلیکس ساخت فصل دوم این مجموعه را رسماً تأیید کرد.
