آرام جعفری: کم‌کاری، تغییرات سینما و نقش‌های متفاوت
آرام جعفری تازه عروس 45 ساله سینمای ایران: از کم‌کاری و تغییرات فضای هنر تا زندگی شخصی و نقش‌های متفاوت
گفت‌وگوی آرام جعفری، تازه عروس 45 ساله سینمای ایران، درباره کم‌کاری، تغییرات هنر، زندگی شخصی و نقش‌های متفاوت در عرصه بازیگری
آرام جعفری نامی است که به‌درستی آرام بودنش را نشان می‌دهد و تلاش می‌کند با دقت به سوالات ما پاسخ دهد. هرچند هوا بسیار سرد بود، اما گفت‌وگویی گرم و صمیمی داشتیم و با آرام خانم و مادر محترمش درباره موضوعات مختلف صحبت کردیم؛ از داستان ازدواجش گرفته تا وضعیت فعلی سینما و تلویزیون. با ما همراه باشید و بخش‌هایی از این گفت‌وگو را با آرام خانم بخوانید.
آرام، با قلبی مهربان، وکیل و خبرنگار!
ما گفتگو را با مادر آرام جعفری آغاز کردیم، که گفت: «متولد تبریز هستم و در تهران بزرگ شده‌ام. دو فرزند دارم به نام‌های آرمین و آرام. سابقاً کارمند وزارت امور اقتصادی و دارایی بودم و اکنون بازنشسته‌ام.»
او ادامه داد: «آرام از دوران کودکی دختری آرام و ساکت بود، هرچند برادرش که ۷ سال از او بزرگتر است، بیشتر شیطنت می‌کرد و در بازی‌های بچگانه فعالیت بیشتری داشت. اما این به معنای نبود شادی در او نبود، بلکه برعکس، در دوران تحصیل فردی بسیار سرزنده و شیطان بود.» (با خنده)
آرام جعفری در کنار مادرش
در ادامه، او می‌گوید: «آرام دختر بسیار مهربان و با قلبی پاک است و در میان خانواده و دوستان به مهربانی شهرت دارد. هیچ‌گاه ندیده‌ام که نسبت به کسی بدگویی کند یا از فردی بدش بیاید. او بسیار حساس و زود رنج است.»
مادر آرام جعفری نیز درباره شخصیت دخترش چنین اظهار نظر می‌کند: «همان‌طور که گفتم، آرام واقعاً فردی مهربان است. زمانی که کوچک بود و به مدرسه می‌رفت، یادم می‌آید وقتی از مدرسه برمی‌گشت، به اتاقش می‌رفت و در را می‌بست و می‌گفت که مشغول درس خواندن است. تا روز مادر، او یک هدیه خاص از کار گلدوزی که در قاب گرفته بود، برای من آورد. متوجه شدم که در مدرسه‌اش کلاس گلدوزی برگزار می‌شد و آرام برای خوشحالی من، پس از مدرسه، مشغول کامل کردن هدیه‌اش بود. هنوز هم آن قاب گلدوزی را به عنوان یادگاری نگه داشته‌ام.»
در رابطه با علاقه دخترش به بازیگری، مادرش می‌گوید: «روابط عمومی آرام بسیار قوی بود و پدرش همیشه دوست داشت که او وکیل یا خبرنگار شود، اما آرام تمایل داشت بازیگر یا مجری صدا و سیما شود. ابتدا من و پدرش با این تصمیم مخالفت کردیم، اما وقتی علاقه‌اش را دیدیم، تصمیم گرفتیم او را به کلاس‌های بازیگری، هنر و ادبیات در صدا و سیما بفرستیم تا دوره‌های بازیگری را ببیند. پس از اولین تجربه تئاتر، متوجه استعداد خوب او در این حوزه شدیم و تصمیم گرفتیم او را در کلاس‌های مرحوم استاد سمندریان ثبت‌نام کنیم. در آن زمان، آرام 16 ساله بود و از همانجا بود که استعداد و شخصیت واقعی‌اش ظاهر شد.»
در ادامه، مصاحبه با آرام جعفری را ملاحظه می‌فرمایید.
به عنوان اولین سؤال، خانم جعفری، شما که برای رسیدن به جایگاه فعلی در دنیای بازیگری زحمات زیادی کشیده‌اید و به این حرفه علاقه‌مندید، چرا در مدتی اخیر کم‌کار شده‌اید و نقش‌های کمتری قبول می‌کنید؟
در پاسخ باید بگویم که برای رسیدن به جایگاه فعلی تلاش زیادی انجام داده‌ام و همواره سعی کرده‌ام از تجربیات بزرگان بهره‌مند شوم. کم‌کاری من هیچ ارتباطی با مسایل شخصی ندارد. متأسفانه در چند سال اخیر، پیشنهاد یا ساخته‌هایی که هم از نظر کیفیت و هم از نظر علاقه‌مندی من مناسب باشد، ارائه نشده است. در گذشته، کارگردان‌ها خودشان بازیگرها را انتخاب می‌کردند، اما امروزه فردی از طرف کارگردان این وظیفه را بر عهده دارد و اغلب تیم‌های ثابت برای بازیگران تعیین می‌شود. به همین دلیل، و همچنین به خاطر همکاری‌ام با کارگردانان خوب، سعی می‌کنم هر پیشنهادی را نپذیرم و انتخاب‌های معقول‌تری داشته باشم.
آیا نگران نیستید که به دلیل دقت بیش از حد در انتخاب نقش‌ها و وسواس در بازیگری، از مسیر حرفه‌ایتان فاصله بگیرید؟
نه، من ترجیح می‌دهم در پروژه‌های خوب و کنار بازیگران برجسته فعالیت کنم. خوشبختانه در حال حاضر، دوستان و طرفدارانم در شبکه‌های اجتماعی و خیابان از من حمایت می‌کنند و سوال می‌پرسند که چرا کم‌کار شده‌ام. پاسخ من این است که متأسفانه در سال‌های اخیر، آثار باکیفیت ساخته نمی‌شود و روابط جای ضوابط را گرفته است. من هم ترجیح می‌دهم با گام‌های آهسته و پیوسته حرکت کنم تا مردم من را فراموش نکنند و رضایت مخاطبانم حفظ شود.
شما اشاره کردید که روابط جای ضوابط را گرفته است و این تغییر فضای سینما را رقم زده است؛
متأسفانه در ماه‌های اخیر فضای سینما تغییر کرده است و بازیگرانی وارد این عرصه شده‌اند که هدفشان تنها رسیدن به موفقیت سریع است، بدون اینکه آموزش لازم را دیده باشند و اطلاعات کافی درباره هنر بازیگری کسب کرده باشند. این افراد غالباً به دلیل دریافت دستمزد کم یا حتی عدم دریافت دستمزد، ترجیح می‌دهند با برخی عوامل سینما همکاری کنند. علاوه بر این، برخی از بازیگران با پول وارد عرصه می‌شوند و این وضعیت باعث می‌شود فضای سینما هر روز بیشتر مسموم شود، در حالی که بازیگران حرفه‌ای و باسابقه که من آن‌ها را اساتیدم می‌دانم، کنار گذاشته می‌شوند.
در گفت‌وگو با آرام جعفری، او درباره نحوه کنار آمدن با نقش‌های متفاوت خود پرسیده شد. او پاسخ داد: «من با نقش‌هایم زندگی می‌کنم و آنقدر در قالب آن‌ها فرو می‌روم که انگار آن اتفاق‌ها برای خودم رخ داده است. اصولاً بازیگران دوست دارند نقش‌هایشان متفاوت باشد. سال‌ها پیش در فیلم «خانه تاریکی» آقای سلطانی، نقش دختری با لهجه آذری را بازی کردم. حتی سال گذشته در نقش یک موادفروش در کنار خانم مقانلو ظاهر شدم، یا نقشی در سریال «قهوه تلخ» داشتم. در تمامی این نقش‌ها سعی کردم با آن‌ها زندگی کنم. حتی زمانی که نقش‌های منفی بازی می‌کردم، از خودم متنفر می‌شدم.»
