رازهای پنهان فیلم پدرخوانده؛ ارتباط جانی فانتین با فرانک سیناترا و نقش مافیای قدرتمند در کنار کشیدن ستاره‌ها

فیلم پدرخوانده، ساخته فرانسیس فورد کاپولا، از زمان اکران در سال ۱۹۷۲ نه تنها به خاطر داستان جذابش بلکه به دلیل حواشی و پشت صحنه‌های پرتنش آن همواره مورد توجه قرار گرفته است. این اثر سینمایی که به طور عمیق به تاریخ پنهان هالیوود و روابط آن با دنیای زیرزمینی می‌پردازد، اسراری زیادی را فاش کرده است. یکی از این رازها مربوط به بازیگری است که به دلایل خاصی نقش در این فیلم را نپذیرفت.

در مورد رد کردن نقش جانی فانتین توسط ویک دامونه، باید گفت که او، خواننده سرشناس دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰، برای این نقش در نظر گرفته شده بود. فانتین نیز مانند دامونه یک ستاره موسیقی بود که در مسیر موفقیت در هالیوود، با خانواده کورلئونه بدهی‌های زیادی داشت. طبق گزارش نیویورک تایمز در سال ۱۹۷۱، دامونه این نقش را به دلیل عدم تمایل به ترویج کلیشه‌های ایتالیایی-آمریکایی و همچنین اختلاف نظر بر سر دستمزد و زمان‌بندی فیلم رد کرد. اما کاپولا در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۶ با NPR، دلیل اصلی‌تر را فاش کرد.

او گفت که دامونه و نقش او در فیلم، در نهایت به هم نرسیدند، چون این خواننده نگران بود که با بازی در نقش فانتین، افراد مرتبط با فرانک سیناترا و دیگر گانگسترهای معروف، ناراحت شوند. کاپولا در پاسخ به سوال درباره ترس دامونه از انتقام سیناترا یا ارتباطات او، صریحاً گفت: «همه موارد». این نشان می‌دهد که ترس از پیامدهای منفی و شباهت شخصیت فانتین به سیناترا، مهم‌ترین دلیل کناره‌گیری دامونه بوده است.

در مورد رابطه مرموز فرانک سیناترا با فیلم پدرخوانده، باید گفت که شخصیت جانی فانتین، بر اساس رمان ماریو پوزو ساخته شده و شباهت‌های زیادی با سیناترا دارد. با وجود انکارهای مکرر سیناترا درباره ارتباطش با مافیا، او عکس‌های زیادی با گانگسترهای شناخته‌شده گرفته است. بر اساس گزارش یواس‌ای تودی، سیناترا از رمان پوزو متنفر بود و حتی در یک رستوران با نویسنده درگیر شد و گفت: «خفه شو». جالب است که سیناترا خودش تمایل داشت نقش دن کورلئونه را بازی کند، اما در نهایت، کاپولا مارلون براندو را برای این نقش انتخاب کرد. همچنین در سال ۱۹۹۰، سیناترا برای نقش در پدرخوانده ۳ در نظر گرفته شد، اما نقش به الی والاک رسید.

در نهایت، آل مارتینو به عنوان بهترین گزینه برای بازی در نقش جانی فانتین انتخاب شد و توانست نقش را به خوبی اجرا کند. او، که یک خواننده ایتالیایی-آمریکایی بود، از تجربیات واقعی خود در ارتباط با دنیای زیرزمینی و صنعت سرگرمی بهره‌مند بود. کتاب «میراث پدرخوانده» نشان می‌دهد که شخصیت فانتین نه تنها از سیناترا الهام گرفته، بلکه بخش‌هایی از داستان او بر اساس درگیری‌های واقعی مارتینو بر سر اختلافات قراردادی شکل گرفته است. این موضوع عمق بیشتری به داستان سرایی ماریو پوزو می‌بخشد و ارتباطات واقعی شخصیت‌ها با دنیای خارج را نشان می‌دهد.