بیوگرافی و داستان زندگی حسینی بای، خبرنگار جانباز و بازیگر محبوب با ازدواج ساده و تصاویر دیدنی

محمدرضا حسینی بای، خبرنگار جانباز، بازیگر و مدافع وطن با زندگی ساده، ازدواجی متفاوت و تجربیات ارزشمند در عرصه هنر و رسانه.

محمدرضا حسینی بای، متولد ۲۰ تیر ۱۳۵۱ در گنبدکاووس، خبرنگار صدا و سیما است.

وی فارغ‌التحصیل لیسانس رشته تاریخ از دانشگاه تهران است و وارد حوزه رسانه از طریق یک آشنایی شد. اکنون به عنوان یکی از جانبازان عرصه خبری در رسانه ملی شناخته می‌شود.

خانواده مجموعه‌ای از افراد است که به‌طور طبیعی یا قانونی با هم مرتبط هستند و روابط نزدیک و حمایتی با یکدیگر دارند. این نهاد نقش مهمی در تربیت، حمایت و شکل‌گیری شخصیت اعضای خود ایفا می‌کند و از لحاظ فرهنگی و اجتماعی اهمیت زیادی دارد. خانواده منبع عشق، امنیت و آموزش است و تأثیر قابل توجهی بر زندگی فرد دارد.

محمدرضا حسینی بای در شهر گنبدکاووس به دنیا آمد و در شهر آزادشهر استان گلستان بزرگ شد.

پدرش کشاورز و مادرش خانه‌دار است. او پنج خواهر و یک برادر دارد که یکی از خواهرانش در سن ۳۷ سالگی و در روزهای آغاز فعالیت خبرنگاری او درگذشت.

تمایل به فعالیت در حوزه اجرای برنامه‌ها

علاقه‌اش به میکروفون از دوران کودکی در درونش شکل گرفت. او سال‌ها مسئول برگزاری مراسم‌های صبحگاهی، دعا و مناجات در مدرسه بود، اما زمانی که جنگ آغاز شد و شهیدان به خانواده‌ها تحویل می‌دادند، او مسئولیت اجرای این مراسم‌ها را بر عهده گرفت.

بیوگرافی حسینی، خبرنگار با تصویر

از دانشگاه به سمت رسانه‌ها

در سال ۱۳۷۰، وقتی که او ۱۹ ساله بود، وارد دانشگاه تهران شد. یک سال بعد، در سال ۱۳۷۱، از طریق یکی از دوستانش به نام علیرضا محبوب، به عنوان خبرنگار به روزنامه کار و کارگر معرفی شد.

ازدواج حسینی بای

در تاریخ ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۵، محمدرضا حسینی بای در حالی که ۴۴ سال داشت، با خانم حمیرا همتی، اهل شهرستان تکاب و همکارش در صدا و سیما، ازدواج کرد.

مراسم عقد این زوج همزمان با عید مبعث در آسایشگاه جانبازان ثارالله برگزار شد و خطبه عقد توسط حداد عادل خوانده شد. مهریه آن‌ها نیز شامل ۱۴ سکه بهار آزادی بود.

تصویر ازدواج حسینی بای و همسرش

مراسم ازدواج مراسم جشن عروسی مراسم ازدواج رسمی جشن ازدواج مراسم پیوند زناشویی

من تصمیم گرفتم ازدواج را به صورت رسانه‌ای تبلیغ کنم تا ترویج ازدواج‌های ساده با مهریه کم، یعنی ۱۴ سکه، را رواج دهم. با همسرم صحبت کردم و پیشنهاد دادم که در محل جانبازان عقد کنیم، که او هم با این ایده موافقت کرد. پس از آن، برای برگزاری مراسم عروسی به گنبدکاووس سفر کردیم، اقوام نزدیک را دعوت کردیم و از موسیقی‌های محلی ترکمنی، بلوچی و علی‌آبادی برای جشن استفاده کردیم.