فاطمه گودرزی: کاهش سطح سلیقه سینما، جوک‌های اینترنتی و نقش هنرمندان در زوال هنر

فاطمه گودرزی در مصاحبه‌ای گفت: در دهه‌ای گذشته، سینمایی بسیار باکیفیت داشتیم که همگان از تماشای آن لذت می‌بردند و از آن بهره‌مند می‌شدند؛ چه هنرمندان و چه تماشاگران. این هنر ارزشمند بود و برایش احترام قائل بودیم. اما اگر بخواهم صادقانه صحبت کنم و به سوالی درباره آینده سینمایمان پاسخ دهم، معتقدم با روند فعلی، مسیر رو به زوال است.

پس از گذشت بیش از دو سال، بالاخره کاری را آغاز کرده‌ام.

گودرزی بیان کرد که بیش از دو سال است از فعالیت هنری فاصله گرفته است، و اگرچه شاید مانند بسیاری دیگر انگیزه کافی برای کار کردن نداشته باشد، اما در مواردی پیشنهاد کاری هم دریافت کرده است، هرچند که این پیشنهادها معمولاً ارزشمند و انگیزه‌ساز نبوده‌اند. او تأکید کرد که ترجیح می‌دهد کاری را برگزیند که واقعاً ارزشمند باشد و بتواند او را به سمت کار کردن سوق دهد.

این بازیگر فیلم سینمایی «می‌خواهم زنده بمانم» (ایرج قادری، ۱۳۷۳) افزود که پس از مدتی، سرانجام فعالیتی را آغاز کرده و در آن تا حدودی رضایت دارد، هرچند کامل نیست. او سعی کرده است نگاه حرفه‌ای به کارش داشته باشد و آن را به عنوان یک شغل جدی بگیرد.

گودرزی در ادامه نگاه خود به وضعیت فعلی سینما را بیان کرد و گفت که بیشتر آثار تولید شده در ژانر کمدی قرار دارند، اما این آثار او را جذب نمی‌کنند، چرا که اغلب نام‌های انتخاب شده برای آن‌ها طوری است که تماشاگر سطح پایین را هدف قرار می‌دهد و بسیاری از آن‌ها فروش خوبی دارند.

او تصریح کرد که به عنوان هنرمند، در سطحی پایین‌تر قرار گرفتن سلیقه مردم را مقصر می‌داند و معتقد است که سطح آثار سینمای ایران کاهش یافته است، و مردم به تماشای فیلم‌هایی می‌نشینند که حتی عنوان جذابی ندارند. گودرزی افزود که متأسفانه برخی فیلم‌ها تنها جوک‌های کوتاه و ضعیف اینترنتی هستند که با بازیگرانی محبوب ساخته می‌شوند و فروش خوبی هم دارند، و شاید دلیل آن این است که هنرمندان مجبور به چنین کاری هستند یا خودشان آن را انتخاب کرده‌اند. او در پایان بیان داشت که از وضعیت رضایت ندارد و ترجیح می‌دهد شرایط بهتری برای سینمای کشور فراهم شود.

من احساس رضایت نمی‌کنم.

در مصاحبه‌ای که در فیلم سینمایی دست‌های خالی (ابوالقاسم طالبی، ۱۳۸۵) انجام شده است، بازیگر درباره حضور سلبریتی‌ها در تئاتر و تاثیر آن بر رونق این هنر صحبت کرد. او گفت: معمولاً وقتی سلبریتی‌ها وارد دنیای تئاتر می‌شوند، بیشتر در نمایش‌های فاخر و در تالار وحدت ظاهر می‌شوند که در آنجا داستان‌های خاص و شرایط ویژه‌ای حاکم است و نویسندگان بزرگ خارجی نیز ممکن است حضور داشته باشند. اما برای تئاترهای کوچک و جمع‌وجور، که در تئاتر شهر و دیگر سالن‌های نمایشی اجرا می‌شوند، معمولاً کارهای ارزشمند و قابل توجهی دیده می‌شود که متأسفانه حمایت کافی از آن‌ها نمی‌شود. در این نوع تئاترها، بازیگرهای بسیار حرفه‌ای و حتی سینمایی حضور ندارند. نمی‌دانم مشکل از کجاست؛ شاید شرایط اقتصادی آنقدر سخت است که همه را مجبور کرده است تا به این شکل کار کنند.