پیشنهاد بی‌شرمانه نعیمه نظام‌دوست به جواد خیابانی در برنامه «شفرونی»؛ ابتذال و هنجارشکنی در سرگرمی شبکه نمایش خانگی

پخش قسمت نخست برنامه «شفرونی» از پلتفرم فیلیمو، با اجرای نیما شعبان‌نژاد و حضور بهرنگ علوی، نعیمه نظام‌دوست به‌عنوان شرکت‌کننده و جواد خیابانی به‌عنوان مهمان مخفی، مجدداً موضوع کهنه‌ای در رسانه‌های ایرانی را بر سر زبان‌ها انداخت: ابتذال تحت عنوان طنز.

این برنامه که با قالب آشپزی-سرگرمی و هدف ایجاد فضایی شاد و نوآورانه ساخته شده بود، در عمل و به‌ویژه در قسمت اول، به نوعی هنجارشکنی فرهنگی دچار شد که نه‌تنها ارزش‌های ایرانی-اسلامی را زیر سوال برد، بلکه مفهوم «حیا» را نیز مورد تمسخر قرار داد. چنین رویکردی، روندی نگران‌کننده در تولیدات اخیر شبکه نمایش خانگی را نشان می‌دهد.

دیالوگ‌های نعیمه نظام‌دوست؛ طنز یا تحقیر فرهنگ؟

در ابتدای برنامه، نعیمه نظام‌دوست، بازیگر شناخته‌شده در نقش‌های کمدی، با دیالوگ‌هایی که ظاهراً برای خنده طراحی شده بودند، روابط خارج از عرف را عادی‌سازی کرد. شوخی‌هایی که با ارجاع به روابط عاطفی میان زن و مرد، لفاظی‌های جنسی و اشاره‌های مکرر به علاقه به مردان مختلف، خطوط قرمز فرهنگی را نادیده گرفتند.

این نوع طنز، که پیش‌تر در برنامه‌هایی مانند «جوکر» هم تکرار شده بود، با واکنش‌های گسترده در شبکه‌های اجتماعی روبرو شد. این شوخی‌های سطحی و مبتنی بر جنسیت، نه‌تنها به فرهنگ غنی طنز ایرانی بی‌احترامی می‌کند، بلکه جامعه را به پذیرش هنجارشکنی و سطحی‌نگری سوق می‌دهد؛ روندی که می‌تواند به کاهش هنجارهای اجتماعی و حرکت به سمت جامعه‌ای بدون ضابطه منجر شود.

جواد خیابانی: قربانی هجو حیا

نقطه اوج ابتذال در برنامه، ورود جواد خیابانی، گزارشگر ورزشی محبوب و محترم، بود. حضور او، به‌نوعی صحنه‌ای برای زیر سوال بردن حیا تبدیل شد. نعیمه نظام‌دوست با اصرار بر صدا زدن خیابانی با نام کوچک «جواد» و پیشنهاد مجری برنامه برای رفتارهای صمیمانه‌تر مانند «بغل‌کردن»، او را در وضعیتی قرار داد که احساس ناراحتی و تحقیر کند.

خیابانی، با حفظ متانت و پاسخ‌هایی مانند «اسم کوچک گفتن بی‌احترامی‌ه» و اشاره طنزآمیز به احسان علیخانی، در مقابل این هجوم مقاومت کرد. او حتی برای حفظ ارزش‌های خود، از صدا زدن هم‌نام خود با نام کوچک امتناع کرد. اما این مقاومت، به جای تحسین، سوژه خنده و تمسخر شد.

این صحنه که در شبکه‌های اجتماعی وایرال شد و میلیون‌ها بازدید در اینستاگرام کسب کرد، نمادی از روندی خطرناک است: کاهش حیا به ابزاری برای سرگرمی. در جامعه‌ای که حیا نه‌تنها ارزش دینی بلکه بخشی از هویت اجتماعی است، چنین رویکردی توهینی آشکار به مخاطب محسوب می‌شود.

مسئولیت رسانه‌ای: غفلت یا عمد؟

«شفرونی»، با اجرای پرانرژی نیما شعبان‌نژاد و طراحی جذابش، می‌توانست برنامه‌ای خلاق و سرگرم‌کننده باشد که به جای حاشیه‌سازی، به وحدت فرهنگی کمک کند. اما انتخاب مسیر ابتذال، چه از سر غفلت و چه به‌طور عمد، نشان‌دهنده بی‌توجهی به حساسیت‌های جامعه و ارزش‌های بنیادین آن است.

پیام‌های خلاف عرف قسمت اول، ناشی از دعوت اشتباه میهمان و عدم کنترل مناسب بود؛ مسأله‌ای که در قسمت‌های بعدی می‌تواند اصلاح شود و راه را برای برنامه‌های بهتر هموار سازد.