الهه منصوریان؛ قهرمان جهانی و اسطوره استقامت ایران
بیوگرافی الهه منصوریان؛ از سختی‌های کودکی، قهرمانی‌های جهانی و ورود به MMA
الهه منصوریان، قهرمان ووشو و MMA، با مدال‌های جهانی، سختی‌های کودکی و تلاش بی‌وقفه، نماد افتخار و استقامت ایران است.
در این مطلب، بیوگرافی الهه منصوریان، قهرمان ووشو و MMA، همراه با تصویر و نکات ناگفته از دوران کودکی سخت، شروع موفقیت‌ها، خبر ازدواج و همسرش را مطالعه می‌کنید.
زندگینامه الهه منصوریان همراه با تصاویر
الهه منصوریان، متولد ۳۰ شهریور ۱۳۷۰ در اصفهان، ورزشکار ووشو و قهرمان بین‌المللی است.
او دانشجوی رشته علوم ورزشی در دانشگاه الزهرا تهران است. او ابتدا با کار در زمین‌های کشاورزی وارد دنیای ووشو شد و اکنون یکی از ورزشکاران معروف و شناخته شده در سطح جهان است.
خانواده، نهاد بنیادی و مهم در زندگی انسان‌ها است که از افراد مرتبط و مشترکات خانوادگی تشکیل شده است. این واحد اجتماعی نقش حیاتی در تربیت، حمایت و رشد فردی و جمعی اعضا ایفا می‌کند و پایه‌ای برای شکل‌گیری جامعه و فرهنگ محسوب می‌شود. روابط خانوادگی، عشق، احترام و همبستگی از اصول اساسی در این نهاد هستند که به پایداری و رفاه خانواده کمک می‌کنند.
او در شهر سمیرم اصفهان به عنوان چهارمین فرزند خانواده به دنیا آمد. خواهران بزرگترش به ترتیب مرضیه، شهربانو و سهیلا نام داشتند و علاوه بر آنها، یک خواهر و برادر کوچکتر به نام‌های رضیه و جواد داشت.
پدر و مادرش هر دو کشاورز بودند و وضعیت مالی خانواده چندان خوب نبود.
فعالیت‌های کشاورزی در زمین‌های زراعی
الهه از سن شش سالگی، همراه با دو خواهر بزرگترش، شهربانو و سهیلا، در کنار پدرشان در زمین‌های کشاورزی اجاره‌ای مشغول کار بودند. آنها در این مکان‌ها به کشت گندم و برداشت سیب می‌پرداختند.
وقتی پدرشان آنها را ترک کرد
در سال ۱۳۷۹، زمانی که تنها نه سال داشت، پدرش به دلیل فقر و ناتوانی در تأمین هزینه‌های زندگی، به بهانه کار راهی شیراز شد و در آنجا ازدواج کرد و دیگر برنگشت.
فداکاری خواهر
زندگی آنها پس از فوت پدرشان دچار تغییر و ناپایداری شد. اما با حمایت عمو، خواهرش شهربانو تصمیم گرفت برای کار به شیراز برود و به عنوان خدمتکار در خانواده‌ای متمول مشغول به کار شد.
در حالی که شهربانو مشغول کارگری بود، مادرشان نان خانگی برای همسایه‌ها پخت و همچنین به قالی‌بافی و نخریسی مشغول بود.
آغاز فعالیت‌های ورزشی از کاراته تا ووشو
سه سال پس از بهبود وضعیت زندگی، شهربانو خواهرش ورزش حرفه‌ای را آغاز کرد. پس از مدتی، الهه ابتدا به کاراته روی آورد و سپس، با تشویق خواهرش، وارد رشته ووشو شد.
در ادامه، خواهر دیگرشان، سهیلا، نیز به ووشو علاقه‌مند شد و با حمایت خانواده، هر روز بیشتر در این رشته پیشرفت کرد.
نوجوان استثنایی ۱۶ ساله در تیم ملی حضور دارد
الهه خیلی زود در عرصه ووشو درخشید و به قدری توانمند شد که در سن ۱۵ سالگی به عنوان یک استعداد برتر، به تیم ملی جوانان ووشو بانوان ایران دعوت شد.
او خود می‌گوید: «در روزی که به تیم ملی پیوستم، تنها یک دستکش بوکس داشتم که آن را با فروش دفتر و کتاب‌هایم تهیه کردم.»
پس از یک سال، در مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در سال ۲۰۰۷ (۱۳۸۶) و در حالی که تنها ۱۶ سال داشت، موفق شد مدال نقره این رقابت‌ها را کسب کند.
درخشش در سطح بین‌المللی
در سن ۱۸ سالگی، اولین مدال نقره خود را در مسابقات جهانی ووشو در کانادا کسب کرد. سپس در سال ۲۰۱۰، زمانی که ۱۹ ساله بود، موفق به کسب مدال طلای جام جهانی ووشو ساندا شد.
نه فقط یک پیروز، بلکه یک اسطوره
در دوازدهمین دوره مسابقات جهانی ووشو در سال ۲۰۱۳، الهه توانست به فینال راه یابد.
در روز مسابقه فینال، پس از آنکه استخوان گونه‌اش شکست، در یک مبارزه سخت و دشوار، از تلاش برای ادامه مسابقه دست نکشید و در نهایت پیروز شد.
آن روز، او نه تنها یک برنده بلکه نماد قهرمانی بود.
مدال خود را در بیمارستان دریافت کرد و آسیب وارد شده به چشمش به حدی بود که پزشکان نگران بودند ممکن است بینایی‌اش را از دست بدهد، اما در نهایت، روند درمان با موفقیت پایان یافت.
از راه‌اندازی پیتزا فروشی تا تأسیس باشگاه
پس از کسب مدال نقره در بازی‌های آسیایی گوانگجو ۲۰۱۰، نیمی از جوایز خود را صرف کمک به نیازمندان کردم و نیمی دیگر را برای افتتاح یک فست فود در سمیرم صرف کردم.
در ابتدای کار، خودم آشپزی می‌کردم و فعالیت‌های آشپزی را بر عهده داشتم. اما پس از مدتی و به دلیل حضور در اردوهای تیم ملی و مشغله‌های کاری، فست فود را اجاره دادم.
سپس باشگاه ورزشی «دختران آفتاب» را تاسیس کردم و مدیریت آن را به خواهر بزرگم، مرضیه، سپردم.
من از کشتی لذت می‌بردم.
من خیلی به کشتی علاقه‌مند بودم و می‌خواستم کشتی‌گیر شوم، اما در ایران شرایط لازم برای این رشته فراهم نبود. بنابراین، رشته ووشو را انتخاب کردم چون یک رشته تلفیقی است.
به نظر من، ووشو مادر تمام رشته‌های ورزشی است. همچنین، خواهرم شهربانو قبل از من ووشوکار بود و نظر او در خانواده بسیار مهم بود.
من در کنار دیگر فعالیت‌ها، والیبال و فوتبال نیز بازی می‌کنم.
گاهی اوقات برای تفریح با دوستانم والیبال و فوتبال بازی می‌کنم. در حال حاضر تمرکزم فقط بر ورزش و ادامه تحصیل است و هنوز قصد ندارم به موضوع خواستگاری فکر کنم و آن را به خانه راه دهم!
در برنامه ماه عسل
در سال ۱۳۹۶، حضور خواهران منصوریان در برنامه «ماه عسل» و روایت داستان زندگی‌شان توجه زیادی را جلب کرد.
در این مصاحبه، دختران برای نخستین‌بار درباره پدرشان صحبت کردند که در جنگ ایران و عراق حضور داشت و اثرات روحی و روانی «موجی» جنگ بر او باقی مانده بود.
در پایان این گفتگو که در طول دو شب پخش شد، پس از سال‌ها جدایی، پدر خانواده با دختران قهرمانش روبرو شد.
پس از پدر، با انرژی مضاعف ادامه می‌دهم.
پدرم نقش مهمی در زندگی‌مان داشت و اگرچه مادرم تلاش می‌کرد جای خالی او را پر کند، اما ما همچنان نیاز عاطفی به حضور پدر داشتیم. پس از دیدن پدرم، احساس انرژی و انگیزه بیشتری پیدا کردم.
اکنون در مسابقات با شور و اشتیاق بیشتری شرکت می‌کنم و احساس خوبی دارم.
از ورزش ووشو تا مسابقات MMA
پس از اینکه «شهربانو» به مدت ۲۰ ماه و «سهیلا» به مدت ۸ ماه از فعالیت ورزشی محروم شدند، به دلیل اعتراض به فرآیند انتخاب تیم ملی ووشو، الهه نیز تصمیم گرفت رشته ورزشی خود را تغییر دهد.
این سه خواهر از مرداد ۱۳۹۹ تصمیم گرفتند وارد مسابقات رزمی MMA شوند و اکنون الهه در سازمان WLF در حال انجام مسابقات رزمی است.
فیلم درباره زندگی خواهران
نخستین فیلم مستند «خواهر قریب» توانست وضعیت دشوار رقابت در عرصه ورزشی و استرس و نگرانی‌های ما برای کسب مدال برای ایران را به تصویر بکشد.
مستند بعدی، «صفر تا سکو»، به کارگردانی سحر مصیبی و تهیه‌کنندگی مهتاب کرامتی ساخته شد.
هنر بازیگری و پیشنهادهای مرتبط
من چندین کارگردان و پروژه خوب برای بازی پیشنهاد داشتم، اما به دلیل حضور در مسابقات WLF نتوانستم به این پیشنهادات پاسخ مثبت بدهم.
آخرین بار، با دعوت آقای ابراهیم عامریان و جناب برزو نیک نژاد در فیلم سینمایی «انفرادی» به صورت افتخاری حضور پیدا کردم و در کنار رضا عطاران و احمد مهرانفر بازی کردم.
ضربه‌ای که به رضا عطاران وارد کردم.
در فیلم «انفرادی»، قرار بود با لگد به صورت آقای رضا عطاران ضربه بزنم، اما او همیشه سرش را می‌کشید. هر چه می‌گفتم که پایم را کنترل می‌کنم، او به من اعتماد نداشت و سرش را می‌کشید. در نسخه نهایی، آقای عطاران سرشان را نکشیدند و من چون فکر می‌کردم ایشان سرشان را تکان می‌دهند، پایم را دیرتر نگه داشتم. به همین دلیل، با لگد صورت ایشان را زدم (خنده). پس از این صحنه، خیلی از ایشان عذرخواهی کردم و آقای عطاران هم کلی خندیدند.
ستارگان محبوب
من علاقه زیادی به فیلم و سینما دارم. بازیگرانی که بیشتر دوست دارم، شامل حامد بهداد، حبیب رضایی و نوید محمدزاده می‌باشند.
سری که پس از ده سال برملا شد
الهه منصوریان در سال ۱۴۰۰ پس از گذشت ده سال، حقیقتی را فاش کرد که در سال ۱۳۹۰ به دلیل مشکل قلبی باید درباره ادامه یا توقف ورزش تصمیم می‌گرفت. او توضیح داد که خون با سرعت پانزده تا هجده به سمت قلبش جریان داشت و همزمان با سرعت هفت به سمت پایین‌تنه حرکت می‌کرد، که نشان‌دهنده مشکل در آئورت او بود.
در نهایت، با کمک دکتر اشرافی، یک عمل جراحی باز انجام شد و در آن لوله «استنت» در قلب او قرار گرفت. پس از این عمل، الهه منصوریان حدود یک سال در مسابقات ورزشی شرکت نکرد. او همراه با سهیلا منصوریان و مهتاب کرامتی در این خاطره‌ها حضور داشت.
تهدید و هشدار برای همسر
آرزو دارم روزی برسد که ازدواج کرده باشم و همسرم به خاطر مسابقاتم مرا از سفر منع کرده باشد. آیا شهامت دارد روبرویم بیاید و این موضوع را با من در میان بگذارد؟
در آن روز، باید در حضور همه مردم کشورم اعتراف کند که اشتباه کرده است، تا بتوانم زندگی‌ام را ادامه دهم.
صرف‌نظر کردن از فرد کلاهبردار
من همواره آرزو داشتم در کشور و شهر خودم فعالیتی مفید و موثر انجام دهم، بنابراین تلاش کردم تا وارد یک کسب‌وکار بزرگ و بین‌المللی شوم.
در این مسیر، زحمات زیادی کشیدم، هزینه کردم و سرمایه‌گذاری کردم، اما در نهایت سرمایه‌ام از بین رفت و چک‌هایشان برگشت خورد.
چند وقت پیش با کمک وکیل خود شکایتی ثبت کردم، اما در روز آخر دادگاه، متهم همراه خانواده‌اش آمد و التماس کرد، و من نیز دلم نیامد کاری انجام دهم.
در حوزه ورزش، من افتخار کسب مدال‌های متعددی را دارم:
قهرمانی جهان
- مدال طلا در کولا لامپور ۲۰۱۳
- مدال طلا در کازان ۲۰۱۷
- مدال طلا در شانگهای ۲۰۱۹
- مدال نقره در تورنتو ۲۰۰۹
- مدال برنز در آنکارا ۲۰۱۱
جام جهانی سانشو
- مدال طلا در چین ۲۰۱۰
- مدال طلا در چین ۲۰۱۸
بازی‌های آسیایی
- مدال نقره در اینچئون ۲۰۱۴
- مدال نقره در جاکارتا ۲۰۱۸
- مدال برنز در گوانگ‌ژو ۲۰۱۰
قهرمانی آسیا
- مدال طلا در تائویوان ۲۰۱۶
