لغو کنسرت سیروان خسروی در نیاوران؛ تداخل حقوق آرامش ساکنان و نیازهای فرهنگی جامعه

اعتراض ساکنان نیاوران نسبت به صدای ناشی از کنسرت سیروان خسروی با جمع‌آوری طومارها و ارسال نامه‌های متعدد به مراجع ذی‌ربط، نهایتاً منجر به لغو این برنامه شد. بابک رضایی، مدیرکل دفتر موسیقی، در این باره اظهار داشت: مجوز برگزاری کنسرت سیروان خسروی در نیاوران پس از انجام استعلام‌های لازم صادر شده بود، اما پس از چند شب اجرا، اعتراض اهالی منطقه موجب توقف ادامه برنامه شد.

رضایی همچنین تصریح کرد که به دلیل مشکلات ایجادشده برای ساکنان نیاوران، دیگر مجوز برگزاری رویدادهای بزرگ در این محدوده صادر نخواهد شد و حفظ آرامش مردم اولویت اصلی دفتر موسیقی است. در نتیجه، با لغو کنسرت‌ها در این محله، تضاد جدیدی شکل گرفته است؛ از یک سو نیاز مردم به فضاهای فرهنگی و هنری است و از سوی دیگر، ساکنان محلی خواهان آرامش شبانه و سکونت آرام هستند.

این وضعیت در نیاوران، که منطقه‌ای مسکونی و عمدتاً مرفه است، نمود بیشتری دارد. برگزاری کنسرت در فضاهای باز یا نیمه‌باز، سر و صدای زیادی تولید می‌کند و برای اهالی، به ویژه سالمندان و خانواده‌هایی با کودکان خردسال، آزاردهنده است. این تضاد، حق آرامش شخصی ساکنان را در مقابل حق تفریح و فعالیت‌های فرهنگی طرفداران موسیقی سیروان خسروی قرار داده است. در نهایت، نهادهای رسمی بر اساس حفظ آرامش محله، حقوق ساکنان را ترجیح دادند.

این رویداد، نشانگر چالش‌ها و کمبودهای عمیق در حوزه موسیقی در ایران نیز است. لغو کنسرت در نیاوران، به معنای از دست رفتن یکی از معدود فضاهای روباز پایتخت برای اجرای موسیقی است. موسیقی پاپ در ایران، که در سال‌های اخیر با استقبال گسترده نسل جوان مواجه شده، هم‌اکنون با محدودیت‌های غیررسمی و محدودتر شدن میدان فعالیت روبه‌رو است.

این اتفاق، بازتابی از وضعیت کلی موسیقی در کشور است. هرچند موسیقی پاپ در سال‌های اخیر محبوبیت زیادی یافته، اما همواره با موانع مختلفی مانند فشار نهادهای غیررسمی، محدودیت‌های محتوایی و اعتراض‌های همسایگان مواجه شده است.

ما حق را به اهالی نیاوران می‌دهیم که به حق خود برای آرامش احترام می‌گذارند، اما اعلام وزارت ارشاد مبنی بر اینکه «در نیاوران دیگر مجوز اجرا صادر نخواهد شد»، نشان می‌دهد که یکی از معدود فضاهای مناسب برای کنسرت‌های روباز، عملاً از دسترس خارج می‌شود. در کشوری که فضاهای موسیقی محدود است، مسئولان باید به فکر مکان‌های جایگزین باشند تا مردم همچنان بتوانند از اجرای کنسرت‌های روباز بهره‌مند شوند.

از نظر حقوق شهروندی، خواسته ساکنان نیاوران کاملاً قابل درک و مشروع است؛ زیرا برگزاری کنسرت‌های پرصدا و پرجمعیت در مناطق مسکونی، چندان مرسوم نیست. اهالی این منطقه تلاش کردند تا حق سکونت و آرامش خود را حفظ کنند. هرچند این موضوع برای دوستداران موسیقی ناگوار است، اما نشان می‌دهد که منافع محلی و حق سکونت آرام باید در سیاست‌گذاری‌های فرهنگی مورد توجه قرار گیرد.

در پایان، باید گفت که لغو یا نیمه‌تمام ماندن یک کنسرت، تبعات مالی قابل توجهی نیز دارد. هزینه‌های برگزاری هر اجرا، شامل اجاره مکان، دستمزد نوازندگان، تبلیغات، تجهیزات صوتی و نورپردازی، بالا است. لغو ناگهانی برنامه، این هزینه‌ها را بر عهده برگزارکنندگان و در نهایت خود هنرمند می‌گذارد.

علاوه بر آن، بلیت‌های فروخته‌شده باید استرداد شوند و تیم‌های فنی، اجرایی و کسب‌وکارهای مرتبط مانند رستوران‌ها و سرویس‌های حمل‌ونقل نیز از درآمد خود محروم می‌شوند. بنابراین، لغو کنسرت، ضربه‌ای جدی به اقتصاد فرهنگی و امنیت مالی هنرمندان و فعالان این حوزه وارد می‌کند.