ابوالفضل پورعرب: رفتارهای ناپسند در سینما زشت است؛ باید به ارزش‌ها و اخلاق در هنر احترام گذاشت

ابوالفضل پورعرب اعلام کرد که در حال حاضر در حال درمان پای خود است. وی در پاسخ به سوال درباره کم‌توجهی به پیشکسوتان در پروژه‌های سینمایی گفت: من اطلاعی از وضعیت همکاران ندارم، اما من دعوت می‌شوم، ولی به دلیل مشکل پایم نمی‌توانم بروم و در عوض در خانه کارگردانی می‌کنم. او افزود که سینما نمی‌رود و فیلم‌ها را از طریق کانال‌های یوتیوب و دیگر پلتفرم‌ها تماشا می‌کند.

صنعت سینمای ما دارای آداب و رسوم خاصی بود.

پیشکسوت عرصه سینما و تلویزیون در مورد وضعیت فعلی سینمای ایران اظهار داشت: برای فرد بیمار که در خانه است، یکی از تفریحات مفید و آرام‌بخش، تماشای فیلم است. سینمایی که در آن سخنان ناپسند و بی‌مزه به طور غیرمستقیم بیان می‌شود، سینمایی زیبا و قابل احترام نیست. آن سینمایی که ما به نسل‌های بعدی سپردیم، دیگر آن چیزی نیست که امروز شاهد آن هستیم. در گذشته، سینما دارای ادب و ارزش‌های اخلاقی بود.

او همچنین در مورد تفاوت‌های دیدگاه‌ها نسبت به سلبریتی‌ها در گذشته و حال گفت: نمی‌دانم، اما دوست دارم بدانم چه کسی مسئول وارد کردن این نوع شخصیت‌ها به عرصه هنر است.

من کارگردانی می‌نمایم.

پورعرب بیان کرد: هیچ اثر منفی در میان آثار سینمایی ما نداریم. باید ببینیم چه کسی قرار است این آثار را تماشا کند. نمی‌توان گفت که تمام آثار بد هستند، اما سینما با تلویزیون و نوع آثار دیداری که می‌بینیم تفاوت دارد. سینمایی که نسل بعدی‌مان را به آن سپردیم، این نبود. من دیگر به سینما نمی‌روم و فیلم‌هایی که بازی می‌کنم، به صورت گزیده و انتخابی است. در حال حاضر که پایم آسیب دیده، فعالیت کارگردانی می‌کنم.

او افزود: من به دفتر کسی برای بازی نمی‌روم، فقط به یک دفتر سینمایی مراجعه می‌کنم چون حدود ۳۰ سال است که همدیگر را می‌شناسیم. «های کپی» را با هم ساختیم و امیدوارم فیلمم را بسازم و در آن زمان درباره سینما با هم صحبت کنیم. باید دید مردم کدام نوع سینما را برمی‌گزینند. وضعیت تئاتر هم همین‌طور است؛ نه اینکه بگویم آثار بدی هستند، بلکه باید اجازه داد مردم قیاس کنند.

پورعرب در ادامه گفت: نمی‌شود که آقایان برقصند و خانم‌ها دست بزنند. برای ما بازیگران که سال‌ها در این صنعت کار کرده‌ایم، چنین رفتارهایی ناپسند است. من درباره دین و مذهب صحبت نمی‌کنم، اما به عنوان یک شخصیت یا کاراکتر، چرا باید شاهد چنین حرکاتی باشیم؟ این نوع رفتارها در ژانر خودش شاید مناسب باشد، اما نباید تمام فیلم‌ها به این سمت برود. اگر اینطور نبود، قدیمی‌ها در زمان خودشان رقاص‌های خوبی بودند. ما فقط ادای آنها را درمی‌آوریم. در این میان، حرف‌هایی زده می‌شود که ممکن است برای برخی خوشایند نباشد. این تضادها بسیار ناپسند است.

او ادامه داد: وقتی فردی حرفی می‌زند، یا به آن اعتقاد دارد یا ندارد، نه اینکه صرفاً برای پول این کارها را انجام دهد. در نهایت، هنرپیشه است که باید پاسخگو باشد؛ تهیه‌کننده پول را می‌گیرد، اما بازیگر بازی می‌کند چون این وظیفه است. بسیاری از بازیگران ناچارند نقش‌ها را بازی کنند، نه اینکه از روی خوشحالی این کار را انجام دهند. رضا عطاران نمونه‌ای است که کارهای کمدی و موزیکال را می‌شناسد و تحصیل‌کرده این حوزه است. وقتی کارهایش تکراری می‌شود، مجبور است نقش‌های خاص خودش را بازی کند.

سینمای امروزی، سینمایی نیست که ما آرزویش را داریم.

پورعرب اظهار داشت: بازیگر در اجرای نقش خود می‌رقصد، اما در درون خود با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند و سینما نیز خودش دچار ناراحتی است. باید به حال و روز بازیگران توجه کنیم. این سینما، آن سینمای ایده‌آل ما نیست. سینمای زمان ما، انسانیت را به زبان‌های مختلف آموزش می‌داد. باید بر این وضعیت سینما گریست، هرچند من هم در آن فعالیت می‌کنم، اما همه چیز در این حوزه به شدت شکننده و آسیب‌پذیر است. امیدوارم وضعیت بهتر شود و این مسائل حل گردد.