انتقاد تند سام قریبیان از سیاست‌های سلیقه‌ای و سانسور در شبکه نمایش خانگی
انتقاد تند سام قریبیان از سیاست‌های سلیقه‌ای در محتوا و سانسورهای ناعادلانه در شبکه نمایش خانگی
سام قریبیان از سیاست‌های سلیقه‌ای و ناعادلانه در سانسور و رده‌بندی سنی محتوا در شبکه نمایش خانگی انتقاد کرد.
سام قریبیان، بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون، درباره بی‌توجهی شبکه نمایش خانگی به محتوا و تنها برچسب زنی سنی در ابتدای تیتراژ اظهار داشت: در ایران، تعیین رده سنی برای محتوا اصولاً پایه و اساسی ندارد، در حالی که در خارج از کشور قوانینی مشخص و بخش‌نامه‌های معتبری برای سن‌گذاری سریال‌ها وجود دارد.
وی ادامه داد: در کشور ما، مثلا تصور می‌کنند چون محتوا حاوی خونریزی است باید برای افراد بالای ۱۳ سال باشد، اما در مقابل، سریال‌های کمدی ساخته می‌شود که در آن شوخی‌های جنسی زیادی وجود دارد، ولی برای آن گروه سنی مشخصی تعیین نمی‌کنند. در واقع، سیاست‌گذاری درباره سن در ایران بیشتر به نوعی بازی و ادا درآوردن شباهت دارد.
قریبیان افزود: در بسیاری موارد، بدون بررسی دقیق محتوا، فرض می‌کنند چون کارگردان خاصی ساخته است، حتماً شامل خون و خونریزی است و باید برای سنین بالای ۱۵ سال باشد. همچنین، اخیراً برچسب‌گذاری سنی به نوعی تبلیغات شده است؛ برای نمونه، وقتی می‌گویند این سریال برای افراد بالای ۱۵ سال است، کودکان زیر این سن به تماشای آن می‌روند و این موضوع مشکل‌ساز است.
این بازیگر تصریح کرد: در حال حاضر، ما شورای معتبر و مستقل نداریم که بتواند تصمیم‌گیری منطقی در این زمینه انجام دهد. در کشورهای دیگر، ژانرهایی وجود دارد که مسائل حساس و خط قرمزهای فرهنگی در آن‌ها رعایت می‌شود، اما در ایران چنین ژانرهایی نداریم. بنابراین، رده‌بندی‌های سنی مانند ۱۳، ۱۴، ۱۵ یا ۱۸ سال در مواردی بی‌معنی است و بر چه اساسی این اعداد تعیین می‌شوند؟ در واقع، این تلاش برای تقلید از سیاست‌های خارجی است.
وی درباره فیلم «360 درجه» که خودش ساخته است، گفت: هنگام تبلیغات این فیلم، به من اعلام کردند که باید در پوسترهای آن بنویسیم «بالای ۱۵ سال» تماشا کنند، در حالی که رده‌بندی سنی اصلی برای این نوع محتوا، بالای ۱۸ سال است. در عمل، مشاهده کردیم که کودکان ۹ ساله هم در سالن حضور داشتند و فیلم را تماشا می‌کردند، که نشان‌دهنده بی‌توجهی به قوانین است.
قریبیان همچنین درباره نقش صداوسیما در نظارت بر شبکه نمایش خانگی، بیان داشت: معتقدم این موضوع بیشتر نشان‌دهنده تمایل به قدرت‌طلبی است؛ هر سازمانی سعی دارد نظر و سلیقه خود را اعمال کند. تفاوت نظارت وزارت ارشاد با سازمان صداوسیما در این است که معیارهای حجاب و محتوای مجاز در تئاتر، سینما و نمایش خانگی متفاوت است و هر سه زیر نظر شبکه‌های مربوطه قرار دارند. در تلویزیون، هم شبکه‌های مختلف قوانین متفاوتی دارند که بستگی به نظر مدیران است.
وی افزود: اگر قانونی وضع شود که مثلا، هیچ مویی از سر خانم‌ها دیده نشود و این قوانین در تمامی ارگان‌ها رعایت شود، می‌توان آن را قانون جامع دانست. اما وقتی در مواردی، یکجا خانم‌ها مجاز به اجرا هستند و در جای دیگر نه، و یا حذف می‌شوند، دیگر نمی‌توان آن را قانون نامید؛ چون تصمیم‌گیری‌ها بیشتر بر اساس سلیقه است.
این بازیگر ادامه داد: مثلا، در سریال «زخم کاری» به خاطر همان موضوعات، حذف و سانسور صورت گرفت، اما اگر چهار سال پیش، همان موارد را در یک متن برای ارشاد می‌فرستادیم، رد می‌شد. در سریال «کلبه‌ای در مه»، مصرف مواد مخدر نشان داده نمی‌شد، ولی در «زخم کاری» این صحنه‌ها به صورت رسمی پخش شد. یا فرض کنید من بخواهم سریالی بسازم که در آن فرد کشته می‌شود و خونریزی دارد، اما اجازه نمی‌دهند، در حالی که به دیگران اجازه می‌دهند. در نهایت، مسئله مهم، شخص کارگردان و تصمیم‌گیرنده است؛ برخی اجازه ساخت می‌دهند و برخی نه.
