بیوگرافی رحمان عموزاد؛ کشتی‌گیر جوان و قهرمان جهان با ناگفته‌ها و حواشی ازدواج

زندگینامه رحمان عموزاد

رحمان عموزاد خلیلی در تاریخ ۲۶ تیر ۱۳۸۱ در بهشهر متولد شده است و هم‌اکنون دانشجوی رشته حسابداری است. او از سن هفت سالگی به کشتی روی آورده و توانسته است لباس تیم ملی را در رده‌های نوجوانان، جوانان و بزرگسالان بپوشد.

با ارتفاع ۱۷۲ سانتی‌متر و وزن ۶۵ کیلوگرم، او در رقابت‌های کشتی آزاد حضور دارد و یکی از برندگان مدال طلای جهانی در این رشته به حساب می‌آید.

خانواده، نهاد بنیادی و مهمی است که نقش اساسی در شکل‌گیری شخصیت و توسعه فردی انسان دارد. این واحد اجتماعی، محل محبت، آموزش و حمایت است که در آن ارزش‌ها و باورها منتقل می‌شود و رابطه‌های عمیق و معناداری شکل می‌گیرد. خانواده نه تنها منبع امنیت و آرامش است، بلکه زمینه‌ساز رشد اجتماعی و اخلاقی افراد می‌باشد.

رحمان عموزاد خلیلی (Rahman Amouzad) در محله کشیرخیل خلیل شهر، از توابع شهرستان بهشهر در استان مازندران، در خانواده‌ای شامل هفت نفر به دنیا آمده است.

وی دارای دو برادر بزرگتر به نام‌های فرزاد، که کشتی‌گیر و مربی کشتی است، و فرشاد است. همچنین، او برادر دوقلو به نام محمدعلی دارد که او نیز کشتی‌گیر حرفه‌ای بوده است. رحمان همچنین یک خواهر دارد. پدرش کارگر و مادرش خانه‌دار است. پسرعمویش، مجتبی عموزاد، نیز در عرصه کشتی فعالیت می‌کند.

آغاز سفر با کشتی

خانواده ما اهل کشتی هستند و دو برادر بزرگترم، فرشاد و فرزاد، نیز کشتی می‌گرفتند. برادر دوقلویم، محمدعلی، هم کشتی‌گیر است. از زمانی که به خاطر دارم، حدود ۴ یا ۵ سالگی به کشتی علاقه‌مند شدم و در سن ۷ سالگی شروع به تمرین کردم. زمانی که حدود ۹ سال داشتم، وارد باشگاه کشتی شدم و تمریناتم را زیر نظر دایی‌ام، باقر محمدپور، آغاز کردم. پس از آن، تمریناتم را زیر نظر فرزاد، که ده سال از من بزرگ‌تر است، ادامه دادم. در دوران نوجوانی، در سطح استان مقام‌های مختلفی کسب کردم و نهایتاً وارد تیم ملی شدم.

تیم ملی جوانان

در سال ۱۳۹۷، در سن ۱۶ سالگی، پس از شرکت در مسابقات انتخابی تیم ملی نوجوانان، به عنوان نماینده مازندران به مقام سوم دست یافت. پس از آن، برای حضور در مسابقات قهرمانی آسیا در رده نوجوانان، در اردوی تیم ملی انتخاب شد و در رقابت‌های قهرمانی ۲۰۱۸ آسیا در تاشکند، پس از شکست تمامی رقبای خود، عنوان قهرمانی را کسب کرد.

در همان سال، موفق به کسب مدال طلای مسابقات جهانی نوجوانان در زاگرب کرواسی در وزن ۴۸ کیلوگرم شد. سال ۲۰۱۹ نیز، توانست این موفقیت‌ها را در سطح آسیا و جهان تکرار کند.

پیروزی قاطع مقابل رقیب آمریکایی

در مرحله نیمه‌نهایی رقابت‌های جهانی سال ۲۰۱۹، عموزاد با رویارویی با استیو پولین آمریکایی روبرو شد و در دومین وقت مسابقه با اجرای فن «یک دست، یک پا» حریف خود را به هوا فرستاد. در نهایت، او با امتیاز ۱۲ بر ۰ حریف آمریکایی‌اش را شکست داد. این مسابقه و پیروزی عموزاد در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی در ایران بازتاب گسترده‌ای داشت.

به خاطر عملکرد درخشان خود در سال ۲۰۱۹، عموزاد توسط اتحادیه جهانی کشتی به عنوان بهترین آزادکار نوجوان سال انتخاب شد.

طلا درخشان و ارزشمند برای نسل جوان

در سال ۲۰۱۹، او به عنوان قهرمان جوانان جهان در وزن ۶۱ کیلوگرم در مسابقات برگزار شده در صوفیه، بلغارستان، موفق به کسب عنوان طلایی شد. سپس در سال ۲۰۲۱ و در سن ۲۰ سالگی، در رقابت‌های قهرمانی کشتی آزاد جوانان جهان در اوفای روسیه، مجدداً توانست مدال طلا را به دست آورد.

شرکت در جمع بزرگسالان

در سال ۱۳۹۹ و در سن ۱۸ سالگی، او به عنوان قهرمان نوجوانان جهان موفق به کسب مجوز حضور در مسابقات انتخابی تیم ملی بزرگسالان ایران شد. در این رقابت‌ها، توانست عنوان سوم در وزن ۵۷ کیلوگرم را کسب کند. همان سال، با شرکت در مسابقات جام جهانی کشتی آزاد ۲۰۲۰ در صربستان، به مقام سوم دست یافت.

در سال ۲۰۲۲، وزن خود را به ۶۵ کیلوگرم تغییر داد و در این سال، موفق به کسب مدال طلای مسابقات قهرمانی آسیا در اولان باتور مغولستان شد. همچنین، در مسابقات قهرمانی جهان در بلگراد، صربستان، عنوان قهرمانی را به دست آورد. یک سال بعد، در مسابقات آسیایی ۲۰۲۳ در آستانه، مدال طلا را کسب کرد.

می‌خواهم به رویای کودکی‌ام دست پیدا کنم.

این موضوع بستگی به نگرش هر فرد دارد و میزان ارزش و اعتماد به نفسی است که به خودش می‌دهد. من معتقدم باید به هدف‌هایی که در زندگی دارم، برسیم. آرزوی دوران کودکی من کسب مدال طلای جهان و المپیک بود و تمام تلاش خود را می‌کنم تا در مسیر رسیدن به این هدف، از هیچ تلاشی دریغ نکنم. امیدوارم بتوانم رویای کودکی‌ام را به واقعیت تبدیل کنم.

من خودم را با دیگران مقایسه نمی‌کنم.

حسن آقا فردی بسیار دوست‌داشتنی است. حسن یزدانی نیز با کسب هشت مدال، فردی پرافتخار محسوب می‌شود. من خودم را با کسی مقایسه نمی‌کنم؛ نه ادعا می‌کنم که از کسی برترم و نه پایین‌تر. هدف من این است که خودم بهتر شوم و برای رسیدن به آنچه می‌خواهم، تلاش می‌کنم.

من طرفدار تیم استقلال هستم.

من زیاد فوتبال دنبال نمی‌کنم، اما اگر طرفدار تیمی باشم، باید بگویم استقلالی‌ام. به تیم استانم، نساجی، هم علاقه و تعصب خاصی دارم.

من با تمام وجود دوستت دارم و صمیمانه به تو نزدیکم.

در اردو، احساس می‌کنم که همه ما یک خانواده‌ایم. بیشتر وقت‌ها در اردو سپری می‌کنم تا در خانه، و با تمام بچه‌ها رابطه دوستانه و صمیمی دارم. با همه‌ی آنها رفیق و هم‌پیمان هستم.

مدل

از کودکی همواره الگوی ورزشی من حسن یزدانی بوده است؛ او یک پهلوان بااخلاق و اسطوره است که من خیلی او را دوست دارم. البته که من حسن یزدانی را از دوران کودکی دیدم و دنبال کردم، اما همچنین درباره جهان پهلوان تختی بسیار شنیده‌ام و آرزو دارم بتوانم در مسیر او قدم بردارم.

مقصد هدف نهایی نیازمندی‌ها و آرزوها چشم‌انداز مقاصد و اهداف

از زمانی که کشتی‌های حسن یزدانی را مشاهده می‌کردم، در ذهنم این تصور شکل گرفت که باید ده مدال طلای جهان و چهار مدال طلای المپیک کسب کنم. این رویا در دل من جای گرفت و مصمم شدم آن را به حقیقت تبدیل کنم. هیچ چیزی نمی‌تواند مانع من شود و با انگیزه‌ای قوی به سمت هدفم حرکت می‌کنم.

ازدواج، پیوندی است میان دو فرد که بر پایه عشق، تفاهم و احترام بنا شده است. این رابطه، نه تنها تعهدی قانونی بلکه پیمانی عاطفی و روحانی است که زندگی مشترک را شکل می‌دهد و بستری برای رشد و تعالی دو نفر فراهم می‌آورد. در فرآیند ازدواج، طرفین با همکاری و همدلی، آینده‌ای مشترک را رقم می‌زنند و با هم در مسیر رسیدن به اهداف و آرزوهایشان قدم برمی‌دارند.

رحمان عموزاد در سال ۱۴۰۲ و در سن ۲۱ سالگی ازدواج کرده و هم‌اکنون زندگی مشترک دارد.

لقب رحمان بی‌رحم

من لقب "رحمان بی‌رحم" را به خودم ندادم، بلکه همانطور که قبلاً گفتم، الگوهای من حسن یزدانی و غلامرضا تختی هستند. این لقب به خاطر سبک کشتی‌گیری من به من داده شد؛ همانطور که به رضا یزدانی لقب "پلنگ جویبار" داده شده است.

در مسابقات جهانی سال ۲۰۱۸، کشتی‌گیر آمریکایی مقابل من قرار نگرفت. پس از آن، من یک فن چهار امتیازی بر او اجرا کردم و از آن زمان به من لقب "رحمان بی‌رحم" نسبت داده شد. در همان دوره مسابقات جهانی، یک کشتی‌گیر مجارستانی که اصالتاً روسی بود، باخت را به من واگذار کرد، اما او حال و حوصله نداشت و عصبی بود و در نهایت مرا پس زد.