بررسی برنامه زن روز: حاشیه‌ها، استایل‌های فاجعه و کم‌تجربگی داوران
بررسی انتقادی برنامه «زن روز»: دورهمی بی‌روح، استایل‌های فاجعه و حواشی بی‌پایان
بررسی انتقادی برنامه «زن روز»: حاشیه‌ها، استایل‌های فاجعه و کم‌تجربگی داوران در یک شوی بی‌روح و مبتذل
برنامه «زن روز» این روزها وارد فضای رسانه‌ای شده است تا مرزهای بین مد و حاشیه را به چالش بکشد. پس از موفقیت چشمگیر «عشق ابدی» و درآمد هنگفت آن برای سازندگان، برنامه‌های یوتیوبی دیگری نیز به تبلیغات در این حوزه پرداختند. یکی از این برنامه‌ها «زن روز» است که در ابتدا تلاش می‌کرد با تمرکز بر نام «مهناز افشار» توجه‌ها را جلب کند، اما اکنون و با شروع پخش، خانم افشار کم‌حاشیه‌ترین بخش آن محسوب می‌شود.
این برنامه نسخه ایرانی برنامه ترکیه‌ای Doya Doya Moda است، اما در همان پنج قسمت اولیه، به شدت درگیر حواشی و جنجال‌ها شده است و از محور اصلی‌اش، یعنی مد و استایل، فاصله گرفته است. در حال حاضر، «زن روز» بیشتر شبیه یک شوی شبانه است که به جای ارائه ایده‌های نو در حوزه استایل، تماشاگران را با لباس‌های بسیار معمولی، داوران کم‌تجربه و حاشیه‌های رنگارنگ شرکت‌کنندگان مواجه می‌کند. در ادامه، نگاهی به جزئیات این برنامه و حواشی پیرامون آن خواهیم داشت.
متأسفانه کپی کردید، اما مشکل ایجاد شد!
از آن‌جا که ایده برنامه کاملاً از نمونه‌ی ترکیه‌ای گرفته شده است، منطقی است که قیاس این دو برنامه را پذیرفت. ترک‌ها با پیشتازی در صنعت مد و پوشاک، برنامه‌های متنوعی در این حوزه تولید کرده‌اند. بسیاری از این برنامه‌ها نیز به منظور جذب تماشاگران عادی (نه صرفاً کارشناسان مد) به ناچار به حواشی و جنجال‌ها روی آورده‌اند. اما تفاوت عمده‌ای بین برنامه‌های ترکیه‌ای و «زن روز» وجود دارد: در حالی که ترک‌ها همچنان به مد و فشن روز توجه ویژه دارند، «زن روز» تمرکز خود را کاملاً بر حاشیه‌ها و جنجال‌ها قرار داده است. به نظر می‌رسد استقبال تماشاگران از موضوعات مبتذل و جنجالی در «عشق ابدی» باعث شد کارگردان «زن روز» نیز مد و فشن را کنار بگذارد و برنامه‌ای تولید کند که بیشتر برای وایرال شدن در شبکه‌های اجتماعی طراحی شده است.
نیازمند یک داور ماهر و مجرب واقعی است.
در این برنامه، شیرین مقدم، مارال صفری و پدرام علیزاده به عنوان داوران معرفی شده‌اند، اما با دیدن چند دقیقه از برنامه، مشخص می‌شود که هیچ‌کدام از آن‌ها تخصص لازم برای الهام‌بخش بودن را ندارند. حواشی مربوط به زندگی شیرین مقدم همزمان با آغاز برنامه در اینستاگرام منتشر شد، و حتی اگر این حواشی منتشر نمی‌شد، واضح بود که او ارتباط چندانی با مد روز ندارد؛ چه در سبک شخصی‌اش و چه در نقدهایی که به شرکت‌کنندگان وارد می‌کند.
مارال صفری که سال‌ها در حوزه طراحی لباس فعالیت کرده است، بیشتر اوقات فقط لبخند می‌زند و ابراز نظر چندانی نمی‌کند. نظرات او نیز چندان قوی و تاثیرگذار نیستند و حضورش در جایگاه داور چندان پررنگ به نظر نمی‌رسد.
پدرام علیزاده تنها داوری است که نقدهایش به نظر کمی کارشناسانه‌تر می‌رسد. او با اعتمادبه‌نفس استایل‌ها را مورد ارزیابی قرار می‌دهد و اغلب نظرات منطقی‌تری ارائه می‌دهد، اما متأسفانه به اندازه کافی شناخته‌شده نیست تا توصیه‌هایش از سوی شرکت‌کنندگان و تماشاگران جدی گرفته شود.
آیا به جای نقد کردن سبک لباس، به شکل بدن افراد می‌پردازید؟ معذرت می‌خواهم، منظورتان چه کسی است؟
ما در سال ۲۰۲۵ زندگی می‌کنیم؛ زمانی که پس از سال‌ها تلاش و پیشرفت، زنان با تنوع اندام‌ها به آرامش رسیده و بدن خود را می‌پذیرند. معیارهای قدیمی زیبایی دیگر اهمیت چندانی ندارند و زنان، چه لاغر و چه پلاس‌سایز، آزادند لباس‌هایی را بر تن کنند که دوست دارند. متخصصان مد و فشن در سراسر جهان این تغییر رویکرد را پذیرفته‌اند و از مدل‌های پلاس‌سایز در نمایش‌های معتبر بهره می‌برند. اما به نظر می‌رسد داوران «زن روز» هنوز در دنیای قدیمی سیر می‌کنند؛ دنیایی که در آن، لاغر بودن و پنهان کردن هر نشانه‌ای از چربی، الزامی است. متأسفانه، این باور نادرست را آشکارا ابراز می‌کنند و بر ذهن شرکت‌کنندگان تأثیر منفی می‌گذارند.
این رفتار در دنیای امروز با عنوان «شرم بدنی» شناخته می‌شود و در سراسر جهان محکوم است. اما سوال این است: بر چه پایه‌ای داوران چنین حقی را برای خود قائل شده‌اند؟ واقعاً جای تعجب دارد.
مهنازی آمد تا تنها یک تزیین باشد!
همانطور که در ابتدای متن ذکر شد، سازندگان برنامه در ابتدا قصد داشتند با استفاده از نام مهناز افشار و حضور او، توجهات را جلب کنند. اما با تماشای تنها یک قسمت، مشخص می‌شود که نقش او در روند برنامه چندان پررنگ نیست. افشار صرفاً نقش مجری را بر عهده دارد و وظیفه‌اش بیشتر گرفتن امتیاز از شرکت‌کنندگان و داوران است. همچنین، در اجرای برنامه نیز تسلط چندانی ندارد، اما حضور او به اندازه کافی برای ایجاد جنجال و خبرسازی موثر بوده است.
در سال‌های اخیر، نام او به دلیل مواضع و حواشی سیاسی‌اش بر سر زبان‌ها بوده است و احتمالاً همین مسئله کارگردان را ترغیب کرده تا از یک بازیگر سابق به عنوان مجری برنامه بهره ببرد. هرچند که افشار در نقش مجری ظاهر متشخص‌تر و خوش‌پوش‌تری نسبت به پرستو صالحی (مجری برنامه «عشق ابدی») دارد و مخاطبان او را بیشتر می‌پسندند، اما این موضوع نباید ما را از یاد حواشی و مسائل مربوط به همسر سابقش و مواضع شخصی‌اش غافل کند.
