یکتا ناصر در پستی جنجالی به نقد کودک‌همسری و لزوم تجدیدنظر در قوانین ازدواج نوجوانان پرداخت

یکتا ناصر در 12 آبان 1357 در تهران به دنیا آمد. پدرش بازنشسته نیروی زمینی و مادرش خانه‌دار است. او در سن 19 سالگی به دلیل علاقه‌مندی به بازیگری به چند دفتر سینمایی مراجعه کرد و در آزمون بازیگری شرکت نمود؛ در نتیجه برای نقش در سریال «گلهای کاغذی» انتخاب شد.

پس از بازی در این سریال، یکتا ناصر فعالیت‌های هنری خود را ادامه داد و در مجموعه‌های تلویزیونی دیگر نیز نقش‌آفرینی کرد. در سال 1380، با ایفای نقش در فیلم «ساقی»، رسماً وارد دنیای سینما شد. در همین دوران، وارد دانشگاه شد و در رشته محیط زیست تحصیل را آغاز کرد.

او همسر منوچهر هادی، کارگردان و فیلمنامه‌نویس ایرانی است. این زوج دارای دختری به نام سوفیا هستند. یکتا ناصر در یکی از پست‌های اینستاگرام خود، در اعتراض به موضوع کودک همسری، نوشت:

"امروز مطلبی درباره اظهارنظرهای برخی مسئولین درباره کودک همسری خواندم، که ادعا می‌کردند دختران بالای سیزده سال کودک همسر محسوب نمی‌شوند."

او در ادامه خاطره‌ای از دوران نوجوانی خود نقل کرد و گفت: «در سن چهارد یا پانزده سالگی، یافته‌های کمی در مورد پیوند زناشویی و ازدواج داشتم. اولین واکنشم این بود که به مادرم با غمی عمیق گفتم: من هرگز ازدواج نخواهم کرد. او هم گفت که در همان سنین، همین را گفته است و بعدها فهمیدم که حتماً می‌دانست و درک می‌کرد چرا این حرف را می‌زنم.»

نویسنده در این متن تأکید می‌کند که مسائل تربیتی گذشته و حال مهم است، اما سؤال او این است که آیا بلوغ جسمی و روحی کامل، در کنار بلوغ فکری، نباید در تصمیم‌گیری‌های مربوط به ازدواج نقش داشته باشد؟ او از مسئولین می‌پرسد که آیا نباید در این زمینه با کارشناسان علمی مشورت کنند.

او می‌افزاید که، گرچه خودش کارشناس نیست، اما به عنوان یک انسان، مادر و دختر، می‌داند که اگر در حدود سیزده سالگی باید ازدواج می‌کرد، چه شکنجه‌ای برایش بود. او اشاره می‌کند که ممکن است مادران و مادربزرگ‌هایی باشند که در کودکی ازدواج کرده‌اند و احساس خوشبختی می‌کنند، اما در مورد قانون کلی، سوال دارد که آیا این موضوع در همه موارد صحیح است یا نه.

در پایان، یکتا ناصر به آسیب‌های جسمی و روحی دخترانی اشاره می‌کند که در سنین کودکی ازدواج می‌کنند و تأکید می‌کند که زمان آن فرا رسیده است که در تفسیر مفهوم «ناموس‌پرستی» تجدیدنظر کنیم.

پ.ن: در این عکس، من هشت سال و یازده ماهه‌ام.