شهربانو موسوی: بازگشت به دنیای بازیگری با تمرکز بر طنز و نیاز مخاطبان به محتواهای شادی

سربانو موسوی، بازیگر شناخته‌شده در عرصه سریال‌های کمدی، با انتقاد از تمرکز بیش از حد بر داستان‌های غم‌انگیز در تلویزیون، تأکید کرد که مخاطبان علاقه‌مند به طنزهای جذاب هستند و قرار نیست همه داستان‌ها جدی و ناراحت‌کننده باشند تا ما را به گریه بیندازند. او که تمایل زیادی به بازگشت به قاب تصویر دارد، دلیل ماندگاری سریال‌هایی مانند «متهم گریخت» را همذات‌پنداری مردم با شخصیت‌های آن عنوان کرد.

به گزارش ایسنا، شهربانو موسوی، بازیگر باسابقه، بر اهمیت نظرخواهی از مخاطبان تأکید کرد و پیشنهاد داد که باید از مردم پرسید چه نوع محتواهایی را ترجیح می‌دهند. او حتی اعلام کرد آماده است به عنوان خبرنگار وارد جامعه شود و از مردم بپرسد چه چیزی مورد علاقه‌شان است تا همان را تولید کند.

او که بازی در «متهم گریخت» را نقطه عطفی در حرفه‌اش می‌داند، ابراز تمایل کرد که بار دیگر به تلویزیون بازگردد.

این بازیگر باتجربه سینما و تلویزیون اعلام کرد که تمایل دارد بار دیگر به عرصه بازیگری بازگردد. او که با ایفای نقش در سریال «متهم گریخت» محبوبیت زیادی کسب کرد، درباره علاقه‌مندی خود به ژانر کمدی و اهمیت ارائه داستان‌های مفرح برای تماشاگران صحبت کرد.

داستان زندگی شهربانو موسوی و مسیر او در عرصه بازیگری

داستان بازیگری شهربانو موسوی، همان بی‌بی مهربان و شیرین‌زبان که بسیاری با نقش‌آفرینی در فیلم «متهم گریخت» او را شناختند، از روستای پهلوانی اقلید در استان فارس آغاز شد. او دختری از ایل بختیاری بود، با قلبی پر از آرزو و چشمانی که از کودکی در جست‌وجوی داستان‌ها و رویاها بودند.

در دوران نوجوانی، در شهر آباده زندگی کرد، ازدواج نمود و مادر شد. با وجود مشغله‌های فراوان، دل به تحصیل و ادبیات بست و تا کسب مدرک لیسانس پیش رفت. فعالیت‌های تئاتری‌اش در دهه ۱۳۷۰ آغاز شد؛ جایی که صحنه‌های کوچک و محدود بودند، اما عشق و علاقه‌اش به هنر بسیار بزرگ بود.

صدای او ابتدا از رادیو فارس در قالب قصه‌ها به گوش مردم رسید و روزی فرا رسید که سفرش را بست و راهی تهران شد تا در دنیای تصویر محک بخورد. در سال ۸۲ برای اولین بار در سریال «وارث» ظاهر شد و یک سال بعد با فیلم «خوابگاه دختران» وارد عرصه سینما شد. اما چیزی که او را در دل مردم جای داد، همان لبخندها و نگاه‌های صمیمی‌اش در سریال‌های طنز بود؛ از «جایزه بزرگ» تا «متهم گریخت». انگار هر بار که مقابل دوربین قرار می‌گرفت، بخشی از مهربانی و سادگی‌اش را به شخصیت‌هایش می‌افزود.

با این حال، زمانی که در «حکایت‌های کمال» نقش جدی «عمه‌خانم» را ایفا کرد، همه متوجه شدند که او تنها بازیگر خنده‌ها نیست و می‌تواند اشک و بغض را نیز به همان میزان واقعی و تاثیرگذار به تصویر بکشد.

من همراه با فرزند نوزادم به تئاتر می‌رفتم.

شهربانو موسوی با اشاره به آغاز فعالیت هنری‌اش به ایسنا گفت: علاقه و فعالیت من در زمینه بازیگری از دوران کودکی و زمانی که با نوزاد بودم، شروع شد؛ زمانی که به همراه خانواده‌ام به تئاتر می‌رفتم. در واقع، از اواخر دهه ۱۳۶۰ وارد عرصه تئاتر و رادیو شدم و برنامه‌های طنز رادیویی اجرا می‌کردم.

او افزود: اولین نقش سینمایی من در فیلم «عشق فیلم» به کارگردانی ابراهیم وحیدزاده در سال ۱۳۸۱ بود. در طول این سال‌ها در چندین سریال و فیلم حضور داشتم که با استقبال و تقدیرهای زیادی مواجه شد. به عنوان نمونه، برای بازی در سریال «حضرت یوسف(ع)» جایزه‌ای از آقای پورمحمدی دریافت کردم.

من تمایل دارم دوباره بازی کنم.

موسوی با ابراز علاقه‌اش به حضور در تلویزیون گفت: در حال حاضر مشغول برنامه‌ریزی نیستم و تمایل دارم دوباره در نقش بازی کنم.

این بازیگر با تأکید بر اهمیت بهره‌گیری از نظرات اهل فن و دریافت بازخورد از مردم درباره نیازهایشان، پیشنهادی ارائه داد و گفت: من آماده‌ام به عنوان یک خبرنگار وارد جامعه شوم و از مردم بپرسم چه چیزی مورد پسندشان است تا بر اساس آن تولید کنیم. او همچنین ابراز علاقه‌مندی عمیق به حرفه خبرنگاری کرد.

موسوی در ادامه افزود: نباید فراموش کنیم که اکثر مردم علاقه‌مند به طنزهای جذاب هستند و قرار نیست همه داستان‌ها جدی و غم‌انگیز باشند و ما را به گریه بیندازند.

مردم با شخصیت‌های داستان «متهم گریخت» هم‌دلی می‌کردند.

در پاسخ به این سوال که چرا مردم استقبال زیادی از سریال «متهم گریخت» کردند و هنوز هم آن را دوست دارند، وی توضیح داد: دلیل آن این است که مردم با شخصیت‌های داستان هم‌ذات‌پنداری می‌کردند. برای مثال، شخصیت‌هایی مانند بی‌بی، هاشم و همسرش در تمامی خانه‌ها و خانواده‌ها حضور داشتند و شخصیت‌های داستان شباهت زیادی به افراد جامعه داشتند، بنابراین مردم به آن‌ها علاقه‌مند شدند.

وی افزود: علاوه بر این، کارگردانی عالی رضا عطاران نقش مهمی در موفقیت سریال داشت و بازیگران نیز با نقش‌هایشان زندگی می‌کردند. مهران مهام آنقدر به کار اهمیت می‌داد که می‌گفت: «چون من پول می‌دهم، باید این سکانس تکرار شود.»

هر روز زندگی من پر از خاطرات با مردم است.

این هنرمند پیشکسوت در پایان سخنانش خاطرنشان کرد: هر روز زندگی‌ام پر از خاطرات با مردم است. یک روز در حال رانندگی بودم و قصد داشتم به فرودگاه بروم. در کنار من، خانمی نشسته بود و هنگامی که مردم این خودرو را می‌دیدند، واکنش نشان می‌دادند. راننده که من را نمی‌شناخت، گفت: «خانم، مردم فکر کرده‌اند شما بازیگر هستید و به همین دلیل به شما نگاه می‌کنند.»

شهربانوی موسوی با چشم‌های ریز و همان لبخند همیشگی‌اش گفت: خدا من را ببخشد، اگر توضیح نداده‌ام.