هنرمندان ایرانی مقیم خارج آزادانه به وطن بازمی‌گردند
بازگشت هنرمندان ایرانی مقیم خارج آزاد شد: مارتیک قره‌خانیان و دیگر چهره‌ها در راه وطن
بازگشت هنرمندان ایرانی مقیم خارج آزاد شد؛ مارتیک قره‌خانیان و دیگر چهره‌ها در راه وطن با تشویق و امید به ایران بازمی‌گردند.
احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود نوشت: مارتیک قره‌خانیان، خواننده، آهنگساز و نوازنده گیتار ایرانی مقیم آمریکا، اعلام کرده است: «من دعوتشان را می‌پذیرم و شرایطشان را هم می‌پذیرم. دلم برای سرزمینم تنگ شده و می‌خواهم برگردم و اینجا نفس بکشم...»
مارتیک عزیز! به جای این حرف‌ها، یک بلیط تهیه کن، سوار هواپیما شو و قدم به خاک ایران بگذار! اگر کسی نگاهت کرد، با من تماس بگیر! فقط باید در نظر داشته باشی که شاید از همان ابتدای ورودت، تقاضای سلفی گرفتن آنقدر زیاد باشد که به راحتی نتوانی به خانه‌ات برسی.
اینجا مشکلات خاص خود را دارد، به ویژه مشکلات اقتصادی و اجتماعی که در رسانه‌های داخلی و خارجی گاهی با انصاف و گاهی با اغراق مطرح می‌شود. اما فضای آزادی و تنفس برای هنرمندان با هر سلیقه‌ای، به اندازه‌ای نیست که رسانه‌های خارج از کشور تبلیغات ناعادلانه‌ای در مورد آن انجام می‌دهند. از این تبلیغات نترسید. اینجا همانند کره شمالی یا اتحاد جماهیر شوروی در زمان استالین نیست؛ چون مردم ایران شباهتی به آن مردمان ندارند.
بازگشت جمعی هنرمندان به کشور نه تنها درک واقع‌بینانه‌تری از وضعیت ایران به آن‌ها می‌دهد، بلکه روحیه مردم را که در معرض فشار و تهاجم قرار دارند، تقویت می‌کند.
پس بیایید نشان دهید که مردم‌دوستی و وطن‌پرستی دارید، و با بازگشت به ایران، در شادی و غم این ملت شریک شوید.
از شما خواهش می‌کنم، به خاطر خدا، احتیاط و بی‌دلیلی حزم و احتیاط را کنار بگذارید و در اولین فرصت، سوار هواپیما شوید و به سوی وطن پرواز کنید. این سرزمین، خانه و میراث شما است. نیاکانتان در این خاک آرام گرفته‌اند. غم غربت را کنار بگذارید و بی‌پروایانه به خانه‌تان بازگردید. ایران و مردمش شما را منتظر و مشتاق هستند.
دولت نیز پاسخ داد: بازگشت آزاد است!
همچنین، فرهیختگان نوشتند: در پی ابراز تمایل مارتیک، شهره صولتی و دیگر هنرمندان قبل از انقلاب برای بازگشت به ایران، الیاس حضرتی، رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت، اعلام کرد که بازگشت هنرمندان سرشناس و ایرانیانی که مایل به بازگشت هستند، آزاد است، مگر کسانی که پرونده‌های سنگین و خونی در گذشته دارند.
پس از معین، مارتیک نیز خواهان بازگشت به ایران شد.
مارتیک قره‌خانیان، در 76 سالگی، گفت: «دلم می‌خواهد برگردم ایران.»
او پانزده ساله بود که همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد و ابتدا به عنوان نوازنده و سپس به عنوان خواننده شناخته شد. کمی قبل از انقلاب، او به لندن رفت تا در یکی از هتل‌های هیلتون همراه با گروهی ایتالیایی نوازندگی کند. به دلیل چهره ارمنی-ایرانی‌اش، تفاوتی بین او و گروه ایتالیایی قائل نمی‌شدند و در آنجا چند سالی ایتالیایی شد، هرچند این وضعیت دوام نیاورد.
از ایتالیایی بودن خسته شد و تصمیم گرفت به ایران بازگردد، که این اتفاق سرانجام رخ داد.
تا سال 59 در ایران ماند، اما قرار نبود این وضعیت طولانی باشد و او پس از آن به لس‌آنجلس مهاجرت کرد.
او 45 سال است که در آمریکا زندگی می‌کند و هیچ پرونده‌ای در ایران یا آمریکا ندارد. فردی بی‌حاشیه است و بعید است حتی در جمع‌های خانوادگی هم درباره مسائل سیاسی صحبت کرده باشد. این روایت برای بسیاری از کسانی که پیش از دهه شصت ایران را ترک کردند، صادق است.
آن‌هایی که موهایشان سفید شده و کارنامه‌شان پاک است، منتظر فرصتی هستند تا راهی باز شود، پاسپورت آمریکایی‌شان را فراموش کنند و برچسب «لس‌آنجلس‌نشین» بودن را از پیشانی خود بردارند و به وطن بازگردند.
