رامبد جوان: ساخت فیلم «زود پز» در یک هفته، بهترین کار من!
رامبد جوان: ساخت فیلم «زود پز» تنها یک هفته طول کشید و این اثر بهترین کار من است!
رامبد جوان: ساخت فیلم «زود پز» تنها یک هفته طول کشید و این اثر بهترین کار من است، فیلمی متفاوت درباره تلخی و طنز در دوران جنگ تهران.
فیلم «زود پز» با بازی نوید محمدزاده و محسن تنابنده به عنوان بازیگران اصلی، داستان یک خانواده را در دوره موشک‌باران تهران روایت می‌کند. پس از یک هفته اکران در سینماها، این فیلم تا بامداد چهارشنبه، 25 مهرماه، حدود 42 میلیارد تومان فروش داشته است.
کارگردان این اثر معتقد است: فیلم‌هایی مانند «زود پز» با روایت وقایع تلخ کشور در قالب کمدی، نقش درمانی دارند. او در گفت‌وگوهایش از دشواری‌ها و لذت‌های ساخت این فیلم صحبت کرده است. او بیان می‌کند در وضعیت فعلی سینما، ساختن فیلم آسان نیست و هزینه‌های تولید آن بسیار بالا است، به همین دلیل بیشتر سازندگان ترجیح می‌دهند برای بازگشت سرمایه، فیلم‌های کمدی بسازند.
در تیتراژ فیلم، ایده اولیه توسط تورج اصلانی مطرح شده است، نویسندگی بر عهده مهدی نادری و سرپرستی نویسندگان بر عهده محسن تنابنده بوده است. بازنویسی نهایی توسط ابوالفضل کاهانی انجام شده است. در ابتدا قرار بود پروژه توسط گروه دیگری ساخته شود، اما سرانجام این تیم کار را بر عهده گرفت.
کارگردان در توضیح نحوه پیوستن به پروژه می‌گوید: نوید محمدزاده و سهراب‌پور تماس گرفتند و او را برای همکاری دعوت کردند. او پس از یک سال و نیم غیبت در عرصه فیلم‌سازی، فیلمنامه را مطالعه کرد و پس از درخواست بازنویسی، در تیم وارد شد. تغییراتی در شخصیت‌ها، گریم‌ها و لباس‌ها صورت گرفت و روند ساخت آغاز شد. او و محسن تنابنده برای بازنویسی متن چند نویسنده را مدنظر داشتند، از جمله ابوالفضل کاهانی که چند سکانس اولیه را نوشت. پس از اصلاحات، فیلمنامه نهایی شد و فیلمبرداری در مدت کوتاهی آغاز گردید.
در حین تولید، چندین بار توقف داشتیم تا فیلمنامه کامل شود. شرایط سخت و محدودیت‌های مالی، گروه را مجبور کرد تا سریع‌تر کار را پیش ببرند. مدیر پروژه، منصور سهراب‌پور، مدیریت این وضعیت را به خوبی انجام داد و تلاش کرد گروه حفظ شود و پروژه ادامه یابد.
در مورد تغییرات و بازنویسی، ابتدا مشکل مجوز ساخت پیش آمد، اما پس از اصلاحات، مشکل برطرف شد. او معتقد است که نتیجه نهایی نسبت به نسخه اولیه بسیار بهتر شده است و از حضور در این پروژه رضایت دارد. او خاطره‌هایی از دوران جنگ، به‌ویژه موشک‌باران تهران در سال 1366، دارد که این تجربیات در فیلم به نوعی بازتاب یافته است. او بر این باور است که نگاه کمدی به این وقایع، نوعی تراپی است که آسیب‌های روحی را از زاویه‌ای دیگر نشان می‌دهد و در عین حال، جذابیت داستان را حفظ می‌کند.
فیلم علاوه بر صحنه‌های جنگ، لحظات نوستالژیک زیادی از دهه 60 را به تصویر می‌کشد، از جمله موسیقی، سفر با مینی‌بوس و خیابان‌های تهران آن زمان. درباره تکراری نبودن موضوع، او توضیح می‌دهد که ساختن چنین داستانی در قالب جدید، نیازمند تیم حرفه‌ای و دقت بالا در جزئیات بوده است. حضور نوید محمدزاده و محسن تنابنده، ترکیب تازه و جذابی برای کارگردان بوده است، و بازیگران دیگری مانند محمود جعفری نیز نقش مهمی در کیفیت فیلم ایفا کرده‌اند.
او تأکید می‌کند که تیم تولید و بازیگران، همگی حرفه‌ای و متعهد بودند و این مجموعه، امکان ساخت اثری متفاوت و باکیفیت را فراهم کرده است. او همچنین به نقش رامبد جوان در پروژه اشاره می‌کند و معتقد است هر فردی با ویژگی‌های خاص خود، به انسجام و امضای فیلم کمک کرده است.
در مورد فضاسازی دهه 60، تیم تولید با زحمت فراوان توانست جزئیات دقیق آن دوره، از جمله خودروهای قدیمی، خیابان‌ها و لباس‌ها را بازسازی کند. این کار نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و مدیریت هزینه‌های بالا بود که با تلاش تیم، به نتیجه مطلوب رسید.
در ابتدای صحبت‌های خود اشاره کردید که در برنامه‌ریزی برای ساخت فیلم نبودید، یعنی اگر نوید محمدزاده تماس نمی‌گرفت، شاید هرگز تصمیم نمی‌گرفتید فیلم سینمایی بسازید؟
احتمالاً چنین نمی‌کردم.
آیا این نظر به خاطر وضعیت فعلی شما بود؟
به هر حال، فرد باید انگیزه و روحیه‌اش با شرایط هم‌راستا باشد تا بتواند پروژه بزرگی را شروع کند. ساخت فیلم کار دشواری است و ذهن من در آن زمان به اندازه کافی منظم نبود و آمادگی لازم را نداشت. اما همین پروژه باعث شد دوباره کار را آغاز کنم و نمیدانم اگر «زود پز» را نمی‌ساختم، آیا اکنون کار می‌کردم یا نه.
اگر تصمیم می‌گرفتید بعد از هفت سال فیلم بسازید، ترجیح می‌دادید فیلمی مفرح و سرگرم‌کننده برای مردم بسازید یا بر اساس فضای جامعه و موضوعات روز فیلمی تولید کنید؟
نمیدانم دقیقا چه تصمیمی می‌گرفتم. در حال حاضر هم ممکن است شروع به ساخت فیلم کنم، اما در اولویت فعلی، پروژه‌ای بزرگ به نام «کارناوال» دارم که برای شبکه نمایش خانگی ساخته می‌شود و قرار است مسابقه‌ای جذاب و متفاوت باشد.
آیا تمایلی به همکاری مجدد با تلویزیون دارید؟
فعلاً نه.
پیشنهادی هم برای همکاری در برنامه‌هایی مانند «خندوانه» دریافت کرده‌اید؟
پرسیدند که آیا تمایل دارید بیایید، اما جواب دادم خیر و پس از آن پیگیری دیگری صورت نگرفت.
در مقطع زمانی پس از ساخت «خندوانه»، در جامعه تغییراتی رخ داد و شرایط متفاوت شد. در آن دوران قصد ادامه کار در آن قالب را نداشتید؟
از شهریور ۱۴۰۱ که اوضاع تغییر کرد، همه‌چیز تحت تاثیر قرار گرفت و من دیگر در آن زمان به ساخت برنامه‌های کمدی فکر نمی‌کردم.
در حال حاضر، با توجه به بالا رفتن هزینه‌های تولید و وضعیت کلی سینما، چه ژانری را برای ساخت فیلم مناسب می‌دانید و چه نوع داستان‌هایی را ترجیح می‌دهید؟
در حال حاضر، مهم‌ترین مشکل سینما، ترسناک و عجیب شدن هزینه‌های تولید است؛ برای مثال، ساخت «زود پز» حالا حداقل دو برابر هزینه قبل را نیاز دارد. در این وضعیت، به نظر می‌رسد تنها ژانر قابل‌پیش‌بینی و بازگشت سرمایه، کمدی است؛ چون با وضعیت فعلی جامعه، این نوع فیلم‌ها بیش‌ترین سازگاری را دارند و می‌توانند پاسخگوی نیازهای اقتصادی باشند. در گذشته، با بودجه‌ای کم، می‌شد چند فیلم ساخت، اما حالا چنین امکانی نیست و ساخت فیلم برای هر فردی بسیار دشوار است.
کارنامه شما در مقام کارگردان شامل آثار خاصی مانند «نگار»، «ورود آقایان ممنوع» و «اسپاگتی در هشت دقیقه» است. «زود پز» در کجای این کارنامه قرار می‌گیرد؟ آیا از ساخت آن رضایت دارید؟
خیلی زیاد، معتقدم «زود پز» پخته‌ترین و بهترین فیلم من است. حضور یک تهیه‌کننده هوشمند و تیم حرفه‌ای، نقش مهمی در این موفقیت داشت. داشتن یک داستان خوب و همکاری با عوامل درجه یک، کلید کار بود. اگر تجربه تهیه‌کننده و حمایت تیم نبود، پروژه ممکن بود در مراحل مختلف متوقف شود، اما حفظ گروه و پیشبرد پروژه تنها با روحیه و تجربه قوی امکان‌پذیر شد.
با توجه به حضور رامبد جوان و محسن تنابنده در فیلم، ممکن است تماشاگر تصور کند با یک اثر کاملاً کمدی روبرو است، در حالی که «زود پز» لزوماً چنین نیست. شما چه بازخوردی از مخاطبان دریافت کردید؟ آیا راضی از سالن خارج می‌شوند؟
در فیلم لحظاتی هست که صدای خنده تماشاگران را می‌شنوید، اما بخش‌هایی هم وجود دارد که ممکن است اشک در چشمشان جمع شود، چون موضوع فیلم در برخی لحظات تلخ است. نمی‌توان صرفاً بخش‌های شوخی و خنده‌دار را نشان داد و از کنار واقعیت‌ها گذشت، مخصوصاً صحنه‌هایی مانند بمباران زایشگاه که بر اساس واقعیت است و شهدای زیادی در آن حادثه بودند. بنابراین، باید به تمامی آن لحظه‌ها و کسانی که در آن دوران از دست رفتند، احترام گذاشت. در کل، فکر می‌کنم مردم می‌توانند «زود پز» را فیلمی ببینند که نتیجه زحمات تیمی حرفه‌ای است و استانداردهای امروز سینما را رعایت می‌کند.
