آرزو افشار: حسرت ازدواج و مادر شدن در کنار عشق به دخترم پارمیدا/ تجربه‌ای متفاوت از مادرخواندگی مجردی

آرزو افشار در مصاحبه‌ای درباره تجربه مادر شدنش در حالی که مجرد است، توضیح داد که در تابستان دو سال پیش در تئاتر شهر، چند تن از مدیران بهزیستی برای تماشای تئاتر آمده بودند. او از فرصت استفاده کرد و علاقه‌اش را به همکاری با سازمان ابراز نمود. پس از معرفی توسط دکتر نصیری به شیرخوارگاه آمنه، شروع به آموزش تئاتر به کودکان کرد. در ششم شهریور ۱۳۹۲، در جشن ماهانه شیرخوارگاه، دختری چند ماهه را دید که شباهت زیادی به عکس‌های نوزادی خودش داشت و احساس عجیبی در دلش برانگیخت. او عشق را در وجودش احساس کرد و پس از چند ماه، به عنوان داوطلب در شیرخوارگاه فعالیت خود را آغاز کرد. اکنون نیز یکی از فعالان بهزیستی است و آرزو دارد علاوه بر مراقبت از این کودکان، فعالیت‌های فرهنگی و هنری بیشتری برایشان انجام دهد.

مدتی را با پارمیدا در شیرخوارگاه سپری کرد و هر روز بیشتر به او وابسته شد. او با وجود علاقه‌مندی شدید به مادر شدن، به دلیل مشکلات شخصی موفق به ازدواج نشد، اما همواره آرزوی مادر شدن داشت. پس از افشای راز زندگی‌اش، تصمیم گرفت فرزند بپذیرد. او با دکتر منتظر شبر، رئیس شعبه خانواده بهزیستی، موضوع را مطرح کرد و متوجه شد که قانونی برای بانوان بالای ۳۵ سال تصویب شده است. او با پیگیری و پافشاری، پس از ۱۶ ماه تلاش، موفق شد پارمیدا را که اکنون دو سال و نیم دارد، به عنوان فرزندخوانده بپذیرد. سه ماه است که آنها زیر یک سقف زندگی می‌کنند و پارمیدا دختری بازیگوش و شیرین است.

در مسیر سرپرستی پارمیدا، دکتر بندپی، رئیس سازمان بهزیستی، با توجه به شرایط او، دستورات لازم را صادر کرد و دکتر دلبری، رئیس استان تهران، نیز تلاش زیادی برای اجرای این قانون انجام داد. مدیران دیگری چون دکتر غفاری، دکتر الوند و دکتر میرشاه ولد نیز حامی این روند بودند. با این حال، به دلیل نوآوری این اقدام و تفاوت سلیقه‌ها، کار دشواری داشت، اما او اکنون بسیار خوشحال است و امیدوار است لیاقت داشتن این فرشته خداوند را دارد.

آرزوهای او برای آینده دخترش بسیار است. او می‌خواهد پارمیدا بازیگر شود؛ اخیراً در یک قسمت از سریال نوروزی شبکه نسیم با او بازی کرده است. اما آرزوی اصلی او این است که دخترش پزشک متخصص شود و در هر زمینه‌ای که دوست دارد، موفق باشد. او همواره حمایتگر و مشوق دخترش است و تلاش می‌کند او را طوری تربیت کند که همواره حامی و مدافع کودکان بی‌سرپرست باشد.

پارمیدا از ابتدا آگاه بوده است که فرزندخوانده است و مادرش می‌خواهد همیشه با عزت در کنار او باشد. او برای مادرش بسیار عزیز است و از خدا برای داشتن او سپاسگزار است. همچنین، از تمامی کسانی که در تشکیل این خانواده نقش داشتند، قدردانی می‌کند. هر هفته، آن‌ها برای عزیزانشان دعا می‌فرستند و این دعاها را به زندگی‌شان می‌فرستند.

در پایان، آرزو کرد که علاوه بر دخترش که زندگی‌اش است و آشنایی‌اش با شیرخوارگاه آمنه، در این مکان با بانویی به نام شمسی خزرلو آشنا شده است، که از مربیان دلسوز این مجموعه بوده و برایش مادری کرده است.

او معتقد است که این تجربه تک‌والدی بودن، شاید همیشگی نباشد. با وجود استفاده از قانون زنان مجرد برای سرپرستی، او نمی‌خواهد این قانون برای همیشه شامل حالش باشد. از تجربه درد نداشتن پدر، آموخته است که در آینده اگر مقدر باشد، پدری مناسب وارد زندگی دخترش شود که لیاقت این فرشته را داشته باشد. اگر این اتفاق نیفتد، با تمام توان، برای خوشبختی دخترش تلاش می‌کند. او امیدوار است خداوند، همان‌طور که آنان را برای هم خواسته است، بهترین‌ها را برایشان رقم بزند و دخترش در سلامت و صلاح رشد کند.