تجلیل مهدی فخیم زاده از رویا نونهالی: بازیگر باهوش و ماهر که مردم او را با نقش ناتاشا می‌شناسند

او بیان کرد: زمانی که پلیس زن را برای اولین بار به تلویزیون آوردم، هنوز هیچ فیلم سینمایی یا تلویزیونی تصویر پلیس زن را به نمایش نگذاشته بود.

در بخشی از اظهاراتش آمده است:

با پیروزی انقلاب اسلامی وارد عرصه کار شدم و علیرغم بازی در فیلم‌های زیادی قبل از انقلاب، در آن دوران مورد توجه قرار نگرفتم.

از همان ابتدا به فیلم‌های پلیسی علاقه‌مند بودم و اکنون هم اگر فرصت باشد، ترجیح می‌دهم در این نوع فیلم‌ها فعالیت کنم. پروژه «خواب و بیدار» هم بر اساس پیشنهاد آقای قالیباف ساخته شد. ابتدا تصور می‌کردم قرار است فیلمی تبلیغاتی باشد، اما ایشان گفتند که قصد دارند تصویری از پلیس مدرن ارائه دهند. گفتند: «همه تصور می‌کنند پلیس همان آژان قدیمی ۵۰ سال قبل است، اما ما می‌خواهیم پلیس مدرن در جامعه صنعتی امروز را نشان دهیم.» در نهایت، این پروژه ساخته شد.

در اوایل انقلاب، دفتر کار من پاسداران بود. آن زمان طرح ترافیک اجرا شده بود و برای انجام امور اداری باید با موتور تردد می‌کردم. یک روز که از پاسداران عبور می‌کردم، دیدم جمعیتی جمع شده است و وضعیت شلوغ است. نزدیک‌تر رفتم؛ چند نفر در حال اذیت کردن فردی با توان ذهنی پایین بودند. وقتی به او رسیدم، چون او را می‌شناختند، کنار کشیدند. من دستش را گرفتم و سوار موتور کردم تا به خانه‌اش برسانم. وقتی پیاده شد، دستی برایم تکان داد و از آن لحظه به بعد، تصمیم گرفتم که این فرد می‌تواند موضوع یک فیلم باشد. شروع به تحقیق درباره کودکان کم‌توان ذهنی کردم، هم از نظر روحی، روانی، رفتاری و هم از نظر آناتومی بدن. به مدرسه‌شان در چهارراه ولیعصر رفتم و دیدم همه‌شان یک‌ شکل هستند. من خودم سناریست، تهیه‌کننده و کارگردان بودم و تصور نمی‌کردم که در نقش بازی کنم.

با مهدی هاشمی تماس گرفتم تا نقش را بازی کند، اما او سر کار بود. همچنین با مرحوم محمد مطیع صحبت کردم، اما نتوانست نقش را بر عهده بگیرد. من مسلط به نقش بودم، اما صرفاً به عنوان راهنما. در حین توضیح نقش به دستیارانم، ناگهان صدای شخصیت را درآوردم و تصمیم گرفتیم خودم نقش را بازی کنم. فردای آن روز، به شیراز رفتیم و کل فیلمبرداری در آنجا انجام شد. در طول بازی، سعی کردم ادای کسی دیگر را درنیاورم و نقش کم‌توان ذهنی را طبیعی بازی کنم. این‌گونه بود که نقش نمکی ماندگار شد.

بیش از یک سال درباره سریال «امام رضا» تحقیق کردم. می‌دانستم که نمی‌توانیم چهره امام را نشان دهیم، اما از لحاظ صدا و فیزیک، این کار ممکن بود. در استودیو (صبا) که هنوز کامل نشده بود، مشغول به کار شدیم. یک روز اکبر زنجانپور و فرخ نعمتی به استودیو آمدند. وقتی قد بلند و صدای تربیت‌شده نعمتی را دیدم، او را برای نقش «امام رضا» انتخاب کردم. به فرخی گفتم نقش برای شما است، اما چهره‌تان دیده نمی‌شود و تنها فیزیک و صدای شما به تصویر کشیده می‌شود. نعمتی پاسخ مثبت داد و تا آخرین روز در کنار ما باقی ماند. حتی برای بالا و پایین رفتن از تپه‌ها، پیشنهاد کردم بدل بسازیم، اما او گفت خودش همه صحنه‌ها را بازی می‌کند. او با تعهد و قدرت بازیگری، نقش را باورپذیر اجرا کرد. اگر نعمتی آن روز نمی‌آمد، این انتخاب صورت نمی‌گرفت.

مریلا زارعی در آن زمان مجری بود و بازیگر شناخته‌شده‌ای نبود. ابتدا چند بازیگر خانم را انتخاب کردیم، اما هیچ‌کدام تمایل به سوارکاری نداشتند یا ترس داشتند. وقتی مریلا زارعی آمد، شروع به سوارکاری کرد و با گروه همراه شد.

در زمان ساخت «تنها‌ترین سردار»، هنوز سریال «امام علی (ع)» ساخته نشده بود. من از طریق غلامرضا موسوی، تهیه‌کننده این اثر، برای کارگردانی معرفی شدم.

داوود میرباقری کارگردانی است که می‌داند چه می‌خواهد و چه نمی‌خواهد. من از او خیلی خوشم می‌آید و هیچ‌وقت نتوانسته‌ام رابطه دوستانه‌ام با او را از دنیای سینما جدا کنم. از همان ابتدا، در پروژه‌های تاریخی فعالیت می‌کردیم و او را بسیار می‌پسندم.

رویا نونهالی، بازیگر بسیار باهوشی است و من او را بسیار دوست دارم. او بازیگری بسیار ماهر است و انگار خودش هم در نقش ناتاشا در سریال پلیسی که ساخته‌ام، غرق شده است و مردم او را با همین نام می‌شناسند.