مهراب قاسم‌خانی: عاشقانه‌های سینما، دخترم و خاطراتی از نسل جوان در صنعت فیلم

مهراب قاسم‌خانی در 16 آذر 1350 در تهران به دنیا آمد و نویسنده است. او مدرک لیسانس و فوق‌لیسانس در رشته نقاشی دارد. برادرش، پیمان، نیز نویسنده است. مهراب دو بار ازدواج کرده است. او نقش مهمی در آوردن مهران مدیری به برنامه «دورهمی» داشت اما پس از مدت کوتاهی از این پروژه کنار گذاشته شد. همچنین، او تجربه بازی کوتاهی در فیلم‌های «خوب، بد، جلف» دارد.

این تصویر را مهراب قاسم‌خانی در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد و نوشت:

از روز اول که به عنوان فیلمنامه‌نویس شناخته شدم، خودم را عادت دادم که روزی جوان‌ترهایی بیایند و جای من را بگیرند. جوانانی با انرژی، انگیزه بیشتر، جاه‌طلب‌تر و به‌روزتر. خودم را برای آن روز آماده کردم تا دیوانه نشوم، بهانه‌هایی مانند ممنوع‌الکاری، روابط یا مافیا نیاورم. بپذیرم اگر آن روز فرا برسد، شاید دلیلش این باشد که دیگر انگیزه ندارم، یا اشتباهاتی مرتکب شده‌ام، یا خلاقیتم رو به پایان است، یا با ذائقه روز همراه نیستم. پس از نزدیک به سی سال فعالیت، معتقدم هیچ عامل بیرونی نمی‌تواند موفقیت یا شکست من، یا میزان فعالیت یا کم‌کاری‌ام را تعیین کند. فرمول ساده است: تا زمانی که مخاطب کارم را بپسندد، حضور دارم و کسی نیست که نخواهد با کسی که مخاطب‌اش دوست دارد کار کند. برعکس، وقتی مخاطب من را نپسندد، حتی بزرگ‌ترین روابط هم نمی‌تواند کمک کند و هیچ کسی دیوانه نیست که با کسی کار کند که به او ضرر می‌زند. تنها عملکرد من و خواسته مخاطب است که تعیین می‌کند من هستم یا نیستم.

در نتیجه، دوست دارم روز ملی سینما را به نسل‌های بعد از خودم تبریک بگویم، چون خیلی از آن‌ها امروز می‌درخشند و برخی دیگر در راهند تا جای من را بگیرند. جوانانی که دغدغه ساخت آثار خوب و تجربه‌های نو دارند، کسانی که نسبت به کاری که می‌کنند مسئول و عاشق آن هستند، و سینما را به خاطر خود هنر دوست دارند.

پ.ن: اگر روزی دیدید دارم از همکاران جوانم بد می‌گویم یا موفقیت‌هایشان را به پارتی‌بازی، رانت یا روابط نادرست نسبت می‌دهم، این پست را یادتان بیندازید.

بعد از نگارش: مطالب فوق جدا از نقش سیاست در سینماست، چون هر جا سیاست وارد شود، قواعد را تغییر می‌دهد. نمونه‌اش هنرمندانی که در زمان‌هایی محبوب بودند و پس از انقلاب ممنوع‌الکار شدند، یا تولیدات سفارشی سیاسی و ایدئولوژیک که برایشان اهمیتی ندارد اگر مردم آن‌ها را نپسندند.