پرویز پرستویی از زندگی ساده و حقوق بازنشستگی: هیچ‌کس جز خودم در خرید خانه نقش نداشته است

پرویز پرستویی یکی از چهره‌های شناخته‌شده در سینمای پس از انقلاب است. او در نخستین قسمت برنامه «قاف» پس از مدت‌ها حضور یافت و در گفتگویی مفصل صحبت کرد.

به نظر کسانی که این واژه را به کار بردند، من فردی «وسط‌باز» هستم، اما این تعبیر صحیح نیست. در سن 68 سالگی، اگر در خیابان دو نفر در حال دعوا ببینم، نمی‌خواهم بدانم چه کسی هستند یا جایگاهشان چیست، بلکه فوراً وارد می‌شوم و مداخله می‌کنم. ممکن است با من درگیر شوند، فحاشی کنند یا کتک بزنند، اما باور دارم که باید جامعه‌مان را از این مسائل پاک کنیم و به سمت آرامش سوق دهیم.

حتی در رانندگی، اگر دیدم چشمی اذیت می‌شود، عینک نمی‌زنم چون نور طبیعی را ترجیح می‌دهم و نمی‌خواهم خودم را در جامعه مخفی کنم. در جامعه حضور دارم و حتی در خرید خانه، هیچ فرد دیگری جز خودم کارهایم را انجام نمی‌دهد. در صف نانوایی هم می‌ایستم و هیچ‌گاه کسی به من نگفته است که جلوتر بایستم. یک‌بار نزدیک نوبتم بود، خانمی مرا شناخت و گفت، «آیا شما را می‌شناسم؟» گفتم، «نه»، و او گفت، «من همسر یکی از هنرمندان معروف هستم.» وقتی پرسیدم چرا نان نمی‌خرید، گفت که ترجیح می‌دهد در صف نایستد چون مزاحم می‌شوند. من هم گفتم که خودم همیشه این کار را می‌کنم و دوست دارم با مردم محل و کسبه در ارتباط باشم. جامعه هنری نباید زود دلسرد شود یا از میدان کنار برود.

من بازنشسته وزارت ارشاد هستم و ده سال در دادگستری خدمت کردم و پس از آن با درجه یک هنری بازنشسته شدم. حقوق ثابت دارم و این حقوق را برای زندگی کافی می‌دانم. برخلاف تصور برخی، من کار دیگری جز بازیگری ندارم و نمی‌خواهم به فکر راه‌های دیگر بیفتم. زندگی‌ام بر اساس همین حقوق اداره می‌شود و از آن راضی‌ام.