نگاهی نوستالژیک به کودکی آزاده صمدی، دیدنی‌های ناپیدای خانه مادربزرگ و دلتنگی‌های شیرین گذشته

آزاده صمدی این تصاویر را در صفحه اینستاگرام خود به اشتراک گذاشت و نوشت:

در این فصل از سال، بیشتر از هر زمان دیگری به یاد مادربزرگم می‌افتم.

در حیاط خانه قدم می‌زنم و گل‌های یاس رازقی که او خیلی دوست داشت، جمع‌آوری می‌کنم و در یک کاسه آب قرار می‌دهم، همانطور که او همیشه در جانمازش می‌گذاشت.

به نظر می‌رسد همه مادربزرگ‌ها جانمازی پر از گل‌های یاس رازقی داشتند، انگار این رسم نانوشته‌ای است در بین مادربزرگ‌های نسل ما.

همین روزها بود که بعد از سکته مغزی و سه ماه بستری بودن در بیمارستان، او دار فانی را وداع گفت.

مادرم در تمام این مدت، اصرار داشت که بیایم و او را ببینم، اما دلم نمی‌خواست بدن زخمی و بی‌جان او را در تخت بیمارستان ببینم که در کما بود.

دلم می‌خواست همان شهرزاد قصه‌گو در خاطرم زنده بماند، همانطور که آخرین بار دیدمش.

پانزده سال گذشته است، اما هنوز دلم برای او و داستان‌هایش تنگ می‌شود.

برای زنی ساده‌دل که با یادآوری خاطرات گذشته، غمگین می‌شد، اشک می‌ریخت، با شنیدن موسیقی شاد، می‌رقصید و از ته دل می‌خندید، و با من بازی‌های کودکانه می‌کرد.

رپورتاژ آگهی موثر چه ویژگی‌هایی دارد و چگونه به بهبود سئوی پایدار کمک می‌کند؟ مشاهده کنید

چند روز پیش به لاهیجان سفر کردم و مادرم برایم «کال کباب» پخت، چون مادربزرگم همیشه این غذا را با عشق و مهارت درست می‌کرد و من عاشق طعم خاص آن بودم، ترکیبی از بادنجان، سیر و انار که باید در «نمکار» سابیده می‌شد تا طعم‌ها به خوبی با هم مخلوط شوند.

بعد از خوردن «کال کباب»، به سه نسل خانواده‌ام فکر کردم: به مادربزرگم که تنها یک فرزند داشت و دلبسته او بود، و من که اولین نوه‌اش بودم و خاطرات و تصویرهای زیادی در ذهن و دلش باقی گذاشتم؛ به مادرم که سه فرزند دارد و هنوز نوه‌ای ندارد، اما در دل و ذهن فرزندانش یادگاری‌های زیادی از خود به جای گذاشته است؛ و به خودم، که فرزندی ندارم ولی پشیمان نیستم.

گاهی به این فکر می‌کنم که شاید روزی حسرت داشته باشم و آرزو کنم کاش فرزندی داشتم، و شاید نوادگانی که در یادشان اثر گذاشته‌ام و قصه‌هایی برایشان تعریف کرده‌ام، هنوز یادم را زنده نگه دارند. احساس می‌کنم انسان‌ها تا زمانی که در خاطر دیگران باقی می‌مانند، همچنان زنده‌اند، اما این کافی نیست.

به دلایل خودخواهانه، هرگز دلم نخواسته والد فرزندی باشم، شاید اگر دنیا جای بهتری بود و این روزگار پر از غم نبود، این تصمیم را نمی‌گرفتم.

«کال کباب»: یک پیش‌غذای لذیذ و محبوب گیلانی است که در ترکیبات آن سیر فراوان، انار و بادنجان حضور دارند و معمولاً همراه با بسیاری از غذاهای محلی گیلانی سرو می‌شود.

«نمکار»: نمکار یا نیمکار ابزاری است که در گذشته‌های نه چندان دور در منطقه گیلان برای خرد کردن و سابیدن سبزیجات، گردو، سیر و سایر مواد مورد استفاده قرار می‌گرفت.