وداعی پر از محبت و غیرت با مادر در لحظهای بینظیر
یادی شیرین و دردناک از وداع با مادر در لحظه حمل تابوت و نشان دادن غیرت و محبت بینظیر
الهام پاوه نژاد در وداعی بینظیر و احساسی با مادر، لحظهای دردناک و پر از محبت و غیرت را به تصویر کشید.

الهام پاوه نژاد درباره حواشی حمل تابوت مادرش بر شانههای خودش نوشت:
پاوه نژاد نوشت:
در تاریخ نهم اسفند، نه سال پیش، پیکر بلند قامت پدرمان بر دوش خواهرم و من تشییع شد، مبادا کسی گمان کند که کاش پسر داشت…
ده روز قبل، در هفدهم بهمن، مادر را بر شانهها گذاشتیم…
در آن روز تاریک، توانستم جان جهانم را تا بستر پرگل ببریم… هیچ چیز جز چهره آرامش او را نمیدیدم… هیچکس را نمیشناختم تا خودش را معرفی نمیکرد…
مادر در کنار گلها، زیر لحد آرام گرفت و جان و رنگ از جهانم رفت، و حسرت بزرگی در دل و جانم باقی ماند…
فرزند بودن، مهمترین ویژگی است نه جنسیت… فرزندی که تا آخرین لحظه باید وظیفهاش را به بهترین شکل انجام دهد…
مادر، ببخش که این بار به حرفهای باقی گوش دادم… ببخش…
بیست و نهم بهمن ۱۴۰۲