بهاره کیان‌افشار با استایلی بی‌نظیر در معماری ایرانی و فعالیت‌های هنری متنوع

بهاره کیان‌افشار، متولد ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۲ در تهران، فارغ‌التحصیل مهندسی نرم‌افزار کامپیوتر است. او فعالیت حرفه‌ای خود در عرصه بازیگری را از سال ۱۳۸۵ با نقش «شادی مستشارنیا» در سریال محبوب کلاه پهلوی آغاز کرد، نقشی که با دوبله فریبا رمضان‌پور به شهرت رسید.

در حال حاضر، می‌توانید پست جدید بهاره کیان‌افشار را همراه با عکس‌های گرفته‌شده توسط سروش منوچهری مشاهده کنید...

آثار برجسته و آثار اثرگذار

او در نخستین حضور سینمایی خود با فیلم «شیرین» ساخته عباس کیارستمی در سال ۱۳۸۷ ظاهر شد. از آثار تلویزیونی معروف او می‌توان به «عاشقانه» (۱۳۹۵–۱۳۹۶) و «گلشیفته» (۱۳۹۶–۱۳۹۷) اشاره کرد، نقش‌هایی که منجر به کسب نامزدی جایزه حافظ برای او شدند.

آفرینش ترانه و فعالیت‌های مرتبط دیگر

بهاره کیان‌افشار علاوه بر حرفه بازیگری، در زمینه ترانه‌سرایی نیز فعال است. او ترانه «تو هستی» را برای بهرام رادان نوشته است و همچنین پنج قطعه از آلبوم «روی دیگر» را برای این هنرمند سروده است.

زندگی خصوصی و اقدامات خیریه‌ای

در سال ۱۳۹۴، او به عنوان سفیر سلامت مؤسسه خیریه بهنام دهش‌پور معرفی شد و به فعالیت‌های داوطلبانه خود ادامه داد. او مجرد است و بر این باور است که بازیگری را تنها شغل اصلی‌اش نمی‌داند. علاوه بر فعالیت در حوزه بازیگری، در زمینه دکوراسیون داخلی و تبلیغات نیز فعالیت می‌کند تا از نظر مالی مستقل باشد.

خصوصیات و سبک فردی

او علاقه‌مند به تئاتر است و با وجود مخالفت خانواده در دوران مدرسه، مسیر حرفه‌ای خود را با اراده پیگیری کرده است. همواره تلاش کرده است نقش‌هایی با عمق شخصیتی و چالش‌برانگیز را برگزینند و در زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی و خیریه نیز فعالانه مشارکت دارد.

متن این پست را مجدداً بنویسید.

عکاسی این تصاویر در هتل گران میراث رشیدیه، مکان مورد علاقه من، در منطقه پونک تهران در ماه اردیبهشت امسال انجام شد.

این مکان زیبا توسط زنده یاد محمد رشیدی طرقی، یکی از دوستان قدیمی پدرم، ساخته شده است. او مردی بزرگ و ارزشمند بود که با بهره‌گیری از اساتید و هنرمندان معماری ایرانی، نقش‌ها، جزییات و تزیینات چشم‌نواز این مجموعه را طراحی و خلق کرده است، و این اثر گرانبها را به یادگار گذاشت.

اکنون فرزندان ایشان به خوبی این مجموعه را مدیریت می‌کنند، و من افتخار دوستی با آنان را دارم.

سعدی می‌گوید: مرد نکو نام هرگز نمی‌میرد، آن که نامش در دل‌ها باقی می‌ماند.