سریال شکارگاه؛ بازسازی دقیق تاریخ قاجار با لباس‌هایی که زبان شخصیت‌ها هستند

سریال «شکارگاه» با روایت داستانی در زمان قاجار، فضایی پرهیجان، رازآلود و جذاب را به تصویر می‌کشد که با ریتم سریع و پرداخت دقیق به جزئیات بصری، از جمله طراحی لباس و گریم، همراه است. طراحی لباس این مجموعه بر عهده منصوره یزدان‌جو بوده و نشان می‌دهد که او با دقت بالا و شناخت عمیق از ویژگی‌های بصری آن دوره، شخصیت‌هایی واقع‌گرایانه و متمایز خلق کرده است.

یکی از ویژگی‌های برجسته در طراحی لباس این سریال، تمایز طبقات اجتماعی و جایگاه شخصیت‌ها است؛ به گونه‌ای که تنها با نگاه کردن به لباس، می‌توان نظامی بودن، موقعیت طبقاتی و حتی منش فرد را تشخیص داد. این تمایز از طریق انتخاب هوشمندانه پارچه‌ها، فرم، برش‌ها و پالت رنگی به خوبی نشان داده شده است. شخصیت‌های نظامی با لباس‌هایی معرفی می‌شوند که الهام‌گرفته از پوشش ارتش قاجار هستند؛ لباس‌هایی با جزئیات دقیق، موتیف‌هایی برگرفته از اسناد تاریخی و رنگ‌هایی با تأثیر بصری قوی.

در سوی دیگر، طراحی لباس شخصیت‌های زن در سریال با رویکردی متفاوت و چندوجهی انجام شده است. برخلاف تصور رایج و کلیشه‌ای از زنان در آثار تاریخی، در «شکارگاه» زنان نقش فعال و عمل‌گرایانه‌ای دارند؛ آن‌ها جنگجو و مسلح هستند. لباس‌های آنان نیز این ویژگی‌ها را منعکس می‌کند، اما در عین حال، با بهره‌گیری از اکسسوری‌هایی مانند زیورآلات سنتی، سربندها و جزئیات تزیینی خاص، طراح توانسته است حس زنانگی، لطافت و زیبایی‌شناسی آن دوران را حفظ کند.

برای نمونه، شخصیت فروغ که وارد خانواده‌ای نظامی از فضایی متفاوت شده است، پوشش متفاوتی نسبت به دیگر زنان دارد که نشان‌دهنده حال و هوای درونی و شخصیت او است. همچنین، شخصیت‌هایی که نقش خدمه زن را بر عهده دارند، با نوع لباس و زیورآلات خود، جایگاه و طبقه اجتماعی‌شان را به بیننده نشان می‌دهند و در عین حال، تفاوت آن‌ها را با سایر زنان برجسته می‌سازند.

شخصیت‌هایی مانند «سیمین» و «ملوک» با جلیقه‌های نظامی و کمربندهای چرمی، نماد قدرت و جسارت هستند، در حالی که شخصیت «فروغ» با پارچه‌های لطیف‌تر و طراحی‌های ظریف‌تر، تصویری متفاوت از زن قاجاری ارائه می‌دهد؛ زنی هوشمند، دل‌سوز و غیرنظامی.

بازتاب تصویر زنان دوره قاجار در طراحی لباس‌های سریال

برای ارزیابی دقت طراحی لباس، بررسی تصاویر مستند از دوره قاجار، به‌خصوص تصاویری که مربوط به زنان است، بسیار حائز اهمیت است. در عکس‌های باقی‌مانده از دربار قاجار، زنان اغلب با اندامی درشت، لباس‌های چندلایه و سربندهای سنگین نشان داده شده‌اند. این تصویر در ذهن عمومی تثبیت شده است، اما بخش قابل توجهی از واقعیت تاریخی نادیده گرفته شده است.

در تصاویری نادرتر از زنان خارج از دربار، می‌توان به سبک‌های ساده‌تر و پوشش‌های عملی‌تر اشاره کرد، در کنار توجه ویژه به اکسسوری‌ها. استفاده از دستبند، پابند، گوشواره و سربند در میان زنان طبقات متوسط و پایین جامعه رایج بوده است و نشان‌دهنده تمایل آنان به زیبایی فردی، حتی در شرایط محدودیت، است.

در «شکارگاه»، طراحی لباس با تمرکز بر این دوگانه توانسته است ترکیبی هوشمندانه از واقع‌گرایی تاریخی و زبان دراماتیک سینما را به نمایش بگذارد؛ نه تنها به بازسازی ظاهری شخصیت‌ها محدود نمی‌شود، بلکه روایت شخصیت‌ها از طریق لباس را هدف قرار می‌دهد. این رویکرد منجر شده است که سریال علاوه بر داستان‌گویی، به عنوان یک سند تصویری و هنری از نحوه پوشش در دوران قاجار شناخته شود.