ایرج جنتی عطایی در بیمارستان؛ نیازمند حمایت هم‌وطنان
ایرج جنتی عطایی، شاعر و ترانه‌سرا پیشکسوت پاپ ایران، درگیر بیماری دیمنشیای پیشرفته و نیازمند حمایت هم‌وطنان
ایرج جنتی عطایی، شاعر و ترانه‌سرای پیشکسوت پاپ ایران، درگیر دیمنشیای پیشرفته است؛ حمایت هم‌وطنان ضروری است.
به گزارش گلرویی، نوشت: «متأسفانه مدتی است بیماری دیمنشیای ایرج جنتی عطایی گرامی پیشرفت کرده و در حال حاضر در بیمارستان بستری هستند. خوشبختانه تمامی امکانات پزشکی برای ایشان فراهم شده و نیازی به کمک دیگری ندارند. آنچه در این روزها بیش از هر چیز به آن نیاز دارند، آرامش است. از دوستان و پیگیران خواهشمندم، با دلسوزی و محبت، درباره وضعیت ایشان شایعه‌پراکنی نکنند. ایرج نیازمند کمک و یاری دیگران نیست. بزرگ‌ترین درد او در طول این چهل سال، تبعید بوده است؛ دردی که دیگر زمان علاجش گذشته است.»
ایرج جنتی عطایی، شاعر، ترانه‌سرا و نمایشنامه‌نویس برجسته، در ۱۹ دی ۱۳۲۵ در مشهد به دنیا آمد. مادر او، اهل عشق‌آباد، پس از فشارهای حکومت استالین، مجبور به مهاجرت به ایران شد و پدرش از نیروهای ارتش بود. به همین دلیل، بخش‌هایی از کودکی‌اش در شهرهای مشهد و دزفول سپری شد. اما اقامت در تهران در دوران نوجوانی، نقطه عطفی در شکل‌گیری شخصیت و مسیر هنری‌اش به شمار می‌آید.
او در دانشگاه تهران رشته تئاتر را تحصیل کرد و سپس در کالج چلسی انگلستان در رشته جامعه‌شناسی هنر ادامه تحصیل داد. جنتی عطایی از همان اوایل دهه ۱۳۴۰ خورشیدی، وارد دنیای ترانه شد. آثار اولیه‌اش با همکاری میلاد کیایی ساخته شد و از طریق برنامه‌های رادیویی برای مخاطبان پخش می‌شد.
ترانه‌های او با صدای هنرمندانی چون داریوش، ابی، عارف، فریدون فرخزاد و دیگران، در حافظه جمعی ایرانیان ماندگار شده‌اند. جنتی عطایی یکی از بنیان‌گذاران جریان موج نو در ترانه‌های دهه‌های پایانی قبل از انقلاب است؛ جریان هم‌زمان با موج نو در سینما و ادامه‌دهنده مسیر شعر نیمایی، که واکنشی به تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آن زمان بود.
ایرج جنتی عطایی، در کنار هنرمندانی چون شهیار قنبری، اردلان سرفراز، زویا زاکاریان و دیگران، به ترانه فارسی روح تازه‌ای بخشید و چشم‌انداز موسیقی پاپ ایران را متحول ساخت. آثار او، از «چکاوک»، «قصه گل و تگرگ»، «قصه وفا» و «یاور همیشه مؤمن»، تا «پرنده مهاجر»، «شب نیلوفری» و بسیاری دیگر، تنها ترانه نیستند؛ بلکه روایت‌هایی شاعرانه از عشق، رنج، تبعید و رؤیاهایی‌اند که با شنیدنشان، خاطرات بسیاری زنده می‌شود.
