کوبریک، فیلمساز افسانه‌ای و آخرین اثر ناتمامش
هر آن چیزی که باید درباره استنلی کوبریک فیلمساز افسانه‌ای و آخرین اثر ناتمام او بدانید
استنلی کوبریک فیلمساز افسانه‌ای، برنده اسکار و نابغه سینما، آخرین اثر ناتمام خود را هرگز ندید و در ۱۹۹۹ درگذشت.
استنلی کوبریک (زاده ۲۶ ژوئیه ۱۹۲۸ – درگذشته ۷ مارس ۱۹۹۹) فیلمساز، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده و عکاس آمریکایی بود که به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و تاثیرگذارترین کارگردانان تاریخ سینما شناخته می‌شود. بیشتر آثار او بر پایه اقتباس از رمان‌ها یا داستان‌های کوتاه ساخته شده و در ژانرهای مختلفی قرار دارند. فیلم‌های کوبریک به خاطر دقت بی‌نظیر در جزئیات، نوآوری در فیلم‌برداری، استفاده از نور طبیعی، صحنه‌آرایی‌های عظیم و بهره‌گیری خاص از زبان کمدی سیاه مورد تحسین قرار گرفته‌اند.
کوبریک در سال ۱۹۲۸ در نیویورک متولد شد. در دوران تحصیل، دانش‌آموزی متوسط بود، اما از همان ابتدا نشان داد که به عکاسی، ادبیات و سینما علاقه‌مند است. پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان، شروع به مطالعه و تحقیق در زمینه‌های تهیه‌کنندگی و کارگردانی فیلم کرد. او در اواخر دهه ۱۹۴۰ تا اوایل دهه ۱۹۵۰ به عنوان عکاس در مجله «لوک» فعالیت داشت و سپس وارد ساخت فیلم‌های کوتاه کم‌هزینه شد، از جمله «روز نبرد» و «کشیش پرنده» که هر دو در سال ۱۹۵۱ ساخته شدند. اولین موفقیت مهم او در هالیوود با کارگردانی فیلم نوآر «کشتن» در سال ۱۹۵۶ رقم خورد که برای شرکت یونایتد آرتیستس ساخته شد. پس از آن، با فیلم‌های «راه‌های افتخار» (۱۹۵۷) و «اسپارتاکوس» (۱۹۶۰) جایگاه خود را در سینمای آمریکا تثبیت کرد.
در سال ۱۹۶۱، به دلیل نگرانی از افزایش جرایم و همچنین مخالفت شدیدش با سیاست‌های استودیوهای بزرگ هالیوود، آمریکا را ترک کرد و به انگلستان، در منطقه چایلد ویک، مهاجرت کرد. او در آنجا در خانه‌ای که با همسرش ساخته بود زندگی کرد و جز در موارد نادر، به خارج از انگلستان سفر نکرد. این تصمیم، به او امکان داد تا کنترل کامل بر فرآیند ساخت فیلم‌هایش داشته باشد. با همکاری پیتر سلرز، او دو فیلم «لولیتا» (۱۹۶۲) و «دکتر استرنجلاو» (۱۹۶۴) را در انگلستان ساخت که دومی نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم شد.
کوبریک فردی کمال‌گرا بود و تمایل داشت کنترل کامل بر تمامی مراحل تولید فیلم داشته باشد. او در زمینه‌های نویسندگی، تدوین، اصلاح رنگ و بازاریابی فیلم مهارت داشت و بر اجرای ایده‌آل‌هایش پافشاری می‌کرد. او معمولاً برداشت‌های متعددی از هر صحنه می‌گرفت تا به نتیجه مطلوب برسد، این سخت‌گیری گاهی باعث ناراحتی و دلخوری بازیگران می‌شد.
فیلم «۲۰۰۱: ادیسه فضایی» (۱۹۶۸) با جلوه‌های ویژه علمی‌تخیلی و حماسی، نمونه‌ای بی‌نظیر از دقت علمی و نوآوری‌های فنی بود که جایزه اسکار بهترین جلوه‌های ویژه را برای کوبریک به همراه داشت. او مسئول طراحی این جلوه‌ها بود و این، تنها جایزه اسکار او در طول فعالیت هنری‌اش محسوب می‌شود. استیون اسپیلبرگ معتقد است که «۲۰۰۱: ادیسه فضایی» یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما است و آن را حکم بیگ بنگ برای هنر هفتم می‌داند.
با وجود حواشی و واکنش‌های متفاوت نسبت به آثارش، کوبریک موفق به کسب نامزدی و دریافت جوایز مهمی در جوایز اسکار، گلدن گلوب و بفتا شد. او یکی از نخستین کارگردانانی بود که از استدی‌کم در فیلم‌هایش بهره برد. در فیلم «درخشش» (۱۹۸۰) از این فناوری برای ایجاد حس تعلیق در صحنه‌های تعقیب در هزارتو استفاده کرد و در «غلاف تمام‌فلزی» (۱۹۸۷) برای ضبط نماهای بلند بدون لرزش بهره گرفت.
کوبریک پس از نمایش خصوصی نسخه نهایی فیلم آخر خود، «چشمان کاملاً بسته» (۱۹۹۹)، در تاریخ ۷ مارس ۱۹۹۹ بر اثر سکته قلبی در سن ۷۰ سالگی درگذشت. او هرگز فرصت تماشای اکران عمومی آخرین اثرش را نیافت.
