«پیر پسر»: بازیهای درخشان و نبرد تاریک خیر و شر در سینمای ایران
فیلم «پیر پسر»؛ تحلیل تکاندهنده، بازیهای درخشان و نمایشی تاریک از نبرد خیر و شر در سینمای ایران
فیلم «پیر پسر» با بازیهای درخشان، تحلیل تاریک خیر و شر، و تأثیرگذاری عمیق، تجربهای بینظیر در سینمای ایران است.

این اثر، در زمینههای فیلمنامه، فیلمبرداری، تدوین، کارگردانی، بازیگری و طراحی صحنه، نشانگر توانمندیهای بینظیر سینمای ایران است و گواهی بر قابلیتهای این صنعت هنری ارزشمند میباشد.
حسن پورشیرازی در این فیلم، یکی از درخشانترین بازیهای تاریخ سینمای ایران را ارائه میدهد؛ او با ظرافت بینظیر و دقت کامل، هیولایی هوسباز و بیقید و بند را به شکلی ترسناک و استثنایی به تصویر میکشد، و اجرای او در تمامی لحظات، شگفتانگیز و چشمنواز است.
حامد بهداد نیز در نقشی کاملاً متفاوت از نقشهای معمول خود ظاهر میشود و تصویری درخشان از یک روشنفکر آرام، صبور و درونگرا ارائه میدهد که در پس ظاهر متین، جوشش و طغیانی پنهان است. این بازی، بهترین نمونه از کارنامه هنری او محسوب میشود.
لیلا حاتمی، همانند همیشه، این نقش مهم و کلیدی را با افزودن جزئیات ظریف، مانند نوع خاص خنده و نگاه، از دیگر آثار خود متمایز میسازد. این هنر همیشگی او در تمامی فیلمهایش، مخاطبان را به عادت به حضور درخشان و مداوم او عادت داده است؛ حضوری که همچنان در حال تکمیل و غنیتر شدن است.
محمد ولیزادگان در اولین تجربه جدی خود در سینما، توانسته است همگام با بازیگران اصلی حرکت کند و نویدبخش ظهور یک بازیگر توانا برای سینمای ایران باشد.
فیلم «پیر پسر»، که بهطور آشکار و هنرمندانه تحت تأثیر آثار داستایفسکی ساخته شده است، با مهارت بالا فضای تاریک و نبرد خیر و شر را به صورتی قدرتمند به تصویر میکشد، بهطوری که گویی کارگردان روسی پشت دوربین آن قرار دارد.
در پایان، باید گفت که این فیلم، تجربهای منحصربهفرد برای تماشاگران سینما است. جزئیات درخشان در اجرا، تماشاگر را برای سه ساعت کامل در فضایی جذاب و فراموشنشدنی غرق میکند و تجربهای کامل و لذتبخش را برای او رقم میزند.
در فیلم «پیر پسر»، شاهد نبرد همیشگی و بنیادی میان اندیشه، تفکر، وقار و هنر در مقابل توهم، جهل، سطحینگری، ولنگاری و هوسهای زودگذر هستیم.
نماینده این تفکر، برای رسیدن به اهداف خود، از خشونت و توحش ابایی ندارد و هر مزاحمی را قربانی میکند.
منتقد و فعال فرهنگی فارس