رازهای تاریک و شوخ‌طبعی سیاه در فیلم شیون
فیلم ترسناک شیون کره‌ای: رازهای تاریک، شوخ‌طبعی سیاه و ترس بی‌پایان در روستای مرموز
فیلم ترسناک کره‌ای «شیون» با تاریکی، شوخ‌طبعی سیاه و ترس بی‌پایان در روستای مرموز، رازهای تاریک و جنون را به تصویر می‌کشد.
نا هونگ‌جین، کارگردان برجسته کره‌ای که با آثار مهمی چون The Chaser و The Yellow Sea شناخته شده است، در سال ۲۰۱۶ با فیلم The Wailing (شیون) بار دیگر نشان داد که توانایی‌اش در روایت‌گری پرشور و بی‌پرواتر از همیشه است. سبک سینمایی او ترکیبی است از احساسات شدید و داستان‌سرایی جسورانه، که در حالی‌که ظاهر فیلم ممکن است کمی بی‌نظم به نظر برسد، اما در عمق، توازنی دقیق میان آشوب و ساختار برقرار می‌کند.
در «شیون»، نا هونگ‌جین به سراغ داستانی رازآلود و فراطبیعی در یک روستای دورافتاده می‌رود؛ فیلمی که همزمان یک معمای پلیسی عجیب و یک تریلر پرانرژی و پرآشوب است. این اثر در جشنواره کن با استقبال منتقدان مواجه شد و در گیشه نیز موفقیت قابل توجهی کسب کرد. با گذر زمان، «شیون» نه تنها مورد تحسین قرار گرفت، بلکه الهام‌بخش ساخت آثار دیگری مانند Incantation از نتفلیکس شد.
بر خلاف فیلم‌های ترسناک مطرحی مانند I Saw the Devil یا Train to Busan، فیلم نا هونگ‌جین هر چه بیشتر پیش می‌رود، از مسیر درام خطی فاصله می‌گیرد و به نوعی کابوس در حال وقوع بدل می‌شود. «شیون» مانند نگاه کردن به ورطه‌ای تاریک است که ناگهان متوجه می‌شوید همان ورطه هم به شما خیره شده است.
شوخ‌طبعی تاریک، یکی از ابزارهای قدرتمند «شیون» است
هشدار: ادامه متن حاوی بخش‌هایی از داستان است.
داستان در روستای مه‌آلود گوک‌سونگ رخ می‌دهد، جایی که افسر پلیسی به نام جونگ-گو (با بازی کوک دو-وون) با مجموعه‌ای از قتل‌های فجیع روبه‌رو می‌شود. این قتل‌ها ظاهراً با بیماری مرموزی در ارتباط هستند. اما جونگ‌گو، که رفتاری کمی دست‌وپاچلفتی دارد، در ابتدا توجهی به موضوع نمی‌کند، تا اینکه دخترش هیو-جین (کیم هوان-هی) نیز دچار بیماری و تشنج‌های شدید می‌شود.
در حالی‌که شک و تردیدها افزایش می‌یابد، انگشت اتهام به سوی مردی ژاپنی (جون کونیمورا) که اخیراً وارد روستا شده، نشانه می‌رود. از این نقطه، فیلم به سمت یک ترکیب پرتنش از وحشت، باورهای سنتی و شکست‌های انسانی سوق پیدا می‌کند.
نا هونگ‌جین با بهره‌گیری هوشمندانه از شوخ‌طبعی تاریک، در لحظاتی که انتظار دارید ترس بر شما غلبه کند، شما را می‌خنداند و این امر تماشاگر را از نظر احساسی آسیب‌پذیرتر می‌سازد. شخصیت اصلی، با تمام نیت‌های خوبش، در نهایت ناتوان از محافظت از خانواده‌اش می‌شود؛ شکست‌هایی که ریشه در تصمیمات ناآگاهانه او دارد.
تراژدی‌ای که نباید شاهدش می‌بودید
در نهایت، وحشت واقعی در «شیون» نه در تصاویر ترسناک بلکه در پیام‌های پنهان آن است: چگونه تعصبات انسانی و قضاوت‌های نادرست، ما را از حقیقت دور می‌کنند. در حالی‌که فیلم تلاش می‌کند وقایع را به صورت منطقی تبیین کند، اما در نهایت، تسلیم قدرت غیرقابل توصیف خرافات و باورهای محلی می‌شود.
پایان فیلم بسیار تاثیرگذار است و حس درماندگی مطلق را در بیننده برمی‌انگیزد؛ گویی شاهد فاجعه‌ای بوده‌اید که نباید می‌دیدید.
