بیوگرافی کامل پرویز پرستویی؛ از زندگی شخصی، آثار برتر، جوایز و عکس‌های خاص در یک نگاه

پرویز پرستویی در تاریخ ۲ تیر ۱۳۳۴ در روستای چالو، واقع در استان همدان، متولد شد. او بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، خواننده و گوینده ایرانی است که موفق به دریافت نشان درجه یک گواهی‌نامه هنری شده است. وی با کسب چهار سیمرغ بلورین به عنوان بهترین بازیگر نقش اول مرد، رکورددار در میان بازیگران ایرانی است.

این هنرپیشه در روستای چالو، یکی از توابع شهرستان کبودرآهنگ، به دنیا آمد. پدرش کشاورز بود و زمانی که وی تنها سه سال داشت، خانواده‌اش به تهران مهاجرت کردند. دوران کودکی و نوجوانی خود را در یک خانه کوچک اجاره‌ای در محله دروازه غار گذرانده است. او تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه صادقیه اسلامی در کوچه گمرک به پایان رساند. پس از جمع‌آوری یازده هزار تومان پس‌انداز، خانه‌ای در حوالی ترمینال جنوب خریداری کرد. در دوران جوانی به ورزش علاقه‌مند شد و دروازه‌بان تیم کارگران بود. پس از آن، به مرکز رفاه نازی‌آباد رفت و فعالیت در حوزه تئاتر را آغاز کرد. در سال ۱۳۶۰ و در سن ۲۶ سالگی، پرستویی به عنوان منشی در دادگستری تهران مشغول به کار شد، اما پس از مدتی، به دلیل علاقه زیاد به تئاتر، از آنجا کناره‌گیری کرد و ادامه فعالیت خود را در عرصه هنر ادامه داد.

کار در عرصه تئاتر و سینما

در سال ۱۳۴۸، پرستویی به گروه بهرام بیضایی پیوست و در همان سال نقش نخست خود را در تئاتر با عنوان «ماجرای یک محل» ایفا کرد. او فعالیت هنری خود را با اجرای نمایش در مراکز رفاه، کاخ جوانان و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز نمود. در سال ۱۳۵۳، برای بازی در نمایش «دکه» و یک سال بعد در نمایش «تسلیم شدگان»، جوایزی از کاخ جوانان دریافت کرد. آشنایی او با بهزاد فراهانی، او را به گروه کوچ کشاند تا تجربه‌های بیشتری کسب کند.

در اوج فعالیت‌های هنری‌اش، در سال ۱۳۵۲، در نمایش‌هایی همچون «چشم برابر چشم»، «شبی در حلبی‌آباد»، «پتک» و «خانه روشن» به ایفای نقش پرداخت. بازی در نمایش پرطرفدار «میلاد» در نقش دلال زمین، سریعاً نام او را در میان علاقه‌مندان تئاتر بر سر زبان‌ها انداخت. وی در سال ۱۳۶۲، فعالیت سینمایی خود را با فیلم «دیار عاشقان» آغاز کرد و توانست در همان ابتدای مسیر، توجه منتقدان را جلب کند و جایزه سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل جشنواره فیلم فجر را کسب کند. در سال ۱۳۶۶، در فیلم «شکار» با خسرو شکیبایی همبازی شد. نقش‌های متفاوت او در فیلم‌هایی چون «آدم‌برفی» (۱۳۷۳) و «لیلی با من است» (۱۳۷۴)، شهرتش را بیشتر کرد و جایزه دیپلم افتخار جشنواره فجر را برای ایفای نقش صادق مشکینی به دست آورد.

نقطه عطف حرفه‌ای او در سال ۱۳۷۶ رقم خورد، زمانی که در فیلم «آژانس شیشه‌ای» در نقش حاج کاظم ظاهر شد. بازی در این نقش، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم فجر و دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد جشنواره فیلم یوگسلاوی در سال ۲۰۰۰ میلادی را برای او به ارمغان آورد. همچنین، بازی در فیلم «مومیایی ۳» در سال ۱۳۷۸، از دیگر کارهای شاخص او در دهه ۷۰ بود. اما در سال ۱۳۸۰، فعالیت‌های او چندان موفق نبود؛ فیلم‌هایی مانند «آب و آتش» و «موج مرده» که تکرار نقش حاج کاظم در «آژانس شیشه‌ای» بودند، نتوانستند چهره موفقی برای او رقم بزنند.

در سال ۱۳۸۲، پرستویی با نقش ماندگار در فیلم «مارمولک» به کارگردانی کمال تبریزی، جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم فجر و تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد در هشتمین جشن خانه سینما را کسب کرد. او در فاصله سال‌های ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۵، در فیلم‌های موفقی همچون «دوئل»، «بید مجنون» و «کافه ترانزیت» به ایفای نقش پرداخت که هرکدام نقش‌های متفاوتی داشتند.

در سال‌های بعد، پرستویی دوباره موفق به کسب سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشنواره فیلم فجر در سال‌های ۱۳۸۳ و ۱۳۸۴ شد، برای بازی در فیلم‌های «بید مجنون» و «به نام پدر». همکاری با مازیار میری در فیلم‌های «پاداش سکوت» و «کتاب قانون» در این سال‌ها، از دیگر فعالیت‌های برجسته او بود.

در سال ۱۳۸۷، با بازی در فیلم «بیست» ساخته عبدالرضا کاهانی، توانست جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشنواره فیلم‌های هنری باتومی ۲۰۰۹ را کسب کند. در سال ۱۳۹۲، نقش‌آفرینی در فیلم «امروز» به کارگردانی رضا میرکریمی، مورد تحسین قرار گرفت و جوایزی چون بهترین بازیگر مرد در جشنواره فیلم سان فرانسیسکو، جشنواره بین‌المللی سینمای مؤلف رباط و جشنواره فیلم جیپور را نصیب او کرد.

در سال ۱۳۹۴، پس از ده سال و برای ششمین بار، با فیلم «بادیگارد» ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا، در نقش حیدر ذبیحی ظاهر شد و موفق شد برای چهارمین بار سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد را در سی‌وچهارمین دوره جشنواره فیلم فجر به دست آورد.

کار در تلویزیون

پرستویی در انتخاب مجموعه‌های تلویزیونی، بسیار گزیده‌کار بود. او فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ۱۳۶۳ آغاز کرد. سه اثر مهم او از سال ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۹ شامل امام علی، آوای فاخته و خاک سرخ است. همچنین، نقش‌آفرینی در آثار زیر تیغ در سال ۱۳۸۵ و آشپزباشی در سال ۱۳۸۸، از جمله کارهای ماندگار او در تلویزیون ایران محسوب می‌شوند.

موسیقی هنر و علم خلق، ترکیب و انتقال صداها و نواها به منظور ایجاد احساس و برقراری ارتباط میان انسان‌ها است. این هنر، از دیرباز تا کنون نقش مهمی در فرهنگ‌ها و جوامع مختلف ایفا کرده و وسیله‌ای برای ابراز احساسات، جشن‌ها و مراسم مختلف بوده است. موسیقی می‌تواند آرام‌بخش، هیجان‌انگیز، یا تفکربرانگیز باشد و تاثیر عمیقی بر روح و روان انسان دارد.

پرویز پرستویی علاوه بر فعالیت در حوزه سینما و تلویزیون، در عرصه موسیقی نیز فعالیت دارد. او برای نخستین بار در آلبوم «عشق است» به همراه تعدادی دیگر از خوانندگان به اجرا پرداخت. در همان سال، در آلبوم «دوست دارم» با زنده‌یاد ناصر عبدالهی همکاری کرد. در سال 86، صدای دلنشین او را در قالب دکلمه در آلبوم «بابایی» شنیدیم. آخرین اثر صوتی او، آلبوم «من پرویز پرستویی» که زندگینامه‌اش را روایت می‌کند، در سال 93 منتشر شد.

• من بازیگر هستم. نام من پرویز پرستویی است. این اثر در سال ۱۳۹۳ ساخته شده است.
• بابایی، به همراه بیژن مفید، سال ۱۳۸۶
• من تو را دوست دارم، همراه ناصر عبداللهی، سال ۱۳۷۹
• این اثر، «عشق است»، در سال ۱۳۷۹ منتشر شده و شامل آثار مشترک خوانندگان مختلف است.

شعرهای گفتاری

• من تهرانم را می‌خواهم / خواننده / سال ۱۳۹۶
• من پرویز پرستویی هستم و کارن همایون‌فر.
• بی‌بی جان / رسول نجفیان
• موجود نیست.
• این احساس، عشق است / دارینوش
• من تو را دوست دارم، دارینوش.
• بابایی / دارینوش
• سلام، خداحافظ / دارینوش

پیوند زناشویی

پرویز پرستویی در سال ۱۳۶۰ با نسترن پرستویی ازدواج کرد. این زوج خوشبخت دارای دو فرزند به نام‌های الناز و بهروز می‌باشند.

ملاحظات جانبی

در سال ۱۳۹۴، پرویز پرستویی در صفحه اینستاگرام خود کمپینی با عنوان «تحریم چهارشنبه‌سوزی» راه‌اندازی کرد. او در پیام تأثیرگذار خود خطاب به مردم ایران، آن‌ها را دعوت کرد تا به سنت‌ها و آیین‌های ایرانی بازگردند و از استفاده از ترقه‌ها و مواد محترقه که هر ساله منجر به صدمات جدی در آخر سال می‌شود، پرهیز کنند. این تحریم در واقع به‌عنوان یک توصیه بود، و پرستویی بر این باور است که کور شدن کودکان، لرزش دل پیرمردان و پیرزن‌ها، و زهره‌ترک شدن زنان باردار، نمونه‌هایی است که جایگزین رسم‌های محترم این جشن باستانی شده است.

در عرصه هنری، همکاری اخیر پرویز پرستویی با مسعود کیمیایی حاشیه‌های زیادی به همراه داشت. پرستویی در یک یادداشت درباره اختلاف خود با کیمیایی بر سر فیلم «قاتل اهلی» و تفاوت بین نسخه اصلی و نسخه اکران شده در جشنواره صحبت کرد. او از بی‌مهری و ساده‌انگاری بازیگر نام‌آشنای فیلم گله‌مند شد و بیان داشت که از سوءاستفاده از اعتماد و عشق خود به پروژه ناراحت است. پرستویی همچنین به احترام به مخاطبان اشاره کرد و اعلام کرد که پیش از نمایش فیلم، می‌خواسته است به کیمیایی اطلاع دهد که این نسخه، نسخه‌ای نبوده است که او قرار بوده در آن بازی کند.

کیمیایی نیز در پاسخ، شروع کرد به توضیح اینکه هرگز فکر نمی‌کرد در قالب یک جواب، پاسخی به پرستویی بدهد، و این تنها نمونه‌ای از تنش‌ها و اختلافات میان این دو هنرمند برجسته بود که بر سر مسائل مختلف هنری و شخصی شکل گرفت.

جوایز داخلی

در سال 1353، او دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از کاخ جوانان به خاطر هنر نمایی در نمایش «دکه» دریافت کرد.

در سال 1363، او موفق به کسب دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جشنواره فیلم فجر شد، به دلیل هنرنمایی در فیلم «دیار عاشقان».

در سال 1375، دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره فیلم فجر دریافت کرد، برای نقش‌آفرینی در فیلم «لیلی با من است».

در سال 1376، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد به او اعطا شد، به خاطر بازی در فیلم «آژانس شیشه‌ای».

در سال 1377، سه تندیس شامل تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنواره فیلم دفاع مقدس، جشن دنیای تصویر و جشن خانه سینما، به او اهدا شد، برای هنرنمایی در فیلم «آژانس شیشه‌ای».

در سال 1378، تندیس بهترین بازیگر کمدی را از جشنواره شهرکرد دریافت کرد، به خاطر نقش‌آفرینی در فیلم‌های «مرد عوضی» و «آدم برفی».

در سال 1379، تندیس بهترین بازیگر برگزیده جشن دنیای تصویر نصیب او شد.

در سال 1380، تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشن دنیای تصویر برای بازی در فیلم «عزیزم من کودک نیستم» به او اعطا شد.

در سال 1382، تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد از هشتمین جشن خانه سینما و جشن دنیای تصویر برای بازی در فیلم «مارمولک» به وی اهدا گردید، و همچنین جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم فجر برای بازی در فیلم «مارمولک» دریافت کرد.

در سال 1383، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنواره فیلم فجر، به خاطر بازی در فیلم «بید مجنون» به او تعلق گرفت.

در سال 1384، تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشن دنیای تصویر و سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنواره فیلم فجر، برای نقش در فیلم «به نام پدر» به او اهدا شد، و همچنین دیپلم افتخار بهترین بازیگر از نگاه منتقدین تئاتر برای بازی در تئاتر «فنز» دریافت کرد.

در سال 1391، جایزه حقوق بشر - کمیسیون بشر کانون وکلای دادگستری استان کرمانشاه به وی اعطا شد.

در سال 1392، جایزه ویژه بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم مقاومت به او اهدا شد.

در سال 1394، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنواره فیلم فجر، برای نقش‌آفرینی در فیلم «بادیگارد» به او تعلق گرفت.

جوایز بین‌المللی

در سال 2000، او به عنوان بهترین بازیگر نقش اول مرد، دیپلم افتخاری از جشنواره فیلم یوگسلاوی دریافت کرد، که به خاطر نقش‌آفرینی در فیلم آژانس شیشه‌ای بود.

در سال 2004، او جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره بین‌المللی فیلم سیاتل کسب کرد، به خاطر بازی در فیلم مارمولک.

در سال 2007، او موفق شد جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را در جشنواره فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی دریافت کند، که برای نقش‌آفرینی در فیلم زیر تیغ بود.

در سال 2009، او جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره فیلم‌های هنری باتومی دریافت نمود، که برای بازی در فیلم بیست بود.

در سال 2014، در سان‌فرانسیسکو، او موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد از جشنواره فیلم‌های ایرانی شد، به خاطر نقش‌آفرینی در فیلم امروز.

همچنین در همان سال، او جایزه بهترین بازیگر مرد را در جشنواره بین‌المللی سینمای مؤلف رباط، برای بازی در فیلم امروز، کسب کرد.

در سال 2014، او همچنین موفق شد جایزه جشنواره فیلم جیپور را به خاطر بازی در فیلم امروز دریافت کند.

تصاویر