تاریخچه ساختمان شیشهای صداوسیما و حمله موشکی اسرائیل
تاریخچه ساختمان شیشهای صداوسیما؛ از معماری عبدالعزیز فرمانفرمائیان تا هدف قرار گرفتن توسط موشکهای اسرائیل
تاریخچه ساختمان شیشهای صداوسیما، معماری عبدالعزیز فرمانفرمائیان و حمله موشکی اسرائیل به این نماد مهم ایران

در روز دوشنبه، ۲۶ خرداد ماه، حوالی ساعت ۱۸ و ۳۵ دقیقه، ساختمان شیشهای صداوسیما هدف حمله موشکهای اسرائیل قرار گرفت. این حادثه همزمان با پخش اخبار توسط سحر امامی، مجری شبکه خبر، روی داد.
ساختمان شیشهای سازمان صدا و سیما
در سال ۱۳۵۶، اتحادیه رادیو و تلویزیونهای آسیا و اقیانوسیه (ABU) تصمیم گرفت دفتر مرکزی خود را در تهران تأسیس کند. این تصمیم پس از مذاکرات با رئیس وقت سازمان رادیو و تلویزیون ایران اتخاذ شد، اما با وقوع انقلاب و تغییرات سیاسی، انتقال این مرکز به مالزی صورت گرفت. در اوایل دهه ۶۰ و همزمان با دوران ریاست محمد هاشمی بر صداوسیما، روند ساخت این مجموعه پس از بازبینی مجدد اسناد و نقشههای موجود از سر گرفته شد. نهایتاً، اولین ساختمان این مجموعه که به ساختمان شیشهای معروف است، در سال ۱۳۷۰ بهرهبرداری شد.
به دنبال آن، ساخت سایر سالنها در زیرزمین و فضاهای اطراف ساختمان شیشهای به تدریج ادامه یافت. در دوران ریاست دکتر علی لاریجانی، با هدف میزبانی سیودومین اجلاس اتحادیه، روند ساخت سالنهای همایش و تغییرات در نمای داخلی ساختمان با سرعت بیشتری انجام شد. سرانجام، با تأسیس شرکت مرکز همایشهای بینالمللی صداوسیما در سال ۱۳۷۳ و انتصاب حسین حاجیپور به عنوان مدیرعامل، فعالیتهای رسمی این مجموعه آغاز شد و در سال ۱۳۷۴، با برگزاری اجلاس ABU، به صورت رسمی افتتاح گردید. پس از آن، توسعههای تکمیلی، از جمله ساخت بنای اجلاس سران کشورهای اسلامی، انجام شد و فضای مجموعه به میزان ۱۵ هزار متر مربع گسترش یافت.
معمار ساختمان شیشهای سازمان صداوسیما
ساختمان شیشهای صداوسیما اثر مهندس عبدالعزیز فرمانفرمائیان است. وی در سال ۱۲۹۹ در نرماشیر متولد شد و در ۳۱ خرداد ۱۳۹۲ در اسپانیا درگذشت. عبدالعزیز فرمانفرمائیان از چهرههای برجسته معماری معاصر ایران و استاد دانشگاه تهران بود که علاوه بر فعالیتهای علمی، طراحی چندین سازه مهم و مدرن در ایران، از جمله ساختمان شیشهای صداوسیما را بر عهده داشت.
او در خانوادهای ثروتمند و وابسته به دربار قاجار متولد شد. پدرش، عبدالحسین میرزا فرمانفرما، از نوادگان عباس میرزا بود و سابقه خدمت در مقام والی چند استان را داشت. عبدالعزیز یکی از نه فرزند خانواده بود و دیگر اعضای خانوادهاش نیز در عرصههای سیاسی و اقتصادی ایران نقشآفرینی کردهاند، از جمله منوچهر فرمانفرمائیان که نویسنده کتاب «خون و نفت» است.
فرمانفرمائیان تحصیلات عالی خود را در مدرسه ملی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) گذراند و پس از فارغالتحصیلی در دهه ۱۳۳۰، به ایران بازگشت. او فعالیت حرفهای خود را از گاراژ پدرش آغاز کرد و پس از آن به جمع اساتید دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پیوست. عبدالعزیز فرمانفرمائیان بدون تردید یکی از بنیانگذاران معماری مدرن در ایران و پدر مهندسان مشاور کشور محسوب میشود. در زمانی وارد عرصه معماری شد که بیشتر پروژههای مهم کشور با بهرهگیری از مهندسان خارجی انجام میگرفت، اما او با استفاده از دانش روز جهان و تلاش بیوقفه، نقش مهمی در توسعه معماری مدرن در ایران ایفا کرد.