بررسی جامع جشنواره مد فجر؛ فرصت‌ها، چالش‌ها و آینده صنعت مد ایران
بررسی جامع سیزدهمین جشنواره مد و لباس فجر؛ چالش‌ها، فرصت‌ها و آینده صنعت مد ایران
بررسی جشنواره مد فجر، چالش‌ها، فرصت‌ها و آینده صنعت مد ایران؛ تحلیل آثار، سیاست‌ها و راهکارهای توسعه صنعت مد داخلی
محمدعرفان صدیقیان | مد و لباس یکی از پرجنب‌وجوش‌ترین و تأثیرگذارترین صنایع سودآور جهانی است که گردش مالی سالانه آن به چندین میلیارد دلار می‌رسد. این رشته هنری در طول تاریخ همواره تحت تأثیر تغییرات و حواشی قرار گرفته و سرنوشت آن در هر دوره‌ای متفاوت بوده است. در دنیای مدرن نیز، این هنر همواره در معرض جنجال بوده و رابطه نزدیکی با سلبریتی‌ها، حواشی آنها، همچنین اقتصاد و سیاست دارد.
در حالی که در ذهن عموم مردم، طراحی مد به عنوان مجموعه‌ای از طرح‌های خلاقانه و عجیب شناخته می‌شود، این صنعت دارای ابعاد پنهانی است که نقش مهمی در شکل‌گیری سلیقه عمومی جهانی ایفا می‌کند. توجه به معیارهای خواست جامعه و ترویج مصرف‌گرایی در اقتصاد آزاد جهانی، باعث شده است که برندهای معتبر این حوزه در طراحی کالکشن‌ها و مجموعه‌های سالانه خود، با تمرکز بر این دو عامل، روندهای روز را شکل دهند و تلاش زیادی برای کسب سهم بیشتری از بازار کنند. با این حال، هنگامی که درباره صنعت مد صحبت می‌کنیم، سوال مهمی مطرح می‌شود: وضعیت این صنعت در ایران چگونه است و آیا می‌توان برای این حوزه در کشور جنبه‌های صنعتی قائل شد یا خیر؟ در واقع، با یک پرسش بنیادی و قابل بررسی روبرو هستیم.
آیا مد و لباس در ایران یک صنعت محسوب می‌شود؟
اگر تنها به جنبه‌های مالی و اقتصادی موضوع نگاه کنیم، پاسخ به این سوالات ممکن است کمی مثبت به نظر برسد. با این حال، هنوز استفاده از واژه صنعت برای این حوزه، چندان مناسب به نظر نمی‌رسد. اما در بعد صنعتی، حوزه طراحی لباس زمانی می‌تواند به عنوان یک صنعت شناخته شود که تمام عوامل و ویژگی‌های یک صنعت را دارا باشد. به جز موارد شناخته شده در صنعت، مد و لباس باید قدرت ایجاد سلیقه عمومی در جامعه را داشته باشد و بتواند برای اکثریت مردم، نوعی الزام در خرید و مصرف محصولات خاص ایجاد کند.
مد ایرانی؛ نسخه بومی شده‌ی مد جهانی
بررسی وضعیت مد در جامعه ایرانی نشان می‌دهد که اغلب برندهای معتبر داخلی بیشتر تمرکز خود را بر تقلید از محصولات پرطرفدار جهانی قرار داده‌اند تا ایجاد ذائقه‌ای متفاوت در مخاطب. این روند تقلید نه تنها ناشی از محدودیت‌های هنری داخلی است، بلکه به محدودیت‌های زیرساختی نیز بازمی‌گردد. کمبودهای موجود به دلیل عدم حمایت کافی دولت، مانع از آن شده است که این حوزه بتواند به استقلال بومی دست یابد و حتی فاصله معناداری با صنعت جهانی داشته باشد. اگرچه در حوزه طراحی مفهومی، اقدامات قابل توجهی برای ترویج مبانی فرهنگی و حفظ اصالت‌های تاریخی صورت می‌گیرد، اما در بخش طراحی محصولات تجاری، این موضوع غالباً در سطحی کمینه‌گرا باقی می‌ماند.
در نهایت، جشنواره مد و لباس فجر برگزار شد
اگر در این روزها به خیابان زعفرانیه سر زده باشید، شاید بنرهای بزرگ و چشم‌نوازی را مشاهده کرده‌اید که با عنوان سیزدهمین جشنواره بین‌المللی مد و لباس فجر، بر طول ساختمان اصلی مجموعه هنری آسمان نصب شده است. این رویداد که به دلایلی نامشخص و با تأخیری پنج ماهه نسبت به زمان مقرر، به جای بهمن‌ماه سال گذشته، در حال برگزاری است.
فجری که هنوز ناشناخته است
در میان جشنواره‌های فرهنگی و هنری فجر، رویداد مد و لباس شاید کم‌توجه‌ترین و مظلوم‌ترین باشد. حتی پس از برگزاری سیزده دوره، هنوز بسیاری از مردم از وجود چنین رویدادی مطلع نیستند. بخشی از این بی‌اطلاعی ناشی از نحوه اطلاع‌رسانی و تبلیغات این رویداد است که همواره یکی از نقاط ضعف آن در طول زمان بوده است.
خالی بودن جایگاه، با دعوت از افراد برجسته پر نشد!
با وجود برگزاری سیزده دوره از جشنواره مد و لباس فجر، وضعیت کلی این رویداد و تأثیرپذیری آن از شرایط حوزه مد در کشور هنوز به طور واضح و مشخصی مشخص نشده است. سیاست‌گذاری یکپارچه‌ای بر تمامی دوره‌های این جشنواره حاکم نبوده است. اما نکته‌ای که می‌تواند نویدبخش باشد، این است که برای اولین‌بار در طول سال‌های برگزاری جشنواره، به خلاقیت و ذهن آزاد هنرمند بیشتر توجه شده است. این روند به راحتی در نگاهی کوتاه به جشنواره قابل مشاهده است؛ چرا که در این دوره، آثاری عرضه شده‌اند که در دوره‌های قبلی، هیچ‌گونه نشانی از آنها در جشنواره دیده نمی‌شد.
اگرچه در مراسم افتتاحیه و روزهای اولیه جشنواره حضور چهره‌های سرشناس در حوزه برندسازی مد و پوشاک مانند «سومبات هاکوپیان» و «شاهین فاطمی» توجه‌ها را جلب کرد، اما در مرحله سیزدهم این رویداد، همانند دوره‌های گذشته، در بخش رقابتی شاهد حضور شرکت‌کنندگان و برندهای معتبر و شناخته‌شده در این صنعت نیستیم.
جشنواره‌ای که نتوانست جامعه هدف خود را جذب کند.
از سوی دیگر، مکان برگزاری این جشنواره فضایی آرام و خلوت دارد. در نگاه اول، ممکن است به نظر برسد که این رویداد در جذب مخاطب موفق نبوده است، اما در واقعیت و در چارچوب رویدادهای جهانی مد، شرایط مشابهی حاکم است. یکی از دلایل این کم‌توجهی که تنها محدود به جشنواره فجر نیست و در سطح جهانی نیز مشاهده می‌شود، عدم هدف‌گذاری مناسب این نوع رویدادها برای مخاطب عمومی است.
در مقابل، بخش عمده‌ای از بازدیدکنندگان رویدادهای بین‌المللی را فعالان حوزه مد تشکیل می‌دهند؛ که به نظر می‌رسد جشنواره مد و لباس فجر با برگزاری سیزده دوره هنوز نتوانسته شرایط جذاب و مناسبی برای این جامعه هدف فراهم کند. ریشه اصلی این وضعیت را می‌توان در نبود زیرساخت‌های لازم در صنعت مد کشور جست‌وجو کرد. حوزه‌ای مهم و تأثیرگذار که چالش‌های آن تنها محدود به چند مورد نیست و بررسی کامل آن نیازمند فرصت مناسب و حضور کارشناسان و صاحب‌نظران این رشته است.
پایان‌ناپذیر بودن حوزه‌ای کوچک اما بی‌قانون، خلأ قانونی نام دارد.
بازدید از فضای جشنواره، تصویری کوتاه از نحوه فعالیت طراحان مد و لباس داخلی ارائه می‌دهد. در کشورهای پیشرو در حوزه مد، مانند برخی کشورهای اروپایی نظیر فرانسه، ایتالیا و انگلیس، و همچنین در آمریکا، ورود افراد متفرقه به بازار کار این صنعت محدود شده است. برای نمونه، اگر فردی در آمریکا بخواهد به صورت مستقل در حوزه طراحی مد فعالیت کند، باید حتما عضو انجمن طراحان مد آمریکا (CFDA) باشد؛ در غیر این صورت مجاز به فعالیت نخواهد بود و تنها می‌تواند به عنوان یک اپراتور ساده برای برندهای دیگر عمل کند.
مطالعات تاریخی نشان می‌دهد که وجود چنین قوانین انحصاری و همچنین پروتکل‌های غیررسمی، حتی مانع از حضور بسیاری از طراحان موفق ایرانی در بازارهای خارجی شده است. اما در ایران، پروتکل مشخصی برای وارد شدن به این صنعت تعیین نشده است. در نتیجه، هر فردی فرصت دارد تا خود را در بازار کار این حوزه محک بزند. بر اساس اصل «عرضه بیشتر، ارزش کمتر»، و عدم توجه به این مفهوم در صنعت جهانی مد، طبیعی است که این رشته تاکنون نتوانسته است به شکل حرفه‌ای توسعه یابد و فرصت‌های حرفه‌ای گسترده‌تری برای طراحان داخلی فراهم کند.
کشف ایرانی که قبلاً شناسایی شده بود
شعار اصلی این دوره از جشنواره «کشف ایران» تعیین شده است، مفهومی که تمامی شرکت‌کنندگان ملزم به رعایت آن در ظاهر و نمادهای آثار خود بودند. هر فرد تلاش کرده است تا برداشت و تفسیر شخصی خود را از این شعار به نمایش بگذارد. با این حال، میزان و کیفیت تجلی این مفهوم در آثار مختلف متفاوت است. برخی تنها به عناصر ثابت و معمول مانند استفاده از نقشه ایران در طراحی‌ها بسنده کرده‌اند، در حالی که دیگران با بهره‌گیری از خلاقیت بیشتر، سعی در نشان دادن این مفهوم با بهره‌گیری از المان‌های بصری و نمادین کمتر مرسوم مربوط به تمدن‌های باستانی داشته‌اند.
دامنه مفهومی لباس در سیزدهمین دوره گسترش یافت.
نکته مهم دیگر این است که تغییر دولت ظاهراً بر فضای عمومی این جشنواره نیز تأثیر گذاشته است. در سال‌های گذشته، کیفیت و نوع آثار ارائه شده با آنچه در این دوره دیده می‌شود، تفاوت قابل توجهی دارد. فضای جشنواره کاملاً دگرگون شده است. به نظر می‌رسد مفهوم لباس و در کنار آن مد، که عنوان اصلی این رویداد است، دامنه وسیع‌تری پیدا کرده است؛ به گونه‌ای که حتی در بخش‌هایی از نمایشگاه، لباس‌های شب زنانه نیز به چشم می‌خورند.
جشنواره‌ای که ناگهان برگزار شد
برای درک تغییرات صورت گرفته در روند اجرایی این دوره از جشنواره نسبت به دوره‌های قبلی، با چند تن از صاحبان آثار گفت‌وگویی دوستانه داشتم. بسیاری از آنها علاوه بر ابراز نارضایتی از روش‌های تبلیغات و اطلاع‌رسانی این رویداد، از کم‌توجهی به نظم و زمان‌بندی مناسب در انتشار فراخوان شکایت کردند. بر اساس گفته‌های شرکت‌کنندگان، فاصله زمانی میان اعلام فراخوان و مرحله دریافت آثار تنها سیزده روز بوده است که این مدت کوتاه، به طور قابل‌توجهی بر کیفیت و دقت اجرای طرح‌ها تأثیر منفی گذاشته است.
بازار شام در منطقه زعفرانیه
یکی دیگر از نکات قابل توجه در جشنواره سیزدهم، نحوه چیدمان و مرچندایز آثار در سالن برگزاری است که به شکل غیرمتداولی انجام شده است. این سبک چیدمان فضایی شبیه بازار شام ایجاد کرده است، که البته به دلیل محدودیت فضای نمایشگاه، راه حل دیگری برای برگزارکنندگان نبوده است. لازم به ذکر است که این رویداد پس از سیزده دوره برگزاری، هنوز مکان ثابتی ندارد و این موضوع باعث شده است که نتواند همواره مخاطبان همیشگی خود را جذب کند.
مد بر اساس هویت ملی و ریشه‌های فرهنگی استوار است.
اگرچه جشنواره سیزدهم همچنان با برخی ضعف‌های همیشگی مواجه است، اما نکات مثبتی نیز در آن دیده می‌شود. به عنوان نمونه، تعداد آثار پذیرفته شده در نمایشگاه به طور قابل توجهی کاهش یافته است، که این موضوع منجر به تغییر در معیارهای داوری و ارزیابی آثار شده است و فضای جدید و خلاقانه‌ای را رقم زده است.
این انتخاب‌ها، امیدواری‌هایی را برانگیخته است که جشنواره مد و لباس فجر بتواند به عنوان یک ویترین برای نمایش استعدادهای طراحان ایرانی عمل کند و فرصتی باشد برای گفت‌وگوهای فرهنگی، احیای هویت ملی و نزدیکی به صنعت مد جهانی، در حالی که ارزش‌های بومی و اصالت‌های فرهنگی حفظ می‌شوند. این ایده، هرچند همواره مورد تاکید برگزارکنندگان قرار گرفته است، اما تاکنون به مرحله اجرا نرسیده است. مسیر تحقق این هدف، در صورت همدلی میان هنرمندان، مسئولان و مردم، می‌تواند آینده‌ای روشن‌تر برای صنعت پوشاک ایران رقم بزند.
مصاحبه با محسن گرجی، دبیر سیزدهمین جشنواره مد و لباس
برندگان این دوره از جشنواره هرگز رها نخواهند شد.
دبیر سیزدهمین جشنواره مد و لباس درباره زمان انتشار فراخوان و مراحل اولیه برگزاری جشنواره توضیحاتی ارائه داد. وی گفت: «در مرحله نخست، ۷۰۰ گروه آثار و طرح‌های خود را به دبیرخانه ارسال کردند که در نهایت ۲۱۴ تیم انتخاب شدند. همچنین، ۱۲ مرکز منتورینگ به هنرمندان منتخب معرفی شد. این امکان فراهم شد که هنرمندان بتوانند اجرای آثار خود را به صورت مستقل انجام دهند یا به صورت رایگان در پایگاه‌های منتورینگ حضور یابند و از مشاوره‌های تخصصی بهره‌مند شوند.»
بیست و چهار اثر برگزیده
محسن گرجی با توضیح درباره آثار تیم‌های منتخب، گفت: «از مجموع ۲۱۴ اثر برگزیده، حدود ۱۳۰۰ قطعه شامل لباس‌های بالا، شلوار، روسری و دیگر موارد است که این آثار به صورت دوره‌ای در طول هفته جاری به نمایش گذاشته می‌شوند.»
ده گزینه، سه گزینه برتر، نتایج نهایی جشنواره
وی در توضیح فرآیند داوری آثار بیان کرد: «در مرحله ارزیابی، هر داور مجاز است ۱۰ اثر را برگزید. در این دوره از جشنواره، ۱۰ داور در بخش هنری و ۱۰ داور در بخش صنعتی حضور دارند. در پایان، سه اثری که بیشترین آرا را کسب کنند، به عنوان برگزیده اعلام می‌شوند.»
ارزیابی اولیه در فرآیند انتخاب، به بهبود کیفیت کمک می‌کند.
گرجی با اشاره به تفاوت‌های سیزدهمین دوره نسبت به دوره‌های قبلی، بر اهمیت کیفیت تأکید کرد و توضیح داد: «در دوره‌های گذشته، تعداد بیشتری اثر در جشنواره نمایش داده می‌شد. اما امسال، در مرحله اولیه ارزیابی، بخش قابل توجهی از طرح‌های ارسالی رد شدند که این اقدام به منظور ارتقای سطح کیفی برگزاری این رویداد انجام شده است. ما سعی کردیم فرآیند غربالگری دقیقی را اجرا کنیم تا تنها آثار مرتبط و با کیفیت، هم‌راستا با مفهوم جشنواره، انتخاب شوند.»
میدان همبستگی و استعداد، عنوان جشنواره را به خود اختصاص داد.
دبیر این دوره از جشنواره در توضیح علت انتخاب شعار «کشف ایران» گفت: «ایران سرزمینی است پر از نشانه‌های طبیعی، فرهنگی و تاریخی، و از استعدادهای فراوان در زمینه‌های مختلف هنری برخوردار است. هدف ما این بود که بخش کوچکی از این ظرفیت‌ها را در جشنواره به نمایش بگذاریم. این شعار همچنین احساس همدلی را در بر دارد و همه هموطنان در مورد ارزش واژه‌هایی مانند «ایران» و «ایرانی بودن» نظر مشترکی دارند.»
جوانان آینده‌ی زیست‌بوم صنعت پوشاک ایران را شکل خواهند داد.
گرجی آینده‌ی زیست‌بوم پوشاک ایران را در پرتو این دوره از جشنواره می‌بیند. او تأکید می‌کند که حضور طراحان جوان در این رویداد برای ما اهمیت زیادی دارد و معتقد است که آینده صنعت پوشاک کشورمان به دست همین نسل جوان شکل خواهد گرفت. این افراد در جشنواره‌های مختلف فعال هستند، با انگیزه و اعتماد به نفس بالا به مسیر خود ادامه می‌دهند و نقش مهمی در توسعه و رونق آینده این حوزه ایفا می‌کنند.
وظیفه جشنواره پس از پایان آن شامل شبکه‌سازی، شناسایی استعدادها و تقویت توانمندی‌ها است.
او بر این باور است که جشنواره مسئولیت حمایت از شرکت‌کنندگان و برندگان این دوره را بر عهده دارد. وی افزود: «ما وظیفه داریم استعدادهای برتر را مورد حمایت قرار دهیم و از طریق برقراری شبکه‌سازی و اجرای برنامه‌های مدون، آنها را به فضای حرفه‌ای این حوزه متصل کنیم. برای شرکت‌کنندگان در جشنواره، نقشه راهی برای رفتار حرفه‌ای طراحی شده است که پس از پایان جشنواره اجرایی خواهد شد. هدف ما این است که فرآیندهای استعدادسنجی تکمیلی و توانمندسازی را انجام دهیم تا برگزیدگان این رویداد به حال خود رها نشوند و بتوانند در مسیر حرفه‌ای خود رشد کنند.»
برای برگزاری بهتر، همدلی نیازمند شش ماه زمان بود.
در پایان، گرجی بدون اشاره به تأخیر در برگزاری این دوره از جشنواره، مدت زمان طولانی بین دوره قبلی و این دوره را به تلاش برای برگزاری بهتر نسبت می‌دهد. وی می‌افزاید: «در طول شش ماه گذشته، نشست‌های متعددی با اقشار مختلف این حوزه از جمله صاحبان برندهای معتبر، اساتید، کارکنان، شتاب‌دهنده‌ها، اصناف و انجمن‌های گوناگون برگزار کردیم تا بتوانیم همدلی لازم را برای برگزاری بهتر این رویداد ایجاد کنیم.»
مصاحبه با سحر کریمی‌زاده، عضو هیئت داوران در جشنواره سیزدهم
ایجاد تیم؛ کلید گمشده در فعالیت‌های طراحان جوان
سحر کریمی‌زاده یکی از اعضای هیأت داوران در سیزدهمین جشنواره مد و لباس است. او تفاوت اصلی این دوره را در گسترش دامنه موضوعی آثار پذیرفته‌شده عنوان کرد. «در سیزدهمین جشنواره، رویکردی متفاوت و جذاب برای فارغ‌التحصیلان حوزه مد و لباس اتخاذ شده بود. هنرجویان و طراحان در دو بخش طراحی لباس کاربردی و طراحی لباس مفهومی، همچنین طراحی اکسسوری شامل زیورآلات، پارچه و کیف و کفش، آثار خود را به جشنواره ارسال کردند.»
اصول کلی طراحی در جشنواره سیزدهم
وی بر این باور است که یکی از ویژگی‌های برجسته سیزدهمین دوره، یکی از اصول بنیادی دنیای مد جهانی است که برای اولین‌بار در این جشنواره اجرا شده است. او می‌افزاید: «در این دوره، قانونی وضع شد که بر اساس آن، طراحان ملزم به اجرای نهایی طرح‌های خود بودند. این قانون باعث شد که افراد مجبور به تشکیل تیم‌های کاری شوند، که این موضوع در صنعت لباس و مد بسیار حائز اهمیت است.»
کیفیتی متفاوت نسبت به دوره‌های قبلی
داور این دوره از جشنواره با تأکید بر این ویژگی منحصر به فرد، اظهار داشت: «بسیاری از طراحان پیش از این جشنواره تنها تجربه‌هایی در حوزه رویدادهای دانشجویی داشتند. اکنون، آنها موفق شده‌اند تیم‌سازی را تجربه کرده و ایده‌های خود را به نتیجه برسانند. خوشبختانه، کیفیت آثار در سطح مطلوبی قرار دارد و این امر برای ما قابل قبول است.»
تغییری که جشنواره برای دانشجویان ایجاد کرد
کریمی‌زاده با ابراز امیدواری برای شروع روند تغییرات، تصریح می‌کند: «این دوره از جشنواره می‌تواند نقطه شروعی برای تحول در روش برگزاری باشد و امیدوارم رویدادهای مثبت در جشنواره چهاردهم به صورت حرفه‌ای و منسجم دنبال شود.»
مسیر شغلی برگزارکنندگان آغاز شد.
او بر این باور است که آموزش رفتار حرفه‌ای در قالب جشنواره تأثیر قابل‌توجهی بر سرنوشت گروه‌های شرکت‌کننده دارد. وی می‌افزاید: «در این رویداد، تیم‌های مختلف از مرحله ایده‌پردازی تا اجرای نهایی در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. تمامی آثار مشاهده شده، نتیجه تلاش گروه‌های جوان و فعال هستند. به نظر من، نیاز به تشکیل تیم‌های قوی در هر حرفه‌ای احساس می‌شود و خوشبختانه این رویداد به طور خاص به این موضوع توجه نشان داده است.»
ایران در جشنواره شناخته شد.
داور جشنواره با اشاره به انتخاب مناسب شعار این دوره، اظهار داشت که در آثار ارائه شده، کشف و درک این شعار به وضوح قابل مشاهده و قابل تحسین است. وی افزود: «بیشتر آثار پذیرفته شده در جشنواره مربوط به دانشجویان رشته طراحی لباس است و با توجه به این نکته، می‌توان سطح کیفی طرح‌ها را قابل قبول ارزیابی کرد. خوشبختانه، گروه‌های اجرایی توانسته‌اند به خوبی مفهوم شعار جشنواره، یعنی «کشف ایران»، را درک کرده و در نتیجه، کانسپت‌ها و منابع الهام را استخراج و با یکدیگر تلفیق نمایند.»
مصاحبه با آتنا امیدی، یکی از شرکت‌کنندگان جوان در جشنواره سیزدهم
«کرمانج» الهامی گرفته از کشف‌های ایران است.
آتنا امیدی یکی از شرکت‌کنندگان در این دوره از جشنواره مد و لباس است. او پس از چند سال فعالیت در این حوزه، امسال برای اولین‌بار در این رویداد حضور یافته است. «من سه سال است که در زمینه مد و لباس کشور فعالیت می‌کنم، اما این نخستین بار است که در جشنواره مد و لباس فجر شرکت می‌کنم.»
ایل کرمانج، نماد کشف سرزمین ایران
امیدی درباره شعار امسال جشنواره و نحوه انتخاب آن توضیح می‌دهد: «شعار امسال جشنواره «کشف ایران» است، بنابراین تصمیم گرفتم فرهنگ و پوشش ایل کرمانج را به عنوان نمونه‌ای اصیل از فرهنگ و تمدن ایرانی در طراحی خود لحاظ کنم.»
او در ادامه با اشاره به اهمیت همیشگی مفهوم ایران در حوزه طراحی لباس، افزود: «برای هر طراح، اولین ایده و منبع الهام، ایران و المان‌های فرهنگی آن است. زیرا عناصر و نقش‌مایه‌های بسیار اصیل و مهمی در فرهنگ و تمدن ایرانی وجود دارد که بخش زیادی از تاریخ و هویت این سرزمین را تشکیل می‌دهد. این تمدن که بسیاری از نقاط جهان از آن بی‌بهره‌اند، نیازمند توجه و پاسداشت است و باید همواره مورد توجه قرار گیرد.»
طراحی بر پایه تجربیات فردی است.
او با اشاره به اینکه آثارش تحت تاثیر تجربیات زندگی‌اش هستند، توضیح داد: «همیشه مفهوم و ایده اصلی پروژه‌های من، بر اساس تجربیات شخصی‌ام شکل گرفته است و هرگز مواردی را که برایم قابل درک نیست، برگزیده نمی‌سازم».
روند روز و لباس‌های زنان ایل
امیدی در توضیح طراحی که به جشنواره ارائه داده است، گفت: «طرح من شامل جلیقه، شلوار و مینی‌اسکارف است. جلیقه یکی از پرطرفدارترین ترندهای روز در کشور در سال جاری محسوب می‌شود. علاوه بر این، این عنصر از لحاظ فرهنگی نیز جزو نشانه‌های مهم در لباس بانوان ایل کرمانج به شمار می‌آید. همواره امضای من در طراحی‌ها، ترکیبی از سبک‌های مینیمال و سنتی است که این ویژگی در تمامی آثار من تاکنون دیده می‌شود.»
در نهایت، جشنواره اعلام شد.
او که تاکنون در جشنواره مد و لباس شرکت نکرده است، اما معتقد است این دوره با دوره‌های قبلی تفاوت دارد. او می‌گوید: «به نظر می‌رسد امسال جشنواره‌ای متفاوت و با کیفیت‌تر برگزار شده است. در سال‌های گذشته نیز علاقه‌مند به شرکت در این رویداد بودم، اما اطلاع‌رسانی مناسب انجام نمی‌گرفت. خوشبختانه در این دوره فرآیند اطلاع‌رسانی و تبلیغات بهتر و مطلوب‌تر بود.»
طراحان نباید در وضعیت رها شده قرار گیرند.
این طراح جوان لباس انتظاراتی از مسئولان برگزاری جشنواره دارد که فراتر از صرفاً برگزاری یک رویداد است. او معتقد است که پس از پایان جشنواره، نباید طراحان به حال خود رها شوند و نیاز است تا از سوی برگزارکنندگان مورد حمایت قرار گیرند. باید به آنها کمک شود تا بتوانند حداکثر توانایی‌های خود را نشان دهند. برگزاری دوره‌های آموزشی که با اصول کار حرفه‌ای آشنا شوند، ضروری است، همچنین فراهم کردن فرصت‌هایی برای ارتباط موثر و سودمند با افراد مهم و مطرح در حوزه مد و لباس و دریافت حمایت‌های لازم، از جمله نیازهای این طراح جوان است.
جشنواره باید مسیر ورود به بازار را هموار سازد.
او یکی دیگر از انتظاراتش از حضور در جشنواره را آینده‌نگری در زمینه طراحی و فعالیت‌های حرفه‌ای خود می‌داند. وی بیان می‌کند که طراحی‌هایش بر اساس سلیقه روز جامعه انجام شده است و اثرش در بخش کاربردی این دوره از جشنواره شرکت دارد. او معتقد است که این طرح کاملاً آماده برای تجاری‌سازی و ورود به بازار است. به نظر او، بهترین راه این است که جشنواره شرایطی را فراهم کند تا شرکت‌کنندگان بتوانند بستر مناسبی برای توسعه و معرفی آثار خود فراهم سازند.
