الیکا عبدالرزاقی: از اجرای شاه لیر با موسیقی راک تا چالش‌های تئاتر و حضور در رئالیتی‌شوها

الیکا عبدالرزاقی در حال حاضر روی صحنه سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر اجرای موسیقایی از تراژدی کلاسیک ویلیام شکسپیر، «شاه لیر»، را به روی صحنه برده است. این دومین تجربه کارگردانی او است؛ او پس از اجرای «هملت» که اولین کارگردانی‌اش بود و هم در آن به سراغ آثار شکسپیر رفته بود، معتقد است که اگر بازیگری در اجرای متون کلاسیک توانمند باشد، به راحتی می‌تواند هر متنی را بازی کند. در این اجرا، از حضور احمد ساعتچیان در نقش لیر و رضا یزدانی، هم به عنوان خواننده و هم بازیگر، بهره برده است.

در گفت‌وگو، عبدالرزاقی درباره انتخاب آثار شکسپیر و دلایل تمرکز بر این نویسنده صحبت کرد. او بر این باور است که کار با متون کلاسیک، به ویژه آثار شکسپیر، به بازیگر کمک می‌کند تا درک عمیق‌تری از دیالوگ‌ها پیدا کند و این مهارت را در سایر نقش‌ها نیز به کار گیرد. او آرزو دارد گروه‌هایی در ایران وجود داشته باشند که همواره در حال اجرای آثار شکسپیر باشند و تماشاگران بتوانند در هر زمان، اثری از این نویسنده بزرگ را در سالن‌های مختلف ببینند.

در مورد انتخاب «شاه لیر»، عبدالرزاقی توضیح داد که پس از اجرای «هملت»، به این فکر افتاد که چگونه می‌تواند تراژدی‌ترین اثر شکسپیر را به صورت آهنگین و تصویری اجرا کند. هدف او این بود که نشان دهد دیوانگی، کابوس‌ها و توهمات لیر را به صورت بصری و با بهره‌گیری از امکانات سالن نمایش دهد. او در طراحی صحنه و تدوین اجرایی از تکنیک‌های مختلف مانند دیزالوش و ترکیب تصاویر بهره برد و تلاش کرد تا اثر، فراتر از یک متن صرف، یک تجربه چندحسی باشد.

او درباره زمان‌بر بودن مطالعه و بررسی نمایشنامه «شاه لیر» گفت که این اثر نیازمند تحقیق و بررسی دقیق است تا بتوان آن را در قالب یک نمایش دو ساعته برای تماشاگر عمومی ارائه داد. هدف او جذب مخاطب عام است، چراکه معتقد است سرگرمی پایه و اساس تئاتر است و باید ابتدا تماشاگر را به سالن بکشاند و سپس محتوا را منتقل کرد.

عبدالرزاقی در مقایسه با «هملت»، که در آن کاراکترهای منفی را با رویکردی کمیک نشان داد، در «شاه لیر» تصمیم گرفت این اثر را به صورت آهنگین و بدون پارودی اجرا کند تا هم به چالش کشیدن خود و هم حفظ جذابیت اثر کمک کند. او معتقد است که باید از ترس‌های خود عبور کرد و به سمت رویکردهای متفاوت و نوآورانه در اجرای آثار کلاسیک رفت، زیرا هر اثر، هر چند قدیمی، قابلیت نزدیک شدن و بازتعریف دارد.

در مورد چالش‌های اجرای «شاه لیر»، عبدالرزاقی گفت که استفاده از تکنیک‌های متفاوت مانند حرکت‌های فرم و طراحی صحنه در کنار موسیقی، به ویژه موسیقی راک و هارد راک، به او کمک کرده است تا اثر را زنده و جذاب نگه دارد. او همچنین درباره چالش‌های اجرای بخش‌های تراژیک و حساس در تئاتر گفت و تاکید کرد که طراحی حرکت و نورپردازی نقش مهمی در انتقال احساسات دارد.

در رابطه با حضور چهره‌های شناخته‌شده در این اثر، او توضیح داد که نقش‌ها را بر اساس ویژگی‌های فیزیکی و سنی بازیگران انتخاب کرده است و حضور رضا یزدانی در نقش ادموند، به دلیل تطابق صدای او با شخصیت، بسیار موثر بوده است. او همچنین در مورد نقش‌آفرینی احمد ساعتچیان گفت که او برای بازی در نقش شاه لیر، وزن زیادی کم کرده و تغییرات فیزیکی قابل توجهی انجام داده است.

در زمینه حمایت‌های مالی و اسپانسرینگ، عبدالرزاقی بر اهمیت حضور اسپانسرها در تئاتر تاکید کرد و گفت که این حمایت‌ها می‌تواند به تداوم تولیدات کمک کند، هرچند که این موضوع همواره با چالش‌هایی همراه است. او همچنین درباره وضعیت مدیریت و نوبت‌های اجرای مجموعه تئاتر شهر توضیح داد که در چند سال اخیر، به دلیل تغییر مدیران و نوبت‌بندی‌های مختلف، اجرای او به تعویق افتاده است.

در بخش دیگری از گفتگو، درباره حضور در برنامه‌های رئالیتی‌شو و نبود پیشنهادهای جدید در عرصه تلویزیون صحبت کرد. او بر این باور است که فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، فرصت‌های تازه‌ای برای دیده شدن فراهم کرده‌اند، اما باید در این حوزه فرهنگ‌سازی و رعایت اصول اخلاقی صورت گیرد. او تأکید کرد که مرز بین کمدی و لودگی باید مشخص باشد و کمدی واقعی نیازمند اصول و قواعد است.

در پایان، عبدالرزاقی درباره آینده اجرایش گفت که ممکن است به سراغ آثار دیگر شکسپیر برود، مانند «ژولیوس سزار» یا «تیتوس آندرونیکوس»، و همچنان به نوآوری و چالش‌طلبی در کارهایش ادامه خواهد داد.