ناگفته‌های محمد صادقی از آمریکا، هالیوود و دوبله در مختارنامه
ناگفته‌های محمد صادقی بازیگر مامون در ولایت عشق: از تحصیل در آمریکا، نقش‌های هالیوودی و خاطرات دوبله در مختارنامه
محمد صادقی بازیگر مامون در ولایت عشق، خاطرات تحصیل در آمریکا، نقش‌های هالیوودی و تجربه‌های دوبله را به اشتراک گذاشت.
سروان منعطف، هوشمند و نکته‌سنج نیروی انتظامی، تبهکار خونسرد، بی‌رحم و خشن با ضریب هوشی بالا، مامون عباسی و نقش‌های جذاب دیگری که بخش عمده‌ای از کارنامه پربار و غنی محمد صادقی را تشکیل می‌دهند. این هنرمند تحصیل‌کرده، با فهم عمیق و ادب سینما و تلویزیون، هرگز از آموزش و انتقال دانش به نسل جوان دریغ نکرده است. عبدالله بن مطیع در سریال مختارنامه، میرزا کوچک خان جنگلی در عمارت فرنگی، چارلز مارلینگ در روزهای به یاد ماندنی، امیرکبیر در سال‌های مشروطه، افسر اداره آگاهی در خواب و بیدار، رستم اسطوره‌ای، تاجر تبهکار و نقش منفی بی‌صدا در فریاد کن، از جمله نقش‌های ماندگار این بازیگر توانا هستند که با بزرگان همچون داوود میر باقری، مهدی فخیم‌زاده، بهمن زرین‌پور و محمدرضا ورزی همکاری داشته است. صادقی درباره فعالیت‌های کاری‌اش در این سال‌ها، گفت‌وگویی با سایت صبا انجام داده است که در ادامه می‌خوانید.
قبل از سفر به آمریکا برای ادامه تحصیل، چه فعالیت‌های هنری انجام می‌دادید؟
در سن 17 سالگی و در اوایل دهه پنجاه، دیپلم خود را دریافت کردم و در کنکور رشته صنایع غذایی قبول و پذیرفته شدم.
آیا در آن زمان علاقه‌ای به سینما نداشتید؟
در آن زمان، علاقه زیادی به تحصیل در این رشته داشتم و آرزو داشتم در آن تحصیل کنم. اما تنها یک دانشکده سینمایی وجود داشت که پذیرش در آن بسیار دشوار بود و من موفق به قبولی نشدم. با وجود این، تمایلم برای ادامه تحصیل مرا ترغیب کرد تا به خارج از کشور بروم.
شما همچنین در خارج از کشور رشته علوم ارتباطات را تحصیل کرده‌اید.
رشته اصلی، مادر محسوب می‌شد و در زیرمجموعه آن، سینما و تلویزیون قرار داشتند.
چگونه وارد مدرسه سینمایی لی استراسبرگ شدید؟
پس از مدتی تحصیل در دانشگاه، احساس کردم نیاز دارم به تجربه‌های جدید و متفاوتی برسم، چرا که تحصیلاتم بیشتر جنبه تئوریک داشت. بنابراین، تصمیم گرفتم به لس آنجلس و هالیوود سفر کنم و طی ده سال، در زمینه صدا فعالیت‌های مختلفی انجام دادم.
اگر این درخواست پدر نبود، آیا در آمریکا باقی می‌ماندید؟
نمی‌دانم، ولی ایران را دوست دارم و پس از بازگشت، مشغول بازی و تدریس شدم و از وضعیت فعلی‌ام رضایت دارم.
پس از بازگشتتان، چگونه وارد حرفه بازیگری شدید؟
پس از بازگشت به تدریس در دانشگاه، فعالیت خود را آغاز کردم و مدت‌ها در سمت معاون آموزشی فعالیت داشتم. در طول این سال‌ها، در بیشتر دانشگاه‌های معتبر سابقه تدریس و برگزاری سمینار داشتم. در این مدت، چندین پیشنهاد بازیگری نیز به من ارائه شد.
اولین فیلمی که تماشاگر آن بودید، کدام فیلم بود؟
فیلم «فرار مرگبار» یک اثر اکشن بود.
آیا از این تجربه رضایت داشتید؟
از این بابت راضی بودم که در اولین تجربه‌ام در سینما نقش اصلی را ایفا کردم.
آیا در سریال «ولایت عشق» تصویر پیچیده و چندوجهی از مامون نشان داده شد؟
هدف از نشان دادن چهره سیاه و شرور مامون در سریال نبود، بلکه تأکید بر ارائه مباحث آموزنده و عبرت‌آموز بود. شخصیتی که در ابتدا شاید چندان خبیث نباشد، با حفظ قدرت، مقام و دنیاپرستی ممکن است خبیث‌تر شود و به تدریج سقوط اخلاقی را تجربه کند. این موضوع نشان می‌دهد که هیچ‌کدام از ما در مقابل گناه و لغزش مصون نیستیم و این یک هشدار جدی برای تماشاگران است تا مراقب رفتارهای خود باشند. بنابراین، نقش‌های منفی در آثار هنری نه تنها جنبه سرگرمی دارند، بلکه جنبه‌های آموزشی و هشداردهنده نیز دارند. در هر حال، پرداختن به شخصیت‌های منفی باید با دقت و تفکر انجام شود.
من شخصاً علاقه زیادی به شخصیت‌ام در سریال «ولایت عشق» دارم؛ اثری که بسیار ماندگار و ارزشمند است. یادم می‌آید درباره تحلیل شخصیت مامون، مقاله‌ای 160 صفحه‌ای نوشتم و با بسیاری از تاریخ‌دانان گفتگو کردم. همچنین به مکان‌های تاریخی مرتبط با آن دوران در طوس خراسان مراجعه کردم. هنوز هم این سریال در ذهن و خاطره مردم باقی مانده است.
یکی از ویژگی‌های کاری مهدی فخیم‌زاده، تعلق خاطر او به سینمای آمریکا و بهره‌گیری از فضای کلاسیک این نوع آثار در ساخته‌هایش است. فخیم‌زاده شناخت خوبی از سینمای هالیوود دارد و معتقدم دو اثر تاریخی او از استانداردهای جهانی برخوردارند.
آیا از دوبله صدایتان در انیمیشن مختار رضایت داشتید؟
داود میر باقری به بازیگران اطلاع داد که برای ارتقاء کیفیت کار، برخی از نقش‌ها دوبله خواهند شد و از آن‌ها خواست در صورت موافقت، این تصمیم عملی شود. من نیز در این باره مخالفتی نکردم. در چنین مواردی، منتقدانی مانند شما می‌توانند ارزیابی دقیقی ارائه دهند.
