وقتی بازدیدکننده و پرتره یکی می‌شوند!
چهره‌هایی که از تابلوهای نقاشی بیرون آمدند؛ عکس‌های باورنکردنی از شباهت عجیب بازدیدکنندگان با پرتره‌های تاریخی
مجموعه‌ای دیدنی از لحظاتی نادر که بازدیدکنندگان موزه‌ها با چهره‌هایی در نقاشی‌ها مواجه می‌شوند که به‌طرز شگفت‌انگیزی شبیه خودشان هستند!
وقتی چهره‌های نقاشی‌شده از دل تاریخ بیرون می‌آیند؛ مواجهه عجیب با گذشته در قاب امروز
گاهی در دل یک موزه، در میان صدها اثر هنری و دیوارهایی آغشته به تاریخ، لحظه‌ای پیش می‌آید که مرز بین زمان حال و گذشته کاملاً فرو می‌ریزد. بازدیدکننده‌ای بی‌خبر وارد سالن می‌شود، مقابل تابلویی می‌ایستد... و ناگهان با چهره‌ای روبه‌رو می‌شود که انگار از روی آینه‌ای قدیمی، تصویر خودِ او را در قرنی دیگر بازتاب داده است!
این مجموعه عکس‌ها، مستندهایی‌اند از همین لحظات ناب. چهره‌هایی که گویا از میان قرن‌ها عبور کرده‌اند و با نسخه‌ی امروزی خود سلفی گرفته‌اند. هر تصویر نه‌تنها تماشاگر را لبخند به لب می‌آورد، بلکه پرسشی در ذهن می‌کارد:
آیا چهره‌های انسانی جاودانه‌اند؟ آیا زمان فقط یک خط ممتد است یا دایره‌ای که مدام خودش را تکرار می‌کند؟
هنر، آینه‌ی ناتمام تاریخ
نقاشی‌هایی که در سال‌های دور با ذغال، رنگ روغن، و عشق کشیده شدند، حالا در دنیای پر از دوربین‌های دیجیتال و فیلترهای مدرن، همچنان حرفی برای گفتن دارند. این تصاویر نشان می‌دهند که زیبایی چهره، ویژگی‌های انسانی و هویت، چیزی فراتر از مد و زمان است؛ آن‌ها ردپایی از «انسان بودن» هستند که در همه‌ی دوره‌ها تکرار می‌شود.
در هر قاب، مواجهه‌ی یک بازدیدکننده با نسخه‌ای تاریخی از خودش، لحظه‌ای از درک عمیق پیوستگی انسان‌ها را ثبت می‌کند. گویی تاریخ، از طریق هنر، با ما صحبت می‌کند.
پیشنهاد خلاقانه برای بازدید از موزه‌ها
اگر روزی به موزه‌ای رفتید، فقط آثار را نبینید؛ در میان تابلوها، به‌دنبال خودتان بگردید! شاید در یکی از آن قاب‌های قدیمی، کسی نشسته باشد که بی‌صدا می‌گوید: «ما خیلی دور از هم نیستیم…»
این مجموعه‌ی دیدنی را از دست ندهید؛ گالری‌ای از شباهت‌های باورنکردنی که تاریخ و اکنون را به هم پیوند می‌زند.
