آینده رمزارزها در دستان شما: همه چیز درباره دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین و نقش آن‌ها در توسعه بازار کریپتو

آشنایی با دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین و نقش آن‌ها در بازار رمزارزها

در ماه‌های اخیر، پذیرش عمومی و محبوبیت بیت‌کوین (BTC) به شدت افزایش یافته است. این روند با تصویب صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF) مبتنی بر بیت‌کوین در روز دهم ژانویه توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) شتاب گرفت. این اقدام امکان معامله و بهره‌مندی از نوسانات قیمت بیت‌کوین را بدون نیاز به مالکیت مستقیم رمزارز فراهم کرد و در نتیجه، قیمت آن به بالاترین سطح تاریخی خود رسید. همچنین، این گام، بیت‌کوین را بیش از پیش به عنوان یک ابزار سرمایه‌گذاری معتبر و راهی امن برای نگهداری دارایی‌ها تثبیت کرد.

تمرکز اکنون بر آسان‌سازی استفاده از بیت‌کوین برای عموم است. در این راستا، دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین نقش مهمی ایفا می‌کنند. این دستگاه‌ها امکان خرید و فروش بیت‌کوین و سایر رمزارزهای شناخته‌شده را به صورت خودکار و بدون نیاز به واسطه فراهم می‌کنند.

در این راهنما، به بررسی نحوه عملکرد این دستگاه‌ها، مکان‌های نصب آن‌ها و چگونگی خرید بیت‌کوین از طریق ATM خواهیم پرداخت.

دستگاه خودپرداز بیت‌کوین چیست؟

دستگاه‌های بیت‌کوین ATM، که به عنوان دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین یا کریپتو ATM نیز شناخته می‌شوند، دستگاه‌های الکترونیکی هستند که امکان واریز پول نقد و تبدیل آن به بیت‌کوین یا سایر رمزارزها را فراهم می‌کنند. این دستگاه‌ها معمولاً شامل اسکنر، دستگاه برداشت پول و ارتباط اینترنتی برای مدیریت تراکنش‌ها هستند.

عملکرد اصلی این دستگاه‌ها در فرآیند برداشت نقدی، به معنای فروش رمزارزهای کاربر و دریافت معادل فیات در حساب بانکی است. به عبارت دیگر، زمانی که کاربر از این دستگاه‌ها پول نقد دریافت می‌کند، در واقع در حال فروش رمزارز خود و تبدیل آن به پول فیات است.

نحوه عملکرد دستگاه خودپرداز بیت‌کوین چیست؟

در نگاه اول، دستگاه‌های کت‌کوین (Bitcoin) ممکن است شباهت زیادی به دستگاه‌های خودپرداز معمولی داشته باشند، اما آیا عملکرد آن‌ها مشابه است؟ نحوه کار دستگاه‌های کت‌کوین بر پایه سیستم‌هایی است که امکان ارتباط بین بخش‌های مختلف، از جمله کاربر، اپراتور دستگاه و شبکه رمزارزها را فراهم می‌کند.

در مرحله نخست، سیستم‌های تایید هویت برای رعایت مقررات در نظر گرفته شده است. این سیستم‌ها با اسکن کارت شناسایی یا ارسال کدهای تایید از طریق پیامک، از صحت هویت کاربران اطمینان حاصل می‌کنند و از بروز تقلب و تراکنش‌های غیرقابل ردیابی جلوگیری می‌نمایند.

سپس، دستگاه‌های کت‌کوین به کیف‌پول رمزارزی کاربر متصل می‌شوند. این اتصال معمولاً از طریق اسکن QR کد کیف‌پول موبایل یا استفاده از کیف‌پول کاغذی که توسط دستگاه ارائه می‌شود، برقرار می‌گردد.

هنگام آغاز تراکنش، دستگاه با صرافی‌های رمزارزی در ارتباط است تا تراکنش را بر اساس نرخ‌های بازار جاری انجام دهد. این فرآیند شامل خرید یا فروش رمزارزها است.

امنیت در این سیستم‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است؛ بنابراین، دستگاه‌ها از روش‌هایی مانند رمزگذاری، اتصال امن به اینترنت و رعایت مقررات ضدپول‌شویی (AML) و شناخت مشتری (KYC) بهره می‌برند. این اقدامات ممکن است شامل تایید هویت از طریق شماره تلفن یا اسکن مدارک شناسایی باشد.

برخی از دستگاه‌های کت‌کوین، نسخه‌های اصلاح‌شده دستگاه‌های ATM سنتی هستند که با نرم‌افزار مخصوص تراکنش‌های رمزارزی تجهیز شده‌اند. این نرم‌افزار، روند تراکنش‌ها را مدیریت می‌کند، با صرافی‌های رمزارزی ارتباط برقرار می‌نماید و به کیف‌پول کاربر متصل می‌شود.

برای رعایت مقررات، سامانه‌های پشتیبانی شامل محدودیت‌های تراکنش، گزارش فعالیت‌های مشکوک و تطابق با قوانین مالی طراحی شده است. مدیریت سرورها و پایگاه‌های داده نیز از بخش‌های حیاتی این سیستم‌ها است؛ سرور تراکنش‌ها، اطلاعات کاربران و لاگ‌های مربوطه را مدیریت می‌کند، در حالی که پایگاه‌های داده به صورت ایمن سوابق را نگهداری و در صورت نیاز برای بررسی‌های قانونی در دسترس قرار می‌دهند.

انواع دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین

در بازار رمزارز، دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین (BTMs) به دو نوع عمده تقسیم می‌شوند: یک‌طرفه (Unidirectional) و دو‌طرفه (Bidirectional).

دستگاه‌های یک‌طرفه تنها امکان خرید یا فروش بیت‌کوین را فراهم می‌کنند و هیچ‌گاه همزمان این دو عمل را انجام نمی‌دهند. این نوع دستگاه‌ها به دلیل سادگی در عملکرد، بیشتر برای خرید بیت‌کوین با پول نقد مورد استفاده قرار می‌گیرند و فرآیند استفاده از آن‌ها سریع و آسان است. از مزایای این نوع دستگاه‌ها می‌توان به حفظ حریم خصوصی، عدم نیاز به تایید هویت و سهولت در عملیات اشاره کرد. با این حال، محدودیت در امکانات و هزینه‌های تراکنش نسبت به صرافی‌های آنلاین از معایب آن‌ها محسوب می‌شود.

در مقابل، BTMs دو‌طرفه امکان خرید و فروش هم‌زمان رمزارز را فراهم می‌آورند و به کاربران اجازه می‌دهند دارایی‌های دیجیتال خود را به راحتی به پول نقد تبدیل کنند. این دستگاه‌ها نسبت به نوع یک‌طرفه پیچیده‌تر هستند و هزینه‌های تراکنش ممکن است بیشتر باشد. یکی از معایب این نوع دستگاه‌ها، محدود بودن پشتیبانی آن‌ها غالباً به بیت‌کوین است، که کاربران برای معامله با دیگر رمزارزها باید از صرافی‌های آنلاین بهره‌مند شوند. همچنین، تعداد این دستگاه‌ها در جهان، به‌ویژه خارج از ایالات متحده و کانادا، محدود است و هزینه‌های آن‌ها در مقایسه با صرافی‌های اینترنتی ممکن است بالاتر باشد.

در مجموع، هر دو نوع BTMs امکانات خاص خود را دارند و انتخاب بین آن‌ها بستگی به نیاز و سطح تجربه کاربر دارد.

راهنمای استفاده از دستگاه خودپرداز بیت‌کوین

همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، برخی از دستگاه‌های BTMs (صرافی‌های خودکار بیت‌کوین) امکان فروش رمزارزها را نیز فراهم می‌کنند، علاوه بر خرید. در ادامه، نحوه استفاده از این دستگاه‌ها برای هر دو عملیات خرید و فروش به تفصیل شرح داده شده است.

راهنمای خرید بیت‌کوین از دستگاه خودپرداز

برای خرید بیت‌کوین از طریق دستگاه‌های خودپرداز رمزارز (BTM)، نیازمند داشتن کیف پول دیجیتال معتبر و امن هستید. این کیف پول نقش مهمی در نگهداری، ارسال و دریافت رمزارزها ایفا می‌کند و حفاظت از دارایی‌های دیجیتال شما را تضمین می‌نماید.

راه‌اندازی کیف پول رمزارز فرآیندی ساده است؛ می‌توانید از کیف‌پول سخت‌افزاری (هاردور) یا برنامه‌های کاربردی نصب‌شده بر روی گوشی هوشمند یا کامپیوتر بهره‌مند شوید. در صورت نداشتن کیف‌پول، برخی دستگاه‌های BTM امکان ایجاد کیف‌پول کاغذی را فراهم می‌کنند که شامل دو رشته کاراکترهای alphanumeric و دو کد QR است و به صورت تصادفی توسط یک تولیدکننده کلید تولید می‌شود. این کیف‌پول‌های کاغذی برای دریافت و نگهداری بیت‌کوین‌های خریداری‌شده از دستگاه ضروری است و امنیت دارایی‌های شما را تضمین می‌کند.

برای یافتن دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین (BTM)، می‌توان از دایرکتوری‌های آنلاین بهره‌مند شد که در ادامه راهنمایی‌های مربوط به آن ارائه خواهد شد.

در فرآیند خرید از دستگاه‌های بیت‌کوین، ابتدا کاربر باید مقدار رمزارزی که قصد خرید دارد را وارد کند. بسته به محل سکونت و میزان خرید، ممکن است نیاز به تأیید هویت باشد. این مرحله ممکن است شامل ارائه شماره تلفن یا اسکن مدارک هویتی دولتی باشد.

در مرحله بعد، کاربر باید آدرس کیف پول رمزارز خود را وارد کند که معمولاً از طریق اسکن کد QR کیف پول با دوربین دستگاه انجام می‌شود. پس از شناسایی آدرس کیف پول، فرآیند پرداخت آغاز می‌شود. در کنار پرداخت نقدی، برخی دستگاه‌ها امکان پرداخت با کارت‌های اعتباری یا اپلیکیشن‌های پرداخت را نیز فراهم می‌کنند.

پس از انجام پرداخت، رمزارز به کیف پول کاربر واریز می‌شود. این فرآیند معمولاً چند دقیقه زمان می‌برد و دستگاه یک شناسه تراکنش (ترید آی‌دی) برای پیگیری وضعیت خرید ارائه می‌دهد. کاربر در اپلیکیشن کیف پول خود، تأیید دریافت رمزارز را مشاهده خواهد کرد.

نحوه فروش بیت‌کوین از طریق دستگاه خودپرداز

پس از یافتن دستگاه BTM (تبدیل رمزارز به پول نقد) در نزدیکی محل خود، گزینه «فروش بیت‌کوین» (Sell BTC) را انتخاب کنید. صفحه‌نمایش دستگاه راهنمایی لازم را برای ادامه فرآیند ارائه می‌دهد.

در مرحله بعد، میزان رمزارزی که قصد فروش آن را دارید وارد کنید. بسته به مقررات محلی و مبلغ مورد نظر، ممکن است نیاز باشد هویت خود را تأیید کنید. این تأیید ممکن است از طریق اسکن کارت شناسایی یا وارد کردن شماره تلفن ثبت‌شده انجام شود که از طریق پیامک کد تأیید برایتان ارسال می‌شود.

سپس، دستگاه BTM آدرسی برای تراکنش شما تولید می‌کند که می‌توانید آن را با برنامه کیف پول رمزارز خود اسکن کنید تا رمزارز موردنظر را به صورت امن ارسال کنید. پس از دریافت رمزارز، دستگاه مقدار معادل پول نقد را منهای کارمزد خدمات به شما تحویل می‌دهد. این فرآیند معمولاً در عرض چند دقیقه انجام می‌شود و می‌توانید وضعیت تراکنش را از طریق برنامه کیف پول خود پیگیری کنید.

نحوه یافتن دستگاه خودپرداز بیت‌کوین

دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین (Bitcoin ATMs) در نقاط متعددی در سراسر جهان قابل دسترسی هستند، اما تعداد آن‌ها نسبت به خودپردازهای سنتی هنوز کم است. بنابراین، یافتن یک دستگاه بیت‌کوین در محل زندگی ممکن است فرآیندی ساده نباشد.

برای کاربرانی که به دنبال پاسخ به سوال «چگونه دستگاه بیت‌کوین نزدیک من را پیدا کنم» هستند، بهترین راه استفاده از ابزارهای آنلاین مانند نقشه ATMs در سایت بیت‌کوین.کام (Bitcoin.com)، Digital Mint و Coin ATM Radar است. این پلتفرم‌ها اطلاعات به‌روز و دقیقی درباره مکان‌های جدید و موجود دستگاه‌های رمزارزی ارائه می‌دهند.

کاربران می‌توانند آدرس، شهر و استان خود را وارد کنند یا از موقعیت جغرافیایی فعلی خود بهره‌مند شوند تا دستگاه‌های BTMs (صرافی‌های خودکار بیت‌کوین) نزدیک به خود را در نقشه بیت‌کوین دات‌کام مشاهده کنند. این سایت فهرستی از ارائه‌دهندگان دستگاه‌های کریپتو، راهنمایی مختصر درباره نحوه خرید و فروش بیت‌کوین و نقشه تعاملی را ارائه می‌دهد که با ثبت خودکار مکان کاربر، تعداد دستگاه‌های بیت‌کوین در منطقه و آدرس دقیق آن‌ها را نمایش می‌دهد.

پروژه دیجیتال‌مینت (Digital Mint) عملکردی مشابه نقشه دستگاه‌های بیت‌کوین دات‌کام دارد، اما تمرکز اصلی سرویس مکان‌یابی آن بر بازارهای کانادا و ایالات متحده است. این پلتفرم همچنین از طریق پیامک کاربران را در جریان افتتاح مکان‌های جدید قرار می‌دهد.

تعداد دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین در جهان

بر اساس داده‌های سایت Coin ATM Radar، در حال حاضر تعداد دستگاه‌های بیت‌کوین (Bitcoin) در سراسر جهان به حدود ۳۷ هزار و ۱۰۰ دستگاه رسیده است که در ۷۲ کشور فعال هستند. بخش اعظم این دستگاه‌ها در ایالات متحده آمریکا قرار دارد، به طوری که بیش از ۳۰ هزار دستگاه در این کشور نصب شده است. کانادا در جایگاه دوم قرار دارد و حدود ۲۸۶۰ دستگاه بیت‌کوین ATM را در اختیار دارد.

در میان کشورهای دیگر، السالوادور با پذیرش بیت‌کوین به عنوان پول قانونی، حدود ۲۱۶ دستگاه ATM بیت‌کوین دارد، رقمی که نسبت به آلمان ۳۸ دستگاه بیشتر است و در مقایسه با فرانسه، ترکیه، روسیه، نیوزیلند و اسلواکی که مجموعاً تعداد آن‌ها به همین اندازه است، قابل توجه است. این آمار نشان‌دهنده روند رو به رشد و نفوذ بیشتر رمزارزها در سطح جهانی است.

کارمزدهای دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین

در بازار رمزارز، دو نوع هزینه مرتبط با دستگاه‌های بیت‌کوین ATM وجود دارد که کاربران باید به آن‌ها توجه کنند. نخست، هزینه‌ای است که هنگام خرید یا فروش رمزارز در دستگاه پرداخت می‌شود؛ این هزینه به عنوان کارمزد تبدیل ارز فیات به بیت‌کوین (BTC) یا برعکس عمل می‌کند و معمولاً درصدی از مبلغ تراکنش است که به اپراتور دستگاه تعلق می‌گیرد. این کارمزد برای پوشش هزینه‌های نگهداری و عملیات دستگاه در نظر گرفته شده است.

دوم، هزینه‌ای است که هنگام انتقال رمزارز از کیف پول شخصی به کیف پول دیگر، در شبکه بلاک‌چین پرداخت می‌شود. این کارمزد که به آن فی‌چرز (Futures) یا ماینر فی (Miner Fee) گفته می‌شود، به اعتبارسنج‌ها (Validators) در شبکه تعلق می‌گیرد و نقش آن تایید و ثبت تراکنش‌ها است. میزان این کارمزد در زمان‌های اوج ترافیک شبکه و با توجه به سرعت مورد نیاز تراکنش، متفاوت است.

کارمزد دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین چقدر است؟

استفاده از دستگاه‌های بیت‌کوین (Bitcoin ATM) برای تبدیل ارز معمولی به رمزارز، معمولاً با هزینه‌های قابل‌توجهی همراه است. بر اساس گزارش‌های Crypto Dispensers، این هزینه‌ها می‌تواند بین ۱۰ تا ۲۳ درصد متغیر باشد که بستگی به اپراتور دستگاه و شرایط بازار دارد.

علاوه بر کارمزد دستگاه، در هر تراکنش شبکه‌ای نیز هزینه‌ای اعمال می‌شود که معمولاً بین یک تا سه دلار است. در مواردی نادر، هزینه‌های شبکه ممکن است بالاتر باشد، اما به طور معمول در این بازه قرار دارد و به ندرت از ۶ دلار فراتر می‌رود.

آیا دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین قانونی هستند؟

دستگاه‌های خودپرداز بیت‌کوین در بیشتر مناطق جهان قانونی هستند، هرچند مقررات مربوط به آنها متفاوت است. در ایالات متحده آمریکا، این دستگاه‌ها تحت نظارت شبکه اجرای جرایم مالی (FinCEN) قرار دارند و اپراتورها ملزم به ثبت به عنوان شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات مالی و اجرای تدابیر قوی ضد پولشویی و شناخت مشتری (AML و KYC) برای تراکنش‌های بالای حد معین هستند.

در سطح ایالتی، اپراتورهای دستگاه‌های کریپتو باید مجوز انتقال پول دریافت کنند و از قوانین خاص هر ایالت و مقررات حمایت از مصرف‌کننده پیروی نمایند. این قوانین معمولاً شامل افشای شفاف کارمزدها، حفاظت از داده‌های مشتریان و رعایت استانداردهای عملیاتی می‌شود. قوانین محلی، مانند مقررات منطقه‌بندی، نیز بر نحوه فعالیت این دستگاه‌ها تأثیرگذار است.

همچنین، نهادهای نظارتی ایالتی نگرانی‌هایی درباره فعالیت‌های دستگاه‌های BTC ابراز کرده‌اند. در حالی که بیشتر این دستگاه‌ها توسط شرکت‌های معتبر اداره می‌شوند، اما نگرانی‌هایی درباره امکان استفاده این دستگاه‌ها برای فعالیت‌های کلاه‌برداری و پولشویی وجود دارد.

در سطح بین‌المللی، قوانین مربوط به دستگاه‌های خودپرداز کریپتو ممکن است متفاوت باشد. به عنوان نمونه، در بریتانیا، سازمان تنظیم مقررات بازارهای مالی (FCA) تلاش‌های خود را برای تنظیم و نظارت بر فعالیت این دستگاه‌ها افزایش داده است.

منبع: کریپتو.نیوز